Aς τον αλλάξουμε!

Το 2022 μας αποχαιρέτησε με αλλεπάλληλα περιστατικά κακοποίησης παιδιών και εφήβων, με την κοινωνία να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να δέχεται το ένα σοκ μετά το άλλο από τους βιασμούς ανηλίκων, πότε με θύτες μέλη της οικογένειάς τους και πότε ακόμη και με συνομίληκους «φίλους» τους. Και αν στις περιπτώσεις κακοποίησης πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός σπιτιού, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα- αν φυσικά δεν γνωρίζουμε- όταν ένα παιδί απομακρύνεται, για τον οποιοδήποτε λόγο από την οικογένειά του και μάλιστα, με εντολή εισαγγελέα, μόνο και μόνο για να καταλήξει να κακοποιείται, σωματικά ή ψυχικά, μέσα σε μία δομή που φτιάχτηκε για να το προστατεύει, τότε πραγματικά δεν υπάρχει ελπίδα πουθενά. Η Πολιτεία, από την πλευρά της, υποστηρίζει πως δεν έχει τη δικαιοδοσία να κάνει ελέγχους σε ιδιωτικές δομές και έτσι δεν μένουν παρά μόνο κάποιοι τυπικοί έλεγχοι από τις Περιφέρειες και αυτοί εκ των υστέρων. Βέβαια, αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να μην παρακολουθείται η μετέπειτα πορεία ενός παιδιού από το κράτος – και αυτό, χωρίς να έχει προηγηθεί καταγγελία – από τη στιγμή που κατέληξε σε μία έστω ιδιωτική δομή, αφού οι κρατικές «λάμπουν» δια της απουσίας τους, με εντολή εισαγγελέα. Και στην τελική, εάν ο νόμος δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, ας τον αλλάξουμε! Δεν γίνεται μονίμως να τρέχουμε, γεμάτοι «σοκ και δέος», αφού πρώτα γίνει το κακό και να παραδέχονται ως επίσημοι κρατικοί λειτουργοί καταγγελίες και περιστατικά, χωρίς στην πράξη να αλλάζει τίποτα το ουσιαστικό.