«Οχι» στην κάλυψη κενών θέσεων σε νησιωτικές δομές του ΕΣΥ, εξακολουθούν να λένε οι γιατροί. Κρίσιμες μονάδες παραμένουν επικίνδυνα υποστελεχωμένες, παρά την υψηλή ανεργία που υπάρχει στον ιατρικό κλάδο.
Ο μισθός των 1.200 ευρώ τον μήνα δεν μπορεί να δελεάσει 40άρηδες ειδικευμένους γιατρούς, εκτός εάν η θέση που προκηρύσσεται είναι μόνιμη.
Ελάχιστες προκηρύξεις, ωστόσο, αφορούν τακτικές προσλήψεις. Για αυτές υπάρχει υψηλό ενδιαφέρον, έως και πέντε αιτήσεις ανά θέση. Δεν συμβαίνει το ίδιο με θέσεις που αφορούν ελαστικές εργασιακές σχέσεις (επικουρικοί και «μπλοκάκια»), με αποτέλεσμα χιλιάδες γιατροί και εργαζόμενοι να είναι σήμερα μοναχικοί φύλακες στα σύνορα της χώρας και του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Νησιωτικές μονάδες λειτουργούν στο όριο ή και κάτω από αυτό, εξαιτίας των σημαντικών ελλείψεων προσωπικού και κρίσιμων ιατρικών ειδικοτήτων. Στο νεόδμητο νοσοκομείο Θήρας έγινε χθες ο πρώτος τοκετός. Ολοι γνωρίζουν, ωστόσο, πως για να τεθεί σε λειτουργία απαιτήθηκε κινητοποίηση από το υπουργείο Υγείας.
Από τις 185 θέσεις που είχαν προκηρυχθεί για τη λειτουργία του, καλύφθηκαν αρχικά οι 125 και τα κενά καλύπτονται με μετακινήσεις προσωπικού. Το θέμα προκάλεσε και πολιτική αντιπαράθεση, ενώ η Ομοσπονδία των εργαζομένων κατήγγειλε ότι οι εργαζόμενοι που μετακινούνται πρέπει να πληρώνουν ολόκληρο τον μισθό τους για ενοίκιο!
Μεγάλες ελλείψεις υπάρχουν στα περισσότερα νησιά, όπως στην Τήνο, στη Μύκονο, στην Ιο, στην Ανδρο, στη Λήμνο, στη Μήλο, στη Νάξο, στην Κω, στη Σάμο, στη Ρόδο και στην Πάρο.
Σε ορισμένα από αυτά δεν υπάρχουν παθολόγοι, καρδιολόγοι και παιδίατροι ή υπηρετούν τόσοι λίγοι, που δεν βγαίνουν οι καλοκαιρινές άδειες. Οι γιατροί εξακολουθούν να γυρίζουν την πλάτη στις λιγοστές προκηρύξεις θέσεων στη λεγόμενη άγονη γραμμή. Γιατί συμβαίνει αυτό;
«Είναι δύσκολο για έναν γιατρό να μετακινηθεί σε μια μεγάλη απόσταση, χωρίς να γνωρίζει τι θα γίνει έπειτα από έναν χρόνο» σημειώνει ο νευροχειρουργός Παναγιώτης Παπανικολάου, γραμματέας της Ομοσπονδίας νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ).
Ανάλογη είναι η εκτίμηση του Στρατή Παυλή, παθολόγου στο Κέντρο Υγείας Μυτιλήνης, ενώ η παιδίατρος του Κέντρου Υγείας Μήλου Ζωή Γεωργακοπούλου κάνει λόγο για επιπλέον δυσκολίες που προκαλούν οι ελλείψεις της περιφέρειας στην άσκηση του ιατρικού έργου.
Τροπολογία
Για να υπάρξει ένα ευρύτερο χρονικό πλαίσιο παραμονής των συμβασιούχων γιατρών στο σύστημα, το υπουργείο Υγείας πέρασε πρόσφατα τροπολογία σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών. Με αυτήν παρατείνεται έως τον Σεπτέμβριο του 2017 η θητεία 884 επικουρικών γιατρών και 623 επικουρικού προσωπικού, προκειμένου να μην υπάρξει πρόβλημα με τη λειτουργία των τμημάτων στα οποία υπηρετούν σήμερα.
