Λίγες εβδομάδες πριν από την εορταστική περίοδο, οι καταστηματάρχες της Ρόδου παλεύουν «με νύχια και με δόντια» για να κρατήσουν ζωντανές τις επιχειρήσεις τους, ελπίζοντας ότι το 2022 θα είναι η χρονιά εκείνη που έπειτα από δύο χρόνια στη δίνη του κορωνοϊού, θα αρχίσει να φαίνεται φως στο τούνελ.
Στα δύο χρόνια της πανδημίας πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν άντεξαν την λαίλαπα του κορωνοϊού στη Ρόδο και έβαλαν λουκέτο, αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στα τεράστια οικονομικά βάρη.
Η πανδημία ήρθε να προστεθεί στη δύσκολη δεκαετή περίοδο της οικονομικής κρίσης που προηγήθηκε, οδηγώντας πολλά καταστήματα στο λουκέτο με τεράστιες οικονομικές υποχρεώσεις που οι ιδιοκτήτες τους αδυνατούν να αποπληρώσουν.
Η αγορά της Ρόδου πήρε «χρώμα» από τον εορταστικό διάκοσμο αλλά δεν λέει να… ζεσταθεί. Και μπορεί οι καταναλωτές να απολαμβάνουν τη βόλτα τους στο στολισμένο κέντρο της πόλης, όμως από την κίνηση αυτή δεν επωφελούνται τα μαγαζιά που βλέπουν τους τζίρους τους καθηλωμένους, ενώ ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στα συνοικιακά καταστήματα.
Οι παραγεμισμένες τσάντες στα χέρια των καταναλωτών που κυκλοφορούσαν στο κέντρο αποτελούν πλέον μια… ευχάριστη ανάμνηση στα τελευταία χρόνια, καθώς πολλοί αρκούνται να ξοδέψουν χρήματα για λιγότερα αλλά και φθηνότερα είδη ένδυσης και υπόδησης, ενώ αρκετοί είναι εκείνοι που πέραν από δώρα για παιδιά δεν σκοπεύουν να ξοδέψουν χρήματα για τον εαυτό τους καθώς με τα ψαλιδισμένα εισοδήματα θα πρέπει να καλυφθεί το εορταστικό τραπέζι, τα τέλη κυκλοφορίας, η εφορία και οι λογαριασμοί ρεύματος που, πλέον, έχουν εκτιναχθεί στα ύψη.
Οι ιδιοκτήτες καταστημάτων με ένα βουνό υποχρεώσεων μπροστά τους, έχουν στολίσει με γιορτινά από νωρίς τις βιτρίνες τους για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των καταναλωτών αλλά δεν περιμένουν το… θαύμα των Χριστουγέννων.
Η προμήθεια νέου εμπορεύματος έγινε με φειδώ, αφού η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών όλο και συρρικνώνεται και οι στοίβες από κούτες έξω από τα καταστήματα που θα γέμιζαν τα ράφια δεν είναι εικόνες που συναντά κανείς στο εμπορικό κέντρο της Ρόδου, με εξαίρεση τις αλυσίδες καταστημάτων που αναμένεται να απορροφήσουν και πάλι το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας από τις εορταστικές αγορές.
Ο «θάνατος του εμποράκου» και επί του προκειμένου του Ρόδιου εμποράκου που αγωνίζεται να σταθεί όρθιος μέσα σε παγκόσμιες καταιγιστικές εξελίξεις είναι προ των πυλών.
Ο χάρτης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη Ρόδο αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς την ίδια ώρα που μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων «αλώνουν» την τοπική αγορά και κατ΄επέκταση την τοπική οικονομία.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα δώσουν μάχη για να κρατήσουν όρθιες τις επιχειρήσεις τους. Το νέο φορολογικό και ασφαλιστικό καθεστώς, τους καθιστά «παίκτες» σε παιχνίδι επιβίωσης με όρους που δεν έχουν ακόμα διευκρινιστεί, αφού το τοπίο παραμένει ακόμα θολό, εν αναμονή ακόμα υπουργικών αποφάσεων, για το ασφαλιστικό.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες δίνουν μεγάλη μάχη για να καταφέρουν να φτάσουν στο 2022, με την ελπίδα ότι θα είναι η χρονιά που θα αρχίσει να «αναρρώνει» το εμπόριο από τις επιπτώσεις της πανδημίας. Γνωρίζουν ότι η αποθεραπεία θα διαρκέσει για μακρό χρονικό διάστημα, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…
Αν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι εδώ, ξεπερνώντας τον σκόπελο της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και της διετίας του κορωνοϊού, το τέλος της πανδημίας επιθυμούν να τους βρει όρθιους.
Πολλά καταστήματα, κυρίως συνοικιακά που έχουν προσωπική επαφή με τους πελάτες τους έχουν αρχίσει να δίνουν ρούχα και παπούτσια… βερεσέ με τον κίνδυνο να χάσουν τα χρήματά τους, αλλά όπως εξομολογείται στη «δ» ιδιοκτήτης συνοικιακού καταστήματος με είδη υπόδησης «δεν γίνεται διαφορετικά». «Προσπαθούμε να εξυπηρετήσουμε τους πελάτες μας κι εκείνοι εμάς.
Πολλοί έχουν ήδη δώσει προκαταβολή και θα εξοφληθούμε όταν πάρουν το δώρο, με τον φόβο ότι κάποιοι θα εξαφανιστούν αλλά όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που ψωνίζουν ρούχα και παπούτσια βερεσέ. Δεν συμβαίνει μόνο στα μπακάλικα και στα περίπτερα.
Σε αγνώστους δεν δίνω αλλά σε άνθρωπο που είναι πελάτης μου χρόνια, θα το κάνω. Αναγκαστικά, για να μην πάει αλλού…», λέει ο ιδιοκτήτης του καταστήματος και εξηγεί ότι θέλει ακόμα 7 χρόνια για να βγει στη σύνταξη και μέχρι τότε το μαγαζί θα πρέπει να είναι ανοικτό.
Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι σε περιορισμένες, αλλά αξιοσημείωτες περιπτώσεις, οι πιστώσεις αφορούν σε… επώνυμα είδη, αφού η κρίση έχει επηρεάσει αισθητά ακόμα και τους μέχρι πρότινος «έχοντες» που δεν μπορούν να στερηθούν αυτά που για τους περισσότερους φαντάζουν περιττές πολυτέλειες!
Το βέβαιον είναι ότι στον καιρό της πανδημίας, τα… βερεσέδια αυξήθηκαν. Στα τεφτέρια κατέφυγαν κι εκείνοι οι εργαζόμενοι, αλλά και οι ιδιοκτήτες καταστημάτων που δύο χρόνια τώρα, μια έχουν δουλειά και μια δεν έχουν, αναλόγως των μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση με το «άνοιξε-κλείσε» να έχει δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα στην τοπική οικονομία.
Παλεύουν «με νύχια και με δόντια» να κρατήσουν στη «ζωή» τις επιχειρήσεις τους
