Τα τελευταία δύο χρόνια λόγω της πανδημίας, τα παιδιά αποκλείστηκαν από το σχολείο και αποχωρίστηκαν τους φίλους τους. Το τίμημα που κλήθηκαν να πληρώσουν τα ανήλικα μέλη της κοινωνίας φάνταζε μικρό για τη σωτηρία χιλιάδων ζωών. Δεν ήταν όμως. Η ζημιά που έγινε στα παιδιά είναι μεγάλη. Ο Ελβετός ψυχολόγος Jean Piaget εξηγούσε ήδη χρόνια πριν τι συμβαίνει όταν εμφανίζονται κενά στη μάθηση: «ο τρόπος που μαθαίνουμε είναι η εναρμόνιση των νέων πληροφοριών με τις παλιές. Οταν οι πληροφορίες χάνονται ή είναι λανθασμένες, δημιουργούνται παγιωμένα λάθη ή κενά και οι μαθητές προσπαθούν να «χτίσουν» τις νέες γνώσεις πάνω σε αυτά. Είναι σαν να χτίζεται ένα σπίτι χωρίς θεμέλια. Το κλείσιμο των σχολείων αυξάνει και τις ανισότητες στην εκπαίδευση. Τα παιδιά που έχουν πληγεί περισσότερο από το κλείσιμο σχολείων είναι αυτά που προέρχονται από κοινωνικοοικονομικά υποβαθμισμένα περιβάλλοντα. Την ίδια ώρα, μια μικρή ελίτ σε καλά εξοπλισμένα σχολεία με πρόσβαση σε ισχυρές τεχνολογίες και καινοτόμες παιδαγωγικές μεθόδους υψηλών επιδόσεων, ωθείται ακόμη περισσότερο, με ορίζοντα τις θέσεις των μελλοντικών ηγετών», υπογραμμίζει ο Ελβετός ψυχολόγος. Εκτός από τα μαθησιακά κενά και οι ψυχολογικές επιπτώσεις είναι σημαντικές απ’ ότι δείχνουν όλες οι έρευνες: Μετά το κλείσιμο των σχολείων λόγω πανδημίας αυξήθηκαν τα περιστατικά αντικοινωνικής συμπεριφοράς, αρνητικών συναισθημάτων και υπερκινητικότητας στα παιδιά.
Το τίμημα