Η στελέχωση του συστήματος απέχει πολύ από το να θεωρηθεί ικανοποιητική: στα χρόνια της κρίσης έχουν αποχωρήσει 15.000 εργαζόμενοι και οι κενές οργανικές θέσεις εκτιμάται ότι ξεπερνούν σήμερα τις 30.000. Το ποσοστό των εργαζομένων στην Υγεία ανέρχεται στο 5,93% του εργατικού δυναμικού της χώρας, όταν στην Ιταλία είναι 8,19% και στην Πορτογαλία 8,5%.
Η τρόικα πιέζει ώστε να μην προσλαμβάνεται μόνιμο προσωπικό και αυτό καθιστά την κάλυψη των κενών όλο και πιο δύσκολη. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, στο τέλος του 2015 υπηρετούσαν στο δημόσιο σύστημα Υγείας 77.679 άνθρωποι, από τους οποίους οι 11.210 είχαν συμβάσεις ορισμένου χρόνου και οι 275 ήταν ωρομίσθιοι.
Σε πρόσφατη συνάντηση που είχε με το προεδρείο της ΟΕΝΓΕ, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός ανέφερε ότι έχουν προσληφθεί 1.275 επικουρικοί γιατροί από τον περασμένο Οκτώβριο. Εχουν, επίσης, υπογραφεί 350 διορισμοί από παλαιές κρίσεις (2008 έως 2010), ενώ την περίοδο αυτή διορίζονται 985 μόνιμοι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας.
Π. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΟΕΝΓΕ
Ενας επιμελητής β’ παίρνει καθαρό μισθό μόλις 1.000 ευρώ
 |
Για τις μόνιμες θέσεις γιατρών που προκηρύσσει το υπουργείο Υγείας υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο όταν οι θέσεις αφορούν επικουρικούς γιατρούς ή «μπλοκάκια». Αυτό αναφέρει ο νευροχειρουργός Παναγιώτης Παπανικολάου, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ). Σύμφωνα με τον κ. Παπανικολάου δεν είναι εύκολο για έναν ειδικευμένο γιατρό να πάρει μια τόσο σημαντική απόφαση, όπως είναι η μετακίνησή του σε μια απομακρυσμένη μονάδα, χωρίς να υπάρχουν οι αναγκαίες προϋποθέσεις: «Δεν είναι δυνατό να παίρνει κάποιος μια τέτοια απόφαση ζωής και να μην ξέρει τι θα γίνει μετά από έναν χρόνο».
Αποκαλυπτικό της τάσης που επικρατεί -σημειώνει- είναι το εξής: Λόγω των αυξημένων κρατήσεων, ένας γιατρός που διορίζεται επιμελητής β’ λαμβάνει καθαρό μισθό περίπου 1.000 ευρώ. Επειδή οι κρατήσεις είναι μειωμένες, ένας επικουρικός γιατρός έχει μισθό περίπου 1.200 ευρώ. Παρά την ευνοϊκή διαφορά ελάχιστοι δείχνουν ενδιαφέρον για τις επικουρικές θέσεις, ενώ για μία θέση επιμελητή μπορεί να υπάρξουν και πέντε αιτήσεις. Τα τελευταία χρόνια οι θέσεις μόνιμων γιατρών που προκηρύσσονται είναι ελάχιστες. Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις κατά τις οποίες ένας ειδικευμένος γιατρός δεν δείχνει ενδιαφέρον για μια θέση εξαιτίας των ελλείψεων: «Ενας νευροχειρουργός, για παράδειγμα, δεν θα ενδιαφερθεί για μια θέση, έστω και μόνιμη, όταν στη συγκεκριμένη μονάδα δεν λειτουργεί ένα πλήρες νευροχειρουργικό τμήμα. Την περασμένη δεκαετία είχε γίνει μια εξαγγελία, σύμφωνα με την οποία ένας γιατρός που υπηρετούσε στην άγονη γραμμή θα μπορούσε να μετακινηθεί σε πιο κεντρική μονάδα έπειτα από μία πενταετία. Αυτό δεν ίσχυσε και κάποιοι εγκλωβίστηκαν».
