Ο βουλευτής Δωδεκανήσου και Αντιπρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Κρεμαστινός, μίλησε κατά τη συζήτηση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2016 στην Ολομέλεια της Βουλής.
Ακολουθεί η πλήρης ομιλία του:
Το ερώτημα που πρέπει τώρα να απαντηθεί είναι εάν ο Προϋπολογισμός αυτός οδηγεί σε ανάπτυξη ή σε ύφεση.
Ο Προϋπολογισμός αυτός είναι ένας προϋπολογισμός που κινείται στα πλαίσια του 3ουΜνημονίου. Άλλωστε, αυτό είναι αυτονόητο γιατί διαφορετικά δεν θα γινόταν αποδεκτός από την Τρόικα. Και όταν ο Προϋπολογισμός δεν γίνεται αποδεκτός από την Τρόικα σταματούν αυτομάτως οι δόσεις των δισεκατομμυρίων και η χώρα χρεοκοπεί.
Έτσι, ανεξάρτητα από το τι λέγεται από πλευράς Κυβέρνησης σχετικά με την ελάττωση ή μη ελάττωση των συντάξεων, όταν αυτός ο Προϋπολογισμός περικόπτει την κρατική επιχορήγηση προς τα Ταμεία και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, αυτό απλά μεταφράζεται σε μείωση των συντάξεων ανεξάρτητα αν η μείωση αφορά τους υψηλοσυνταξιούχους ή όλους τους συνταξιούχους (σελ. 42 του Προϋπολογισμού).
Δυστυχώς, είναι ένας προϋπολογισμός που δεν είναι αναπτυξιακός. Είναι υφεσιακός. Δηλαδή δεν περιλαμβάνει σοβαρά κίνητρα για επενδύσεις, που να προσελκύσουν επενδυτές.
Δεν περιλαμβάνει, κίνητρα ανάλογα με τα κίνητρα που έχουν οι επενδυτές για να επενδύσουν στις γειτονικές μας χώρες (τα Σκόπια, τη Βουλγαρία, την Τουρκία). Γιατί, σε όλους είναι γνωστό ότι ο επενδυτής δεν επενδύει εάν δεν διαπιστώνει ότι σε μια χώρα υπάρχει πολιτική σταθερότητα.
Υπάρχει σταθερός αναπτυξιακός νόμος.
Υπάρχει σταθερός φορολογικός νόμος.
Νόμοι δηλαδή που θα διευκολύνουν τον επενδυτή να επενδύει γρήγορα, χωρίς γραφειοκρατία, με πολύ χαμηλή φορολογία.
Σας, όλα αυτά, διασφαλίζονται μόνον από την πολιτική σταθερότητα. Η πολιτική σταθερότητα, σας δεν εξασφαλίζεται από την απλή πλειοψηφία των βουλευτών στη Βουλή, δηλαδή τον αριθμό των ολίγων ή των πολλών βουλευτών. Εξασφαλίζεται μόνον από τη βεβαιότητα ότι τα κόμματα σας αντιπολίτευσης, όταν έρθουν στην εξουσία, δε θα ανατρέψουν το αναπτυξιακό ή φορολογικό καθεστώς που η εκάστοτε Κυβέρνηση θα επιβάλει.
Η απλή συναίνεση στα λόγια που σήμερα επιδιώκει ο Πρωθυπουργός δεν είναι αρκετή και πειστική για σας επενδυτές και σας δανειστές. Αυτοί ζητούν ξεκάθαρα συγκρότηση κυβέρνησης ευρύτατου συνασπισμού με όλα τα κόμματα του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου», απλούστατα για να είναι σίγουροι για σας επενδύσεις σας.
