Αμοιβή που θα ξεπερνά τις 2.000 ευρώ, χωρίς να αποκλείεται να φτάνει ακόμα και τις 3.000 ευρώ, θα δίνει το κράτος σε όσους πολίτες επιδοθούν στο κυνήγι των πλαστών αποδείξεων ομολογώντας έτσι την αδυναμία του να αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή. Πέρα όμως από ομολογία αποτυχίας των φορολογικών αρχών να κάνει τη δουλειά του, να εκπληρώσει δηλαδή έναν από τους λόγους ύπαρξής του, το θέμα της μετατροπής των καταναλωτών σε «κυνηγούς κεφαλών» εγείρει ζητήματα δημοκρατικής ηθικής για τη σχέση κράτους-πολίτη. Ζητήματα που θέτει με ένα σύντομο και ιδιαίτερα αυστηρό σημείωμα στο διαδίκτυο ο πολιτικός επιστήμονας Λευτέρης Κουσούλης επισημαίνοντας και τις παρενέργειες που μπορεί να υπάρξουν: « 1. Είναι πέρα και εναντίον κάθε δημοκρατικού ήθους και πολιτικής ηθικής η πρόσκληση στους πολίτες να συμπράξουν με την εξουσία, καταγγέλλοντας φοροδιαφυγή και μάλιστα με χρηματική αμοιβή! 2. Πρόκειται για έκφραση του ήθους εξουσίας μιας Κυβέρνησης, η οποία επειδή αδυνατεί να αντιμετωπίσει το έγκλημα της φοροδιαφυγής επιχειρεί με υλικά κίνητρα να κάνει τους πολίτες συνεργούς στην αδυναμία της. 3. Η επιλογή αυτή ανοίγει δρόμους αντεκδίκησης, συκοφαντίας και εκβιασμών. 4. Η εφαρμογή του Νόμου είναι υπόθεση της Πολιτείας και των οργάνων της.»
Κυνηγοί κεφαλών
