Για μια ακόμα φορά το Spiegel Online αναφέρεται στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης προσφύγων και μεταναστών στον καταυλισμό της Μόριας.
«Υπερπλήρη κοντέινερ, βία, απόπειρες αυτοκτονίας παιδιών. Οι πρόσφυγες στη Λέσβο ζουν υπό τόσο καταστροφικές συνθήκες που οι ελληνικές αρχές προχωρούν σε μερική εκκένωση του καταυλισμού. Είναι αυτό το τέλος της προσφυγικής συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας;» διερωτάται το Spiegel Online σε ανταπόκριση από τη Λέσβο με τίτλο «Το νησί των καταραμένων».
Η γερμανική ιστοσελίδα παρατηρεί:
«Σύμφωνα με στοιχεία της ελληνικής κυβέρνησης στα ελληνικά νησιά ζουν περίπου 20.000 πρόσφυγες και μετανάστες, τρεις φορές περισσότεροι από ότι είναι σε θέση να φιλοξενήσουν οι καταυλισμοί. Ιδιαίτερα δύσκολες είναι οι συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια. Οργανώσεις αρωγής μιλούν για “ανθρωπιστική καταστροφή”. (…)
Η καγκελάριος Μέρκελ επιμένει να χαρακτηρίζει την προσφυγική συμφωνία επιτυχία παραπέμποντας στη δραματική μείωση του αριθμού προσφύγων και μεταναστών που φθάνουν στα ελληνικά νησιά από την υπογραφή της συμφωνίας την άνοιξη του 2016. Το δράμα των προσφύγων δεν μοιάζει να παίζει ρόλο σε αυτούς τους υπολογισμούς. Χώρες, όπως η Ουγγαρία και η Ιταλία θα προτιμούσαν ούτως ή άλλως η Ευρώπη να αποποιούνταν κάθε ευθύνη για όσους ζητούν βοήθεια. (…)
Οι συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια έχουν επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό που ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε να αναλάβει πρωτοβουλία. Τη Δευτέρα οι ελληνικές αρχές άρχισαν να μεταφέρουν μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες “που χρίζουν ειδικής προστασίας”, όπως λέγεται, στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως ζητούν εδώ και μήνες ανθρωπιστικές οργανώσεις. Με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρνηση αποκλιμακώνει βραχυπρόθεσμα την κατάσταση στη Λέσβο. Παράλληλα όμως δημιουργεί νέα προβλήματα. Ο αριθμός των προσφύγων στην Ελλάδα αυξήθηκε ούτως ή άλλως τις τελευταίες εβδομάδες. Αν ανοίξει, έστω και εν μέρει, ο δρόμος των μεταναστών προς την Αθήνα, τότε αυτό ενδέχεται να ενθαρρύνει ακόμα περισσότερους πρόσφυγες να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα. Για μια ακόμα φορά η ευρωπαϊκή προσφυγική πολιτική επιστρέφει και πάλι στο σημείο εκκίνησης».