Άλλωστε, για να πούμε και του … στραβού το δίκιο,
πώς είναι δυνατόν να πειστεί σας επενδυτής και να πιστέψει ότι δε θα χάσει τα λεφτά του, όταν μια χώρα κυβερνάται από μια κυβέρνηση που μέσα στον ίδιο χρόνο κάνει 2 φορές εκλογές, που ο Πρωθυπουργός διαβάζει σας προγραμματικές δηλώσεις τον Ιανουάριο και σας τον Σεπτέμβριο;
Πώς είναι δυνατόν ο επενδυτής να επενδύσει σε μια χώρα όπου σύσσωμη η Αντιπολίτευση αμφισβητεί την αξιοπιστία του Πρωθυπουργού λόγω των παλινωδιών του;
Πώς είναι δυνατόν ο επενδυτής να πιστέψει ότι δε θα χάσει τα λεφτά του όταν οι τράπεζες βρίσκονται σε καθεστώς capital controls και οι καταθέτες έχουν αποσύρει 40 δις ευρώ το πρώτο εξάμηνο αυτού του χρόνου γιατί προφανώς οι ίδιοι δεν σας εμπιστεύονται;
Και ερωτώ ευθέως εσάς, κυρίες και κύριοι βουλευτές:
Θα επενδύατε ποτέ σας οικονομίες σας σε μια τέτοια χώρα;
Δε θέλω να γίνομαι μάντης κακών, αλλά το 2010 στον Προϋπολογισμό, από αυτό τα βήμα, είχα ζητήσει από τον τότε Πρωθυπουργό ο οποίος διέθετε ομοιογενή σαφέστατη πλειοψηφία στη Βουλή και λαϊκή βάση 44%, να σχηματίσει κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» για να μην επακολουθήσει ό,τι επακολούθησε 6 μήνες μετά.
Έξι μήνες μετά, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ζητούσε από τον κ. Σαμαρά συγκυβέρνηση και ο κ. Σαμαράς το εδέχθη υπό τον όρο να υπάρξει ένας άλλος πρωθυπουργός. Έτσι προέκυψε η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Βρισκόμαστε, δυστυχώς, στο ίδιο –αν όχι σε χειρότερο- σημείο σήμερα. Με τη χώρα σε άθλια οικονομική κατάσταση, με ένα τεράστιο χρέος που συνεχώς – ακόμα και σήμερα – αυξάνεται.
Ο κ. Παπανδρέου έχασε τότε την ευκαιρία. Ο κ. Τσίπρας μέχρι τώρα έχασε 2 ευκαιρίες να ηγηθεί μιας τέτοιας κυβέρνησης ευρέως συνασπισμού. Μία μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου και μία μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Τον Ιανουάριο ονόμασε ο ίδιος την κυβέρνησή του, «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας». Σήμερα πρέπει να αναζητήσει την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας για να αποφύγει αυτό που δεν απέφυγε ο Παπανδρέου το 2010.
Σήμερα συγκυβερνά ως αριστερό κόμμα με ένα μικρό κόμμα που αυτοαποκαλείται δεξιό (τους ΑΝΕΛ) χωρίς καμία ιδεολογική συγγένεια μεταξύ τους. Απόδειξη; η Καταψήφιση του νόμου της Ιθαγένειας και της τροπολογίας για το περίφημο τζαμί στην Αθήνα. Άραγε, με τέτοια δεδομένα περιμένει ο κ. Πρωθυπουργός να έρθουν οι επενδυτές και να επενδύσουν;
Και αν η κατάσταση της οικονομίας χειροτερεύσει που αυτό διαφαίνεται στον ορίζοντα, δε θα έχει χάσει την αξιοπιστία του ο κ. Πρωθυπουργός για να ηγηθεί του ευρύτατου συνασπισμού των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που ο ίδιος θα έπρεπε να έχει επιδιώξει;
Άραγε, τότε θα δεχθούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης για πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα ή θα ζητήσουν ό,τι εζήτησε ο κ. Σαμαράς από τον κ. Παπανδρέου, δηλαδή την αντικατάστασή του;
Τώρα, το πώς ο Πρωθυπουργός που ζητά από τους πολιτικούς αρχηγούς συναίνεση μιλώντας στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα θυμάται μια αραβική παροιμία που λέει «τα σκυλιά ουρλιάζουν αλλά το καραβάνι προχωρεί”, είναι απορίας άξιον; Ποιους εννοεί «σκυλιά»; Πώς θα γίνει συναίνεση με τα «σκυλιά»;
Όμως, το καραβάνι δεν προχωρεί κύριε Πρωθυπουργέ. Η χώρα δεν προχωρεί. Δυστυχώς μόνο τα προβλήματα της χώρας προχωρούν!
Η χώρα χρειάζεται πραγματική συναίνεση με κυβέρνηση από έμπειρους και αποδεδειγμένα αποτελεσματικούς υπουργούς που μόνον με τη σοβαρότητα και την εμπειρία τους μπορεί να βγάλουν τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο.
Οι καιροί ου μενετοί.
