Συνέντευξη
στη Μαίρη Φώτη
Αποκαλυπτικός είναι σήμερα στη συνέντευξή του στη «δημοκρατική», ο πρώην δήμαρχος Καλυμνίων κ. Δημήτρης Διακομιχάλης, ως προς το παρασκήνιο που οδήγησε στην νύχτα των Ιμίων το 1996 αλλά και στα λάθη που έγιναν από εκείνο το τραγικό συμβάν και μετά, και τα οποία οδήγησαν στην σημερινή έκρυθμη κατάσταση στο Αιγαίο.
Ο κ. Διακομιχάλης, σήμερα μέσω της «δ», στέλνει σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις πιθανές επιπτώσεις από την κλιμάκωση των προκλήσεων στο Αιγαίο, σημειώνει ότι τα Ιμια «ίσως να είναι το τυρί και να μην είναι η φάκα» και επισημαίνει την ανάγκη χάραξης εθνικής στρατηγικής υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επισημαίνοντας ότι ο εμβολισμός του «Γαύδος» θα μπορούσε να εξελιχθεί σε σοβαρότερο επεισόδιο από αυτό του 1996.
• Κύριε Διακομιχάλη, θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη, από την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή των Ιμίων με την συνεχώς αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα. Πώς τα βλέπετε όλα όσα συμβαίνουν;
Η κατάσταση δυστυχώς στα Ίμια σήμερα είναι προβληματική και επικίνδυνη, γιατί οι Τούρκοι έχουν το δικό τους χαβά, όπως το κάνουν σε όλο το Αιγαίο και στην Κύπρο. Ως γνωστόν είχαμε τις απειλές του Γιλντιρίμ με την ευκαιρία της επετείου στα Ίμια, που οδήγησε μετά και στον εμβολισμό του ελληνικού περιπολικού ανοικτής θάλασσας «Γαύδος», στα ελληνικά χωρικά ύδατα, από την τουρκική ακταