Προάγγελο μιας σειράς νέων πρωτοβουλιών για την διεκδίκηση πόρων, που υφαρπάχθηκαν από την τοπική αυτοδιοίκηση στα Δωδεκάνησα, αποτελεί η προχθεσινή ομιλία του περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργου Χατζημάρκου, στην εκδήλωση, που διοργάνωσε η Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Περιφερειών της Βουλής, με θέμα την «Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα».
Ο κ. Χατζημάρκος, ξεκινά συγκεκριμένα, άμεσα, σειρά επαφών με κυβερνητικούς φορείς, για να διεκδικήσει την απόδοση του 75% από την εκποίηση ακινήτων, που διαχειρίζεται ο Ελληνικό Δημόσιο, μέσω οργανισμών και εταιρειών του, στην αυτοδιοίκηση.
Την πληροφορία, επιβεβαίωσε χθες στη «δημοκρατική» ο περιφερειάρχης, επισημαίνοντας μάλιστα, ότι η αυτοδιοίκηση στα Δωδεκάνησα έχει πληγεί κατ’ επανάληψη, από μονομερείς αποφάσεις της κυβέρνησης, για την κατάργηση κεκτημένων εσόδων της, χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις αλλά και οργανωμένη προσπάθεια για την αποτροπή καταστροφικών για τον τόπο, νομοθετημάτων.
Πρώτο βήμα στη νέα «μάχη» της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, αποτελεί η τροποποίηση της τροπολογίας του Υπουργείου Οικονομικών, με την οποία ανατέθηκε στη Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου στη Ρόδο.
Με τροπολογία που δημοσιεύθηκε στην ψήφιση του Νόμου 3965/2011 (ΦΕΚ 113, 18/05/2011) και συγκεκριμένα στο άρθρο 23 παράγραφος 2 προβλέφθηκε πως «τα έσοδα από την αποκρατικοποίηση και αξιοποίηση των επιχειρήσεων και των λοιπών περιουσιακών στοιχείων των προηγούμενων παραγράφων και του άρθρου 48 του ν. 3871/2010 (Α΄ 141) προορίζονται αποκλειστικά για τη μείωση του δημόσιου χρέους. Στα λοιπά περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνονται ιδίως κινητά ή ακίνητα πράγματα, κάθε είδους εμπράγματα, ενοχικά ή εν γένει περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, όπως ορίζεται στο άρθρο 48 του Ν. 3871/2010».
Με τη συγκεκριμένη τροπολογία η τοπική αυτοδιοίκηση απώλεσε το δικαίωμα εκμετάλλευσης του 75% των εσόδων από την εκποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, όπου ιδιαίτερα στη Δωδεκάνησο, λόγω της Ιταλοκρατίας, ένα μεγάλος μέρος της ακίνητης περιουσίας των Δωδεκανησίων περιήλθε στην κατοχή του Ελληνικού Δημοσίου.
Εξετάζεται, εξάλλου από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, η σύσταση και λειτουργία στη Ρόδο φορέα ο οποίος θα απαρτίζεται από εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού και εκπροσώπους τοπικών φορέων και τάξεων οι οποίοι θα έχουν την ευθύνη της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας της Ρόδου, την ιεράρχηση εκτέλεσης έργων υποδομής και της διάθεσης των πόρων, που θα προέρχονται από την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων.
Ενδεικτικά των προθέσεων του κ. περιφερειάρχη, είναι και τα ακόλουθα αποσπάσματα, από την προχθεσινή ομιλία του στη Βουλή:
«Ένα μεγάλο ζήτημα που ταλάνισε για πολλές δεκαετίες την πολιτικοοικονομική ζωή της Δωδεκανήσου υπήρξε η περιουσία των Δωδεκανησίων μετά το πέρας της Ιταλικής κατοχής. Ο λόγος υπήρξε η βίαιη και παράνομη ιδιοποίηση της περιουσίας του Δωδεκανησιακού λαού από το Ιταλικό Δημόσιο. Όταν έλαβε χώρα η σύναψη της συμφωνίας ειρήνης των Παρισίων μετά το τέλος του Β` Παγκοσμίου Πολέμου οι σύμμαχοι αποφάσισαν να αποδώσουν την ακίνητη περιουσία του Ιταλικού Δημοσίου κατά διαδοχή στο Ελληνικό Δημόσιο. Το θέμα όμως που εγείρετο τότε ήταν κατά πόσο η επί 33 χρόνια Ιταλική κατοχή οικειοποιήθηκε μια μεγάλη κατηγορία αγρών και αστικών ακινήτων του νεοσύστατου Κτηματολογίου για λογαριασμό του Ιταλικού Δημοσίου ύστερα μάλιστα από συνεχή κυβερνητικά διατάγματα του 1923, 1924 και 1925 που εξέδωσε χωρίς φειδώ η φασιστική Ιταλία.
Το μέγα αυτό ζήτημα απαντήθηκε μερικώς από την Ελληνική κυβέρνηση του 1952 η οποία προέβη στη σύσταση με τον Ν. 2100 της 28ης Απριλίου 1952 του «Οργανισμού Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου εν Δωδεκανήσω-ΟΔΑΠΔΔ» με κύριο σκοπό την διοίκηση και διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του Οργανισμού με την μορφή της εκποίησης, της διάθεσης ή και της τουριστικής/εμπορικής εκμετάλλευσης.
Ο Οργανισμός Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου μπορούσε βάσει των διατάξεων του νόμου που τον ίδρυσε να χρηματοδοτήσει από τα έσοδά του σειρά έργων, ενώ ταυτόχρονα αποτελούσε και εχέγγυο για τους κατοίκους του νησιωτικού συμπλέγματος η ύπαρξή του διότι πέρα από την οικονομοτεχνική πλευρά υπήρχε και η πτυχή της συναισθηματικής αξίας για τους κατοίκους. Για τη λειτουργία του συγκεκριμένου Οργανισμού από το 1952 μέχρι το 1973 εξεδόθησαν πληθώρα νομοθετικών διατάξεων με πράξεις Υπουργικών Συμβουλίων, με Βασιλικά Διατάγματα, με αναγκαστικούς νόμους αλλά και με απλές αποφάσεις των Υπουργών οικονομικών προκειμένου να ρυθμίσουν την καλύτερη λειτουργία του Οργανισμού που προσέφερε στους κατοίκους την δημιουργία έργων υποδομής όπως σχολεία, παιδικοί σταθμοί και άλλα.
Η κατάργηση του Οργανισμού με το Νομοθετικό Διάταγμα 195/1973 επέφερε την δυνατότητα όπως, όλη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Οργανισμού να περιέλθει αυτοδίκαια στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και μάλιστα υπό την διαχείριση και πλήρη εποπτεία του Υπουργείου οικονομικών. Πρέπει να επισημάνουμε εδώ ως άξιο λόγου ότι πολλά από τα κτήρια που παρέλαβε η Ελλάδα μετά την απελευθέρωση είχαν υποστεί τεράστιες ζημιές και το Ελληνικό Δημόσιο βρισκόταν μπροστά σε προβλήματα μετατροπής κτηρίων που είχαν χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο για στρατιωτικούς σκοπούς ενώ κατά την διάρκεια της ειρήνης θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για πολιτικούς σκοπούς.
Με το Νομοθετικό Διάταγμα 719/1977 δινόταν η δυνατότητα εξαγοράς και απόδοσης δημοσίων κτημάτων, όπου βάσει αυτής της διαδικασίας παραχωρήθηκαν με εξαγορά περισσότερα από 4.000 ακίνητα.
Σε αυτό το σημείο, οφείλουμε για λόγους αποκατάστασης της ιστορικής αληθείας, να σημειώσουμε πως η Ελληνική πολιτεία αντιμετώπισε διαχρονικά και σταθερά την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου στη Δωδεκάνησο με ιδαίτερες ρυθμίσεις που στο σύνολο τους αναγνώριζαν το γεγονός πως η περιουσία αυτή ήταν στην ουσία ιδιωτική περιουσία των Δωδεκανησίων που τους αφαιρέθηκε βίαια απο τον Ιταλό κατακτητή.
Για αυτό τον λόγο θεσμοθετήθηκε και η διαδικασία απόδοσης του 75% των εσόδων απο την εκποίηση, αξιοποίηση ή μίσθωση των ακινήτων αυτών στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση της Δωδεκανήσου για την εκτέλεση έργων κοινής ωφελείας.
Αυτό ίσχυσε έως και το έτος 2011, οπότε και με τρόπο δόλιο, το Ελληνικό Δημόσιο κατήργησε την απόδοση των ανωτέρω εσόδων, μέσω της κατάργησης της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, που είχε ιδρυθεί με τον ν. 973/1979, δια της συγχωνεύσεως της με την ΕΤΑΔ Α.Ε. που εν τω μεταξύ ίδρυσε με τον ν. 4002/2011. Αυτή η περιουσία, σήμερα βρίσκεται ουσιαστικά στην διάθεση του ΤΑΙΠΕΔ, με τρόπο που παραχαράσσει την ιστορία και παραβιάζει κατάφωρα κάθε έννοια δικαίου αλλά και δικαιώματος των Δωδεκανησίων.
Έχοντας πλήρη επίγνωση του χώρου στον οποίο σήμερα βρισκόμαστε, αλλά και πλήρη αντίληψη του ιστορικού δικαίου του Δωδεκανησιακού λαού, θα μου επιτρέψετε να αποδώσω σε αυτή την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου τον τίτλο που πραγματικά την περιγράφει και αυτός είναι: η ῾φερόμενη’ ως περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου».
Ο περιφερειάρχης θέτει θέμα εκμετάλλευσης της δημόσιας περιουσίας στα Δωδ/νησα
