Σταγόνα στο Αιγαίο

Από όλες τις κριτικές των ημερών για τον πλωτό φράχτη διαλέγω αυτή της φιλοκυβερνητικής “Καθημερινής”, στο κύριο άρθρο της;  “…θα ήταν σαν να πίστευε κάποιος πως μια τέντα που θα σκεπάσει ολόκληρη τη χώρα, θα μπορούσε να μας προστατεύσει από την κλιματική αλλαγή» Ευγενικό «κάρφωμα», πικρή αλήθεια για το 2,7 χιλιομέτρων «φράγμα» που δεν είναι παρά μια σταγόνα στο Αιγαίο. Ο κάθε σώφρων πολίτης μπορεί να αντιληφθεί ότι θα ήταν αδύνατο να αποκλειστούν  νησιά, όλο το Αιγαίο. Θα απαιτούνταν απίστευτα ποσά για ένα «φράγμα» που θα μπορούσε κάποιος με μεγάλη ευκολία, να παραβιάσει ή να παρακάμψει. Όλα τα άλλα είναι ιστορίες επικοινωνιακές. Όταν το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα αντιμετωπίζεται με όρους επικοινωνίας, τα φράγματα για τσιπούρες, μοιάζουν μια πολύ καλή ιδέα. Το μεταναστευτικό όμως δεν είναι θέμα επικοινωνιακό, είναι θέμα ουσίας. Είναι ένα πρόβλημα διεθνές και σύνθετο. Ένα πρόβλημα της Ευρώπης που θέλουμε να ανήκουμε και η οποία βγήκε μας ζητήσει και τα ρέστα. Η κομισιόν εν προκειμένω. Και ίσως ακουγόταν λογικό εάν δεν ξέραμε πως είναι εκείνη που δεν κούνησε το  δαχτυλάκι της να πέσουν οι φράχτες που έχουν υψωθεί σε όλη  την Ευρώπη, Η  Κομισιόν που δεν κατόρθωσε  να επιβάλει την αναλογική  κατανομή προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη, η Κομισιόν που βολεύεται με το Δουβλίνο, μας εγκαλεί για των 2,7 χιλιομέτρων φράχτη. Και όσον αφορά  ευρωπαϊκά-γερμανικά  ΜΜΕ που βγήκαν στα κάγκελα  μιλώντας για «Μεσαίωνα» και «φρίκη» ας τους απαντηθεί, να κάνουν πρώτα κριτική στις κυβερνήσεις τους. Θα μεταφέρω από όλα αυτά τα δημοσιεύματα… οργής όσα αληθινά γράφει τ «…Το 2012 η ΕΕ είχε τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Αλλά η συμπεριφορά της απέναντι στους ανθρώπους στην Ελλάδα- τόσο τους πρόσφυγες, όσο και τους κατοίκους της χώρας, που είναι εξαιρετικά φιλόξενοι- δεν δικαιώνει αυτή την τιμή. Είναι υπέροχοι οι άνθρωποι εκεί. Αλλά τους αφήνουμε μόνους με το μεταναστευτικό θέμα και το ίδιο συμβαίνει με τους Ιταλούς…. Αυτό που κάνει η Ελλάδα το θεωρώ ένα είδος αυτοάμυνας, γιατί δεν την βοηθά κανείς. Οι προσφυγικοί καταυλισμοί στα ελληνικά νησιά έχουν προδιαγραφές για 10.000 ανθρώπους και σήμερα βρίσκονται εκεί 40.000. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ούτε μερικές χιλιάδες παιδιά δεν μπορεί να βγάλει από εκεί μέσα η ΕΕ. Πρόκειται για ομολογία πτώχευσης».