ΣΤΡ. ΠΑΥΛΗΣ, ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Οι γιατροί προτιμούν τη μετανάστευση από το μπλοκάκι
 |
«Η εμπειρία των τελευταίων ετών δείχνει πως οι γιατροί προτιμούν τη μετανάστευση από το να εργαστούν ως επικουρικοί ή με μπλοκάκι. Μία προσωρινή λύση είναι πρακτικά ασύμφορη και δεν επιλέγεται». Αυτό επισημαίνει ο παθολόγος του Κέντρου Υγείας Μυτιλήνης Στρατής Παυλής. Σύμφωνα με τον κ. Παυλή, το σύστημα αντιμετωπίζει σήμερα μεγάλη έλλειψη γιατρών, ειδικά στην περιφέρεια, οι οποίες καλύπτονται αναγκαστικά με μετακινήσεις: «Δεν είναι εύκολο για έναν γιατρό να έρθει για λίγα χρόνια σε ένα απομακρυσμένο νησί, εάν δεν κατάγεται από αυτό. Το κόστος της μετακίνησης είναι υψηλό και για να δει την οικογένειά του πρέπει να πληρώσει αεροπορικό εισιτήριο 200 ευρώ. Σκεφτείτε ότι οι καθαρές αποδοχές ενός επικουρικού ή ενός γιατρού που εργάζεται με μπλοκάκι δεν ξεπερνούν τα 1.200 ευρώ τον μήνα».
Σύμφωνα με τον κ. Παυλή, το σύστημα -όπως λειτουργεί σήμερα- δημιουργεί αντικίνητρα σε όποιον γιατρό θέλει να μετακινηθεί σε μία απομακρυσμένη μονάδα. Θα μπορούσε -εξηγεί- να ισχύσει η δυνατότητα μετάθεσής του στο κέντρο έπειτα από θητεία στην περιφέρεια: «Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι απογοητευτική και οι ελλείψεις κάνουν πολύ δύσκολη την καθημερινότητά μας. Στη μονάδα που υπηρετώ έπρεπε να ήμαστε τέσσερις παθολόγοι, αλλά έχω μείνει μόνος, καθώς ο ένας έχει αναρρωτική άδεια, ο άλλος εξελέγη αντιδήμαρχος και η τρίτη θέση είναι κενή»! Το πρόβλημα γίνεται πιο δύσκολο τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς η δουλειά αυξάνεται, ενώ ο ένας παθολόγος που έχει απομείνει δεν μπορεί να πάρει άδεια και δεν… δικαιούται να αρρωστήσει…
ΖΩΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΣΤΗ ΜΗΛΟ
Δεν υπάρχουν κίνητρα για τις απομακρυσμένες μονάδες
 |
Τις δυσκολίες στην άσκηση του έργου τους σε περιφερειακές μονάδες, επισημαίνει στο «Eθνος» η παιδίατρος του Κέντρου Υγείας Μήλου Ζωή Γεωργοπούλου: «Ενας γιατρός μπορεί να επιλέξει πιο εύκολα να πάει σε δομή που βρίσκεται σε αστική ή ημιαστική περιοχή. Οταν βρεθεί αντιμέτωπος με ένα πολύ δύσκολο περιστατικό, το οποίο δεν μπορεί να καλυφθεί στη μονάδα που υπηρετεί, το παραπέμπει εύκολα σε ένα κοντινό νοσοκομείο».
Σύμφωνα με την κ. Γεωργοπούλου, τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα στη νησιωτική χώρα και ιδιαίτερα τον χειμώνα. Τους χειμερινούς μήνες -εξηγεί- η Μήλος έχει τρία δρομολόγια πλοίων την εβδομάδα και απέχει πάνω από επτά ώρες από την Αθήνα. Υπάρχει, επίσης, μία μόνο πτήση καθημερινά. Σε περίπτωση, δηλαδή, που έρθει αντιμέτωπος με ένα πολύ δύσκολο περιστατικό, θα πρέπει να αγωνιστεί μόνος του ή να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να διακομίσει το περιστατικό. Τι άλλο εμποδίζει έναν γιατρό να επιλέξει μία απομονωμένη περιοχή;
Η κ. Γεωργοπούλου τονίζει ότι υπάρχουν μία σειρά από θέματα, τα οποία καθιστούν πιο δύσκολη την επιλογή: «Το κόστος ζωής είναι μεγαλύτερο για έναν γιατρό ο οποίος δεν κατάγεται από το νησί. Στη Μήλο, βέβαια, το ενοίκιο του γιατρού καλύπτεται, αλλά όλα είναι πιο ακριβά, ενώ πρέπει να αγοράζει ακόμη και το νερό. Δεν του παρέχονται κίνητρα να στελεχώσει για κάποια χρόνια μια απομακρυσμένη μονάδα και στη συνέχεια να μετακινηθεί πιο κεντρικά. Ο νόμος προβλέπει πως έπειτα από πενταετή θητεία στην “άγονη” γραμμή μπορεί να μετακινηθεί σε νοσοκομείο εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης, αλλά αυτό δεν εφαρμόζεται».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ-ΕΘΝΟΣ
