Όταν ηχούν οι σειρήνες σε περίοδο πολέμου, όλοι τρέχουν να κρυφτούν, χώνονται στα καταφύγια να προστατευτούν από τις βόμβες που έρχονται. Κρύβονται, νιώθουν προστατευμένοι και όταν βγουν έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα· τον κατεστραμμένο τόπο όπου ο μόνος ανταγωνισμός που απέμεινε είναι μεταξύ των ποντικιών για να κατασπαράξουν τα ψοφίμια. Ο βομβαρδισμός της Ελλάδας τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη και για άλλη μια φορά οι μόνοι που αντιδρούν είναι εκείνοι που βρίσκονται επικεφαλής συνδικαλιστικών οργανώσεων, που καλούν τους πάντες σε κινητοποιήσεις της μιας ημέρας. Συνήθως, οι επικεφαλής των μεγάλων συνδικαλιστικών οργάνων γίνονται βουλευτές, υπουργοί, παίρνουν θέσεις και ενώ η εξέλιξη αυτή υπό άλλες συνθήκες θα ήταν καλή, στην πραγματικότητα οι παλαιοί συνδικαλιστές γίνονται χειρότεροι από τα ποντίκια που επιβιώνουν των βομβαρδισμών.
Σήμερα, το δισέλιδο «Οικονομία» της «δημοκρατικής» δεν έχει ειδήσεις. Με ποια διάθεση να γραφτούν ειδήσεις όταν η κοινωνία ολόκληρη παραμένει απαθής στην απίστευτου μεγέθους προδοσία που εξελίσσεται και που έχει πάρει τη μορφή βομβαρδισμού όλων των υγιών κυττάρων της χώρας;
Με ποια διάθεση να γραφτούν ειδήσεις, αφού από τη μία πλευρά βρίσκεται μια κυβέρνηση ανοήτων, διότι αν δεν είναι ανόητοι είναι προδότες. Μιας κυβέρνησης, που αδιαμαρτύρητα αποδέχθηκε την εντολή των δανειστών της και δεν συμμετείχε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Πρόκειται για τις ίδιες τράπεζες που οι Ελληνες πολίτες και το ελληνικό δημόσιο χρηματοδότησαν με 40 δισ. ευρώ για να τις διασώσουν. Πρόκειται για τις ίδιες τράπεζες που πέρυσι πωλούσαν τις μετοχές τους προς το ελληνικό Δημόσιο έναντι 1,7 ευρώ τη μία και φέτος τις ξεπούλησαν έναντι 0.03 λεπτών προς ξένους «επενδυτές». Είναι οι τράπεζες εκείνες που διέθεταν περιουσία υπολογισμένη στα 400 δισεκατομμύρια ευρώ, περιουσία ικανή για να αποπληρώσει ολόκληρο το ελληνικό χρέος και τελικά αυτή ξεπουλήθηκε ολόκληρη για 770 εκατομμύρια ευρώ. Αυτή η κυβέρνηση, χωρίς καμία απολύτως αντίσταση, έβαλε πλάτη στο ξεπούλημα των τραπεζών και τώρα διαπραγματεύεται την επιμήκυνση από τα 30 στα 50 χρόνια ως χρόνου «εξυπηρετησιμότητας» (όρος που χρησιμοποίησε προχθές το βράδυ ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας) των χρεών του μνημονίου. Αν τελικά δεν πρόκειται για κυβέρνηση ανοήτων, τότε στα σίγουρα πρόκειται για κυβέρνηση εθνικής προδοσίας. Ας επιλέξουν οι ίδιοι.
Με ποια διάθεση να γραφτούν σήμερα ειδήσεις, όταν όλοι οι ασχολούμενοι με την οικονομία έμειναν απαθείς στην απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει τη συμμετοχή των Ελλήνων στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Η απόφαση αυτή όχι μόνο ξεπούλησε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα, αλλά μαζί του ολόκληρη την περιουσία των Ελλήνων. Η περιουσία αυτή ξεπουλήθηκε και αυτό είναι γεγονός που δεν χωράει αμφισβήτηση διότι αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σταμάτησαν όλες οι συζητήσεις για τους πλειστηριασμούς. Μετά το ξεπούλημα των τραπεζών, αυτό που μεταξύ άλλων έχει συμβεί, είναι η πλήρης απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Η κυβέρνηση δεν έχει δυνατότητα να τους απαγορεύσει, διότι δεν έχει πια λόγο μέσα στο τραπεζικό σύστημα. Το μόνο που μπορεί η κυβέρνηση να κάνει είναι να εισηγηθεί προς τις διοικήσεις των τραπεζών κι εκείνες να αποφασίσουν με γνώμονα το συμφέρον τους. Τι είδους ειδήσεις να γραφτούν προς τους πολίτες και τους γραμματισμένους, που αποδέχθηκαν τα πάντα χωρίς διαμαρτυρία, κρυμμένοι στα καταφύγιά τους;
Είναι, ωστόσο, δυνατόν να γραφτούν δυο κουβέντες για εκείνους που παρακινούν τον κόσμο σε κινητοποιήσεις. Εκείνους που σήμερα, 03 Δεκεμβρίου 2015, καλούν τον κόσμο να βγει στους δρόμους, να διαδηλώσει, τους καλεί να βγουν, να πάρουν πέτρες και να τις εξακοντίσουν προς τα βομβαρδιστικά, που πετούν ψηλά, στα 3.000 μέτρα. Οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας, οι μεγάλοι συνδικαλιστές (διότι υπάρχουν και οι συνδικαλιστές light – γνήσιοι αγωνιστές του facebook), έχουν προκαλέσει στον τόπο καταστροφή αντίστοιχη με εκείνη της κυβέρνησης. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επί χρόνια φρόντισαν να κινητοποιούν τους πολίτες με μόνο στόχο να δείξουν ότι αυτούς τους πολίτες έχουν τη δύναμη να τους κρατήσουν στα σπίτια τους αρκεί οι ίδιοι να επιλεγούν σε πολιτικά αξιώματα. Τα χρόνια που προηγήθηκαν, οι συνδικαλιστές, που πολιτικοποιήθηκαν και υπουργοποιήθηκαν, το έχουν αποδείξει.
Αυτοί οι συνδικαλιστές διεκδικούν αυξήσεις και προστασία των αποδοχών, την ίδια στιγμή που κοιμόντουσαν (αν δεν έβαλαν πλάτη) στο ξεπούλημα της χώρας τους. Οι ίδιοι συνδικαλιστές διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την ίδια στιγμή που κλείνουν τα μάτια όταν κλείνει μια επιχείρηση, και μετά άλλη, και μετά άλλη. Οι ίδιοι οι παλαιοί, επιτυχημένοι συνδικαλιστές και πλέον πολιτικοί της υποταγής, σήμερα θα κάνουν εμφάνιση guest star στις πορείες και μετά θα εξαφανιστούν από το φόβο μήπως και βρεθεί ένας με καθαρό μυαλό να τους φτύσει κατάμουτρα για τη γλώσσα που τόσους μήνες έχουν δαγκωμένη, καταδικάζοντας τη Δωδεκάνησο και τη χώρα ολόκληρη σε πλήρη καταστροφή.
Σήμερα, δεν έχει ειδήσεις για να γραφτούν. Με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, το μόνο που μπορεί πια να γραφτεί είναι πολεμικό ανακοινωθέν που θα ενημερώνει για το πότε θα γίνει ο επόμενος «βομβαρδισμός».
Να αποφασίσουν τι είναι: Ανόητοι ή προδότες;
