Τα χαρακτηριστικά του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, όποιος και αν είναι αυτός, περιγράφει το ιστορικό στέλεχος του Κινήματος και βουλευτής Κώστας Σκανδαλίδης.
«Όποιος και αν είναι ο επόμενος πρόεδρος, να μην είναι μόνο αρχηγός, αλλά, κυρίως, πρόεδρος, και να εγγυηθεί τη νέα αρχή, την επανεκκίνηση της παράταξης, διασφαλίζοντας την ενότητα και την προοπτική της, και όλοι μαζί να πορευτούμε την επόμενη μέρα στον κοινό στόχο».
Ο κ. Σκανδαλίδης δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πέτυχε στις Ευρωεκλογές στο στόχο του να είναι δεύτερο κόμμα, και θεωρεί ότι ευθύνες υπάρχουν όχι μόνο στην ηγεσία, αλλά και στο στελεχικό δυναμικό, όπως αναφέρει. Και ελπίζει η εκλογή του νέου προέδρου να είναι προϊόν πολιτικής αντιπαράθεσης απόψεων και όχι δελφινομαχίας. Όσον αφορά την επιδιωκόμενη από κάποιους σύμπλευση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει, εμμέσως πλην σαφώς, την αντίρρησή του και μιλά για «χείρα ενότητας στη λαϊκή βάση».
Κύριε Σκανδαλίδη, είστε στέλεχος με τεράστια εμπειρία σε εκλογικές αναμετρήσεις, και θα ήθελα να ξεκινήσουμε με ένα τελικό σχόλιο για το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Πώς το κρίνετε;
«Στις εκλογές αυτές, ο μεγάλος χαμένος ήταν η Πολιτική, και συλλήβδην το πολιτικό σύστημα. Η Πολιτική, που απουσίαζε από την προεκλογική αντιπαράθεση –όχι με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ– και έστειλε την αποχή σε δυσθεώρητο ύψος, και το πολιτικό σύστημα, που επέτρεψε σε δυνάμεις της Ακροδεξιάς και του λαϊκισμού να σηκώσουν κεφάλι. Σε αυτό το κλίμα ο λιγότερο χαμένος ήταν το ΠΑΣΟΚ, που κατάφερε, έστω και οριακά, να αυξήσει τις δυνάμεις του».
Ωστόσο, ο προεκλογικός στόχος να αναδειχθεί το ΠΑΣΟΚ δεύτερο κόμμα δεν επιτεύχθηκε. Φάνηκε ότι δεν πείσατε τους πολίτες πως η εικόνα σας είναι ελκυστική…
«Παρότι ο λόγος μας δεν ήταν τοξικός, παρότι αντισταθήκαμε θεσμικά και προγραμματικά στην επικοινωνιακή καταιγίδα, καθώς με απλόχερη χρηματοδότηση αντιπαρατέθηκαν ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο Στ. Κασσελάκης, είναι αλήθεια ότι δεν καταφέραμε το ποθούμενο μεγάλο άλμα, που ήταν, βέβαια, να γίνουμε αξιωματική αντιπολίτευση, με σημαντική αύξηση των ποσοστών μας. Αυτό δείχνει ότι το νέο υπόδειγμα πολιτικής που επιχειρήσαμε να αναδείξουμε και να κατοχυρώσουμε, δεν έπεισε μεγάλο μέρος της δεξαμενής των ψηφοφόρων μας, που παραμένει μεγάλη και εν δυνάμει πλειοψηφική».
Ευθύνες υπάρχουν στην ηγεσία του κόμματος για την έως τώρα εφαρμογή της πολιτικής της;
«Ασφαλώς και είναι οι κύριες. Και επειδή δεν μ’ αρέσει ποτέ να μηδενίζω, ο Νίκος Ανδρουλάκης κράτησε σταθερά το πηδάλιο της πολιτικής αυτονομίας της παράταξης, έδωσε μάχη για τον προγραμματικό χαρακτήρα και τη θετική πρόταση, και ανανέωσε σε μεγάλο βαθμό το στελεχικό δυναμικό μπολιάζοντάς το με στελέχη της νέας γενιάς. Δεν πέτυχε να αναγεννήσει το ΠΑΣΟΚ, να αξιοποιήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που συμμετείχαν στην εκλογή του, να κατοχυρώσει το συλλογικό χαρακτήρα, να φτάσει το νέο υπόδειγμα πολιτικής που ο ίδιος πρόβαλε στη βάση του Κινήματος και να την πείσει. Για να είμαι ακριβοδίκαιος στην κρίση μου, οφείλω να ομολογήσω ότι μπορεί η κύρια ευθύνη να ανήκει στον πρόεδρο, όμως έχουμε σημαντικό μερίδιο και ο καθένας από μας, γιατί αφήσαμε τα πράγματα να εξελιχθούν».
Πώς πιστεύετε ότι θα μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να πετύχει το άλμα που αναφέρατε, και να καταστεί μέχρι τις επόμενες εκλογές εναλλακτική δύναμη διακυβέρνησης;
«Να δώσει ξανά λόγο και υπόσταση στη βάση του, στους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες. Να μη στείλει στα σπίτια τους, τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που θα ψηφίσουν στις 6 Οκτωβρίου. Να τους καταστήσει ενεργούς και συμμέτοχους. Να αρθρώσει ξανά ένα ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο ανατροπής και μεταρρύθμισης, που θα αλλάξει ριζικά το σημερινό αδιέξοδο μοντέλο διακυβέρνησης. Και να συνεχίσει να προτείνει λύσεις εφικτές, πραγματικές, στα προβλήματα των πολιτών».
Φαίνεται ότι ζητάτε πάρα πολλά από το νέο αρχηγό που θα εκλέξει η βάση τον Οκτώβριο. Ποια πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά του;
«Ζητώ τα αυτονόητα για ένα Κίνημα με τις ρίζες, τις αντοχές, το στελεχικό δυναμικό και την ιστορική παράδοση ενός πραγματικού Κινήματος Αλλαγής. Οι μέχρι τώρα υποψήφιοι καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο το χώρο της προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης, είναι αξιόλογα στελέχη με δυνατότητες προσφοράς. Όποιος και αν είναι απ’ αυτούς ο επόμενος πρόεδρος, να μην είναι μόνο αρχηγός, αλλά, κυρίως, πρόεδρος και να εγγυηθεί τη νέα αρχή, την επανεκκίνηση της παράταξης, διασφαλίζοντας την ενότητα και την προοπτική της, και όλοι μαζί την επόμενη μέρα στον κοινό στόχο».
Είστε βέβαιος ότι στο σημερινό ΠΑΣΟΚ μπορεί να συμβεί αυτό; Λίγο ρομαντικό φαντάζει…
«Αν απευθυνθεί αδιαμεσολάβητα στους πάνω από 300.000 ψηφοφόρους που θα συρρεύσουν στις κάλπες και τους δώσει τη δυνατότητα να πάρουν το Κίνημα στα χέρια τους, και αν η εκλογή του είναι προϊόν πολιτικής αντιπαράθεσης απόψεων και όχι δελφινομαχίας τις πέντε εβδομάδες που θα προηγηθούν, το ΠΑΣΟΚ θα αναστηθεί».
Και μία τελευταία ερώτηση, κ. Σκανδαλίδη. Πιστεύετε πως το ΠΑΣΟΚ με την όποια νέα ηγεσία θα πρέπει να τείνει χείρα φιλίας στον ΣΥΡΙΖΑ; Ή, ακόμα πιο πέρα, θα μπορούσαν τα δύο κόμματα από κοινού να παρουσιάσουν εναλλακτική πρόταση απέναντι στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη;
«Φαντάζομαι, γνωρίζετε το γνωμικό “όποιος βιάζεται, σκοντάφτει”. Ξεκινώ από το τελευταίο, το πιο φιλόδοξο. Είναι δυνατό δύο κόμματα όπου το ένα, το ΠΑΣΟΚ, έχει συγκροτημένες δυνάμεις παντού, σταθερή στρατηγική και πορεία, και το άλλο, ο ΣΥΡΙΖΑ, ψάχνει τη φυσιογνωμία και την ταυτότητά του εν μέσω άδηλων εξελίξεων, να συνομολογήσουν κοινή πρόταση διακυβέρνησης της χώρας με άγνωστο το χρόνο των επόμενων εκλογών; Φαντάζει όνειρο θερινής νύχτας. Χείρα φιλίας το ΠΑΣΟΚ πρέπει να προτείνει συνολικά στις προοδευτικές δυνάμεις του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς, με συγκεκριμένες προτάσεις, που οικοδομούν την ενότητα και τη συνεργασία στους θεσμούς και τη λαϊκή βάση. Εκεί θα συγκροτηθεί, και από εκεί θα προκύψει το όποιο ενδεχόμενο».
Πηγή: vradini.gr
