Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων θα εξεταστεί την 22α Σεπτεμβρίου 2022 υπόθεση διακεκριμένης αρχαιοκαπηλίας με κατηγορούμενο έναν 49χρονο κάτοικο της Κω, εργολάβο, που συνελήφθη τον Απρίλιο του 2011.
Η υπόθεση μάλιστα είχε προσλάβει πανελλήνια διάσταση με δεκάδες δημοσιεύματα σε γνωστά ΜΜΕ καθώς ο κατηγορούμενος εφέρετο να πωλεί αρχαία για την διακόσμηση πολυτελών βιλών! Στο θέμα είχε αναφερθεί τότε με πυχαίους τίτλους και η ιστοσελίδα zougla.gr του δημοσιογράφου κ. Μ. Τριανταφυλλόπουλου.
Στο άρθρο με τίτλο “στολίζουν με αρχαία τις επαύλεις στα νησιά” η ιστοσελίδα ανέφερε μεταξύ άλλων ότι “κιονόκρανα, επιτύμβιες στήλες, μαρμάρινα αντικείμενα, μεγάλης ιστορικής αξίας που προέρχονταν από αρχαιολογικούς χώρους της Κω, βρέθηκαν στο χώρο και προορίζονταν για να κοσμήσουν… τις βίλες ευκατάστατων πολιτών στο νησί της Κω και της Ρόδου”.
Στην zougla.gr μίλησε ο τότε αστυνομικός διευθυντής Κω, κ Σ. Σεντονάς αλλά και ο κατηγορούμενος ο οποίος ανέφερε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και ότι τα μάρμαρα δεν βρέθηκαν στο εργοστάσιό του αλλά στον κήπο του.
Εν πάση περιπτώσει, ο 49χρονος κατηγορείται για υπεξαίρεση αντικειμένων ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας από δράστη που τελεί την πράξη κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια με απειληθείσα για το Δημόσιο ζημία άνω των 150.000 ευρώ. Μετά την απολογία του είχε αφεθεί ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 15.000 ευρώ και της εμφάνισής του μια φορά κάθε μήνα στο ΑΤ Κω.
Σύμφωνα με έκθεση πραγματογνωμοσύνης που διενήργησε αρμοδίως η αρχαιολογική υπηρεσία της Κω και υπέβαλε στο ΑΤ Κω, διαπιστώθηκε ότι 150 από τα 400 αντικείμενα που βρέθηκαν εμπίμπτουν στις διατάξεις του νόμου περί προστασίας αρχαιοτήτων.
Ο κατηγορούμενος συνοδευόμενος από τον δικηγόρο του κ. Κ. Ασλάνη ισχυρίστηκε ότι τις συγκεκριμένες μαρμάρινες πλάκες έβρισκε σκόρπιες σε διάφορους αρχαιολογικούς χώρους του νησιού και τις συνέλεγε χωρίς να γνωρίζει ότι αυτό απαγορεύεται. Απολογούμενος τόνισε μάλιστα ότι η αρχαιολογία γνώριζε για την ύπαρξή τους, ότι δεν τις εμπορευόταν και δεν τις χρησιμοποιούσε σε τεχνικά έργα που πραγματοποιούσε και ότι τις είχε μόνο για το διάκοσμο της οικίας του. Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής:
Την 20ή Απριλίου 2011 κατόπιν καταγγελίας της Αρχαιολογίας Κω στο Α.Τ. Κω ότι στο μαρμαράδικο του κατηγορούμενου βρίσκονται πληθώρα αρχαιοτήτων, κλιμάκιο της αρχαιολογίας μαζί με αστυνομικούς του Α.Τ. Κω μετέβησαν στο σημείο και βρήκαν στην επιχείρηση και στην παρακείμενη οικία του συσσωρευμένα αρχαία μαρμάρινα και λίθινα μέλη.
