Tο σχόλιο, από επισκέπτη της Ρόδου, ο οποίος την επισκέπτεται συχνά και μέσα από τις αναρτήσεις του σε κοινωνικό δίκτυο φροντίζει να διαφημίζει τα όμορφα κομμάτια , της ιστορίας της και του πολιτισμού της. Αλλά δυστυχώς, υπάρχουν και τα κομμάτια εκείνα, που μόνο ντροπή μπορεί να μας προκαλούν. Και σε ιθαγενείς και σε επισκέπτες. Πολλά έχουν γραφεί και καταγγελθεί για την κατάσταση που επικρατεί στην Λίνδο, κυρίως στον αρχαιολογικό χώρο, με κυριότερο μελανό σημείο τις βρωμερές τουαλέτες, αλλά και μια άναρχη κατάσταση που επικρατεί στον οικισμό, παρόμοια με της Παλιάς Πόλης. Κράχτες, τοίχοι κρυμμένοι πίσω από πραμάτειες, αισθητική ότι του φανεί του Λωλοστεφανή.
Με τίτλο «Λίνδος αυτό το όνειδος» γράφει ο κ. Γιώργος Κυριακόπουλος: «Τίποτε δεν με στενοχώρησε περισσότερο σ’ αυτές τις διακοπές στα Δωδεκάνησα όσο η αποτρόπαια εικόνα της κάποτε μοναδικά πανέμορφης Λίνδου. Και ο μεν αρχαιολογικός χώρος του κάστρου είναι πάντοτε όμορφος, αν εξαιρέσει κανείς τους δύο τεράστιους γερανούς με τις ράγες τους (που απ’ ότι μας είπαν οι φύλακες περιμένουν πόρους γιά να συνεχίσουν το χρόνια σταματημένο έργο τους σε έναν τελευταίο ιπποτικό πύργο), τα ακυρωτικά μηχανήματα που δεν λειτουργούν, τις βρωμερότερες τουαλέτες της Μεσογείου, τους ξεχειλισμένους κάδους, το κλειστό Πωλητήριο-Γκαράζ μουλαριών και γαϊδουριών κλπ κλπ. Και όλα αυτά με ένα εισιτήριο 12 ευρώ!!!! (Πάλι γιά το ΤΑΠΑ θα μιλάμε;)… Όμως, αυτά που συμβαίνουν στην Ακρόπολη της Λίνδου είναι λίγο ως πολύ κοινά (δυστυχώς) γιά όλους τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας – και θα ήταν άδικη και μονομερής η κριτική στο έργο του ΥΠΠΟ στο νησί, δεδομένων των εξαιρετικών έργων πολιτισμού σε άλλα σημεία του. Αυτό που κάνει αποκρουστική -εδώ κυριολεκτώ- την Λίνδο δεν είναι φυσικά η αρχαία Ακρόπολη, αλλά η κάποτε διατηρητέα παραδοσιακή νεώτερη πόλη. Αυθαίρετα ψευτοπαραδοσιακά, νέες εβένινες(?) πόρτες στα σπίτια, κλειστές ΟΛΕΣ οι βοτσαλωτές αυλές (συμπεριλαμβανομένης αυτής του μουσειακού παραδοσιακού σπιτιού πλάι στην εκκλησία), ρυπαρές και κακοτσιμεντωμένες όλες οι αυλές των απειράριθμων τρισάθλιων εστιατορίων και αναψυκτηρίων, καλυμμένοι όλοι οι εξωτερικοί τοίχοι των σπιτιών με κορεάτικες χλαμύδες και κινέζικα σανδάλια, με ψεύτικα χειροτεχνήματα και ξύλινους υπερμεγέθεις φαλλούς (ανοιχτήρια μπύρας), κράχτες λυπητεροί να φωνάζουν ο ένας πάνω στον άλλον επιζητώντας να εξασφαλίσουν στο αφεντικό τους λίγα ευρώ, υπερτιμημένα προϊόντα διατίμησης (νερό, παγωτά με δημοσιευμένους τιμοκαταλόγους κλπ), ρυπαροί πεζόδρομοι (με νέες πλάκες…!!! αντί των βοτσάλων), ιδιωτικά γραφεία πληροφοριών που δεν μιλούν καν ελληνικά κλπ κλπ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, να βρίσκεται εκεί και εκείνος ο φανατισμένος σκοταδιστής φύλακας (?) της εκκλησίας που όχι μόνο δεν άφηνε τους επισκέπτες, Έλληνες και ξένους, να μπούν στον ναό αν, οι μεν άνδρες δεν είχαν μακρύ παντελόνι ΚΑΙ μακρυά μανίκια, οι δε γυναίκες αν δεν ήσαν φασκιωμένες πανταχόθεν α-λα-Ισλάμ, αλλά και που όταν κατάλαβε ότι είμαι Έλληνας, εκτός τού ότι με αποκάλεσε «ημίγυμνο» (φορούσα μακριά βερμούδα και T-shirt), άρχισε να μου τσαμπουνάει και διάφορες αιρετικές ανοησίες περί σώματος και Σατανά, επενδεδυμένες με διάφορες δοξασίες του Παίσιου που θα έκαναν τον Πατριάρχη Κ/πόλεως (στην εκκλησία του οποίου ανήκουν και τα Δωδεκάνησα) να κοκκινήσει από οργή.Η Ρόδος είναι ένα πολύ κατεστραμμένο νησί. Αλλά όπως έλεγε χθες κάποιος φίλος, πλάϊ στα ανοσιουργήματα υπάρχουν και τα θαύματα. Και ευτυχώς.»
