Ενώπιον του Εφετείου Δωδεκανήσου προσέφυγε χθες το Eλληνικό Δημόσιο κατά της πρώτης απόφασης που εξέδωσε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου με την οποία έγινε μερικώς δεκτή αγωγή του για την αποκατάσταση της ιδιοκτησίας του σε δημόσιο ακίνητο, που υφαρπάχθηκε με την χρήση ανυπόστατης απόφασης εκποίησης, που φέρει πλαστή υπογραφή νομάρχη Δωδεκανήσου.
Το Ελληνικό Δημόσιο με την αναγνωριστική αγωγή της κυριότητας του επί ακινήτου στη μερίδα ΚΜ 959 γαιών Κοσκινού εστράφη συγκεκριμένα κατά του προϊσταμένου του Κτηματολογίου Ρόδου και 7 ιδιωτών.
Με την απόφασή του το δικαστήριο έκρινε αβάσιμη την αγωγή ως προς τον 7ο εναγόμενο, ακύρωσε την υπ’ αρίθμ. 4839/21.06.1996 διάταξη του κτηματολογικού δικαστή με την οποία περιήλθε το ακίνητο στην ιδιοκτησία των υπόλοιπων και τους διατάσσει να καταβάλουν ως αποζημίωση στο Ελληνικό Δημόσιο το ποσό των 663.440,20 ευρώ!
Ο 7ος εναγόμενος είναι το άτομο εκείνο που αγόρασε το ακίνητο από τους υπόλοιπους.
Το γεγονός αυτό, όπως έγραψε η «δημοκρατική», σήμανε συναγερμό στο νομικό συμβούλιο του κράτους καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να κριθούν καλόπιστοι όλοι οι αγοραστές ακινήτων που υφαρπάχθηκαν με δόλιο τρόπο από την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου, αν τελεσιδικήσει η συγκεκριμένη απόφαση, ως έχει.
Κατά την κρίση του Δικαστηρίου ο έβδομος εναγόμενος, προέβη πριν την αγορά του επίδικου ακινήτου στον έλεγχο που συνηθίζεται κατά τη συναλλακτική πρακτική σε περιπτώσεις μεταβίβασης ακινήτου.
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην απόφαση, με δεδομένο ότι οι εγγραφές στα Κτηματολογικά βιβλία προσδίδουν τη βεβαιότητα τόσο για τον τύπο όσο και για τη νομιμότητα των εγγραπτέων πράξεων, και συνακόλουθα τη βεβαιότητα ότι οι αναγραφόμενοι ως δικαιούχοι είναι και πράγματι δικαιούχοι του εγγραπτέου δικαιώματος, ο έβδομος εναγόμενος είχε τη βεβαιότητα ότι οι προαναφερόμενοι εναγόμενοι (δεύτερη έως και έκτος) είχαν δικαίωμα κυριότητας επί του επιδίκου.
Όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο πιστοποιητικό ιδιοκτησίας την ίδια ημέρα, ήτοι στις 21.06.1996 μεταγράφηκαν τόσο η φερόμενη ως απόφαση του Νομάρχη Δωδεκανήσου όσο και το υπ’ αριθ. 5591/06.05.1996 συμβόλαιο, με το οποίο μεταβιβάσθηκε το επίδικο στον έβδομο των εναγομένων.
Από το γεγονός ότι οι δύο ως άνω πράξεις μεταγράφησαν την ίδια ημέρα (με προγενέστερη, υποχρεωτικά για τη νόμιμη αλληλουχία, μεταγραφείσα την απόφαση του Νομάρχη Δωδεκανήσου) δεν συνάγεται, δίχως άλλο, όπως αναφέρεται στην απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, ότι ο έβδομος των εναγομένων γνώριζε ότι η εν λόγω πράξη, με την οποία φερόταν να παραχωρείται η κυριότητα του επίδικου ακινήτου στους δεύτερη έως και έκτο των εναγομένων, στην πραγματικότητα δεν είχε εκδοθεί από το Νομάρχη Δωδεκανήσου.
Το Ελληνικό Δημόσιο εξέθεσε ωστόσο στην έφεση του ότι οι ανυπόστατες πράξεις δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα πλην όμως σε περίπτωση που η διοίκηση, θεωρώντας μία ανυπόστατη πράξη ισχυρή την εφάρμοσε πρέπει η πράξη να ακυρωθεί με απόφαση του Δικαστηρίου, ώστε να επιτευχθεί η έναντι πάντων διαπίστωση του ανίσχυρου της.
Η εν λόγω ανυπόστατη πράξη (απόφαση Νομάρχη) εφαρμόστηκε, μεταγράφηκε στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου είχε ως αποτέλεσμα, την προς τους τρίτους και συνακόλουθα και στον έβδομο των εναγομένων επί του επίδικου ακινήτου.
Επιπρόσθετα το ενάγον Ελληνικό Δημόσιο εκθέτει ότι η προαναφερθείσα πράξη του Νομάρχη Δωδεκανήσου μεταγράφηκε την ίδια ημέρα που μεταγράφηκε και το μεταβιβαστικό συμβόλαιο βάσει του οποίου φέρεται ότι απέκτησε την κυριότητα ο έβδομος των εναγομένων, συνακόλουθα δε, υποστηρίζει ότι αυτός βρισκόταν σε κακή πίστη αφού αν είχε προβεί, πριν την αγορά του επίδικου ακινήτου, ως όφειλε στον κτηματολογικό έλεγχο, θα διαπίστωνε ότι η ανωτέρω πράξη δεν είχε μεταγραφεί και οι φερόμενοι ως δικαιοπάροχοι του δεύτερη έως και έκτος των εναγομένων δεν είχαν στην κυριότητά τους το επίδικο ακίνητο.
Τονίζει κατ’ αρχήν πως οι πράξεις, προσώπου, που εμφανίστηκε ως διοικητικό όργανο χωρίς να λάβει νόμιμη υπόσταση, δεν έχουν χαρακτήρα διοικητικής πράξης και είναι ανύπαρκτες ή ανυπόστατες από την άποψη του διοικητικού δικαίου. Οι ανυπόστατες πράξεις δεν καλύπτονται από το τεκμήριο της νομιμότητας και δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα.
Εν προκειμένω, η ανυπόστατη απόφαση ΔΚ 1467/1985/5-9-1993, η οποία ουδέποτε εκδόθηκε από αρμόδιο όργανο της Διοίκησης, δεν καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητας και ουδέν έννομο αποτέλεσμα παρήγαγε, όπως εσφαλμένα εδέχθη η απόφαση του Πολυμελούς.
Τονίζει παραπέρα ότι κατά το χρόνο σύνταξης του συμβολαίου (6-5-1996) δεν είχε καταχωρηθεί στα κτηματολογικά βιβλία η φερόμενη απόφαση Νομάρχη Δωδεκανήσου με αριθμ. ΔΚ 1467/1985/5-9-1993 περί απόδοσης του ακινήτου με ΚΜ 959 γαιών Κοσκινού 6 λοιπούς εναγόμενους, πολύ περισσότερο δε δεν είχε υποβληθεί καν προς καταχώρηση η ανυπόστατη αυτή απόφαση, αφού από τα προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία προέκυπτε σαφώς ότι η απόφαση αυτή υποβλήθηκε για καταχώρηση στο Κτηματολόγιο Ρόδου σε χρόνο μεταγενέστερο από την κατάρτιση του συμβολαίου αγοραπωλησίας.
Προσφυγή του Δημοσίου στο Εφετείο για τη διεκδίκηση ακινήτου του
