Σοβαρά ερωτηματικά και δεύτερες σκέψεις για το τι πραγματικά συμβαίνει στο προσφυγικό και το ποιος είναι αυτός τελικά που ελέγχει όχι μόνο τις μεταναστευτικές ροές στη χώρα, αλλά και τα τεράστια ποσά που δαπανώνται προς αυτή τη κατεύθυνση προκαλούν τα στοιχεία που απέστειλε στη Βουλή ο Γιάννης Μουζάλας.
Συγκεκριμένα, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής απέστειλε στοιχεία προς απάντηση σε ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ, Λευτέρη Αυγενάκη με την οποία ουσιαστικά επιβεβαιώνει αυτό που κατά το παρελθόν έχει παραδεχθεί και δημόσια: η δραστηριότητα των ΜΚΟ δεν μπορεί να ελεγχθεί από το ελληνικό κράτος.
Συγκεκριμένα, πέραν του ότι η διαχείριση των κοινοτικών πόρων έχει περάσει στα χέρια των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, ο αριθμός των υπαλλήλων στις ΜΚΟ που απασχολούνται στις δομές στήριξης των προσφύγων είναι αισθητά- και ως ένα σημείο προκλητικά- υψηλότερος από αυτόν του ελληνικού κράτους, αγγίζοντας σχεδόν την αναλογία 10/1 (1.404 έναντι 689). Από τους τελευταίους μάλιστα, οι 311 είναι μόνιμοι υπάλληλοι εκ των οποίων οι 38 έχουν αποσπαστεί σε άλλη υπηρεσία ή τελούν σε μακροχρόνια- όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά- άδεια.
Οι… παραφωνίες ωστόσο δεν περιορίζονται αποκλειστικά στον αριθμό των εργαζομένων ή στη διαχείριση κονδυλίων, αλλά προεκτείνονται και στα στοιχεία καταγραφής των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στη προσφυγική κρίση, δημιουργώντας έτσι συνθήκες ενός τέλειου εγκλήματος. Και αυτό γιατί η όψιμη προσπάθεια που γίνεται προκειμένου να καταγραφούν οι Οργανώσεις στο αντίστοιχο Μητρώο και να γνωρίζει επίσημα το κράτος ποιοι και που δραστηριοποιούνται ανά την επικράτεια, καθυστερεί υπερβολικά: Από τις 5 του Δεκέμβρη του 2016 ως και τις 30 Γενάρη του 2017 μόλις 30 από τις 77 ΜΚΟ (που έχουν υποβάλει αίτηση) κατάφεραν να εξασφαλίσουν την εγγραφή τους σε ένα κρατικό μηχανισμό που και σε αυτή τη περίπτωση αποδεικνύει την βραδύτητά του.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως ειδικά για τα νησιά του Αιγαίου που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή αντιμετώπισης του προσφυγικού και το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών είναι αυξημένο, η κρατικές δομές είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Μόνο σε Λέσβο και Χίο υπάρχουν 69 εργαζόμενοι ενταγμένοι στο αρμόδιες υπηρεσίες, έναντι 899 που δραστηριοποιούνται μέσω ΜΚΟ.
newpost.gr
