«Κρανίου τόπο» θυμίζουν τα πάρκα που βρίσκονται στην πόλη της Ρόδου. Πάρκα που κάποτε έσφυζαν από ζωή και έπαιζαν δεκάδες παιδιά σε κάθε γειτονιά, σήμερα είναι εγκαταλειμμένα και παρατημένα στο έλεός τους, όπως προκύπτει από φωτορεπορτάζ της «δ».
Συνοικίες, όπως το Ροδίνι και η Ανάληψη, δεν προσφέρουν πλέον στους γονείς την δυνατότητα να επισκεφθούν μια παιδική χαρά με τα παιδιά τους, αφού σχεδόν, όπου υπήρχαν παιδικές χαρές, έχουν «ξηλωθεί».
Η Ρόδος, ενώ έχει πολλά πάρκα που προσφέρονται για παιδικές χαρές, εξακολουθούν να παραμένουν αναξιοποίητα, υποχρεώνοντας τους γονείς να πληρώσουν από την τσέπη τους για να επισκεφθούν ιδιωτικούς παιδότοπους, αφού οι δυνατότητες που τους παρέχει ο Δήμος, είναι ελάχιστες.
Στη διάρκεια του ρεπορτάζ, αρκετοί περίοικοι στο Ροδίνι, στην Ανάληψη και στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, εξέφρασαν τα παράπονά τους στον συντάκτη της «δ» για την εικόνα που επικρατεί στα πάρκα αλλά και για την απογοήτευσή τους για το γεγονός πως αν μια μητέρα θέλει να πάει με τα παιδιά της στην παιδική χαρά, θα πρέπει να εφοδιαστεί με… χάρτη για να βρει τις ελάχιστες που έχουν απομείνει στην πόλη της Ρόδου.
Η μία και μοναδική λειτουργική παιδική χαρά που έχει απομείνει στην Ανάληψη, δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες για αναψυχή όλων των παιδιών της Ρόδου, η παιδική χαρά του ΑΚΤΑΙΟΝ που αποτελούσε εναλλακτική λύση πλέον δεν υπάρχει, η παιδική χαρά των Αγίων Αποστόλων έχει εγκαταλειφθεί και πλέον αποτελεί στέκι τοξικομανών, το πάρκο στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως έχει μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης και μόνον οι αδέσποτες γάτες της συνοικίας φαίνεται να το απολαμβάνουν, καθώς, προφανώς, κάποιος ιδιώτης τοποθέτησε μια πρόχειρη κατασκευή, όπου βρίσκουν καταφύγιο τα συμπαθή τετράποδα και όπου αλλού υπήρχαν κούνιες, τσουλήθρες και τραμπάλες, έχουν ξηλωθεί και αποτελούν όνειρο μακρινό για γονείς και παιδιά.
Οι κάτοικοι μεγάλων συνοικιών της Ρόδου, όπως η Ανάληψη, το Ροδίνι, οι Αγιοι Απόστολοι, όπου κάποτε υπήρχαν παιδικές χαρές, ζητούν μέσω της «δ», τη συνδρομή της δημοτικής αρχής για αξιοποίηση των πάρκων ώστε να αποκτήσουν και πάλι οι συνοικίες ανθρώπινο πρόσωπο.