Βρέθηκαν πληθώρα αρχαιοτήτων μεγάλου και μικρού μεγέθους, μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη, τα οποία ήταν συγκεντρωμένα σε στοίβες στην αυλή του μαρμαράδικου, ανάμεσα σε σύγχρονες προς πώληση μαρμαρόπλακες, άλλα ήταν τοποθετημένα στον προαύλιο χώρο της οικίας του, άλλα εντοιχισμένα στους εξωτερικούς τοίχους της οικίας και μερικά στο εσωτερικό του σπιτιού του ως διακοσμητικά στοιχεία. Ανάμεσα στις αρχαιότητες ξεχωρίζουν κιονόκρανα δωρικού τύπου, μεγάλες πλάκες επιτύμβιες βωμοί, ανάγλυφο με παράσταση ασπίδας, τμήματα κιόνων ραβδωτών και αραβδωτών, τμήματα επιστηλίων, μυλόπτερες, τμήματα ελαιοτριβείων, τμήματα από κατώφλια κ.λ.π., διαφόρων περιόδων.
Τα αρχαία που εντοπίστηκαν καταγράφησαν και οι 189 αρχαιότητες που εντοπίστηκαν φυλάσσονται στις αρχαιολογικές αποθήκες και 52 αρχαιότητες παραμένουν στην οικία του κατηγορουμένου, εκ των οποίων 42 είναι εντοιχισμένες εξωτερικά και 10 εξωτερικά. Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Κω έκρινε ότι ο κατηγορούμενος όχι πειστικά αρνείται την κατηγορία.
Υποστηρίζει ότι μόνο 40-50 κομμάτια θεωρεί ότι είναι αρχαιότητες και ότι τα κατέχει θέλοντας να τα προστατέψει. Ισχυρίζεται ότι επειδή και παλαιότερα είχε περάσει η Αρχαιολογική Υπηρεσία από την οικία του και είχε καταγράψει αρχαία (το 1993-1994) θεωρούσε ότι δεν χρειαζόταν να είχε άδεια κατοχής και γι’ αυτό δεν τα είχε και επιμελώς κρυμμένα.
Του αποδίδεται στο κατηγορητήριο ότι ιδιοποιήθηκε παράνομα ξένα κινητά πράγματα που περιήλθαν στην κατοχή του με οποιοδήποτε τρόπο και δη πάνω από 200 αρχαιότητες ανήκουσες στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου, ήτοι μνημεία ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και ειδικότερα πολιτιστικό αγαθό που αποτελεί υλική μαρτυρία και ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, η δε προστασία του επιβάλλεται γιατί ανάγεται στους αρχαίους χρόνους και χρονολογείται έως και το έτος 1830 και εμπίπτει στις διατάξεις του Ν. 3028/2002 περί προστασίας αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Βρέθηκαν ειδικότερα στην κατοχή του:
– Θραύσματα 15 πλίνθων από αμυγδαλόπετρα (τραβερτίνη), λευκό μάρμαρο και μαύρο λίθο (ασβεστόλιθο).
-Στο παρτέρι: τεμάχιο από στήλη από φαιό μάρμαρο με εγχάρακτο «Ο».
-Στο παρτέρι: τεμάχιο από πλίνθο με φαλτσογωνία από λευκό μάρμαρο.
-Ανώφλι: αμφικίονας από γκρίζο γρανίτη (ντόπιο μονζονίτη), παλαιοχριστιανικών χρόνων.
-Τμήμα θωρακίου φράγματος πρεσβυτερίου με εξάφυλλο ρόδακα, από λευκό μάρμαρο, παλαιοχριστιανικών χρόνων.
-Τμήμα επιτύμβιας στήλης με δύο ρόδακες, από λευκό μάρμαρο, κλασικών- ελληνιστικών χρόνων.
-Τμήμα κορνίζας από λευκόφαιο μάρμαρο, ελληνιστικών χρόνων.
-Τμήμα κατωφλιού από τραβερτίνη.
ΕΝΤΟΙΧΙΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
-Κυβόλιθος από γκρίζο μάρμαρο.
-Ανθέμιο από κιλλίβαντα από λευκό μάρμαρο.
-Πεσσίσκος από φράγμα πρεσβυτερίου με διακόσμηση αμφορέα και φύλλων, παλαιοχριστιανικών χρόνων.
-Τετράγωνη βάση με κοιλόκυρτο κυμάτιο από λευκό μάρμαρο.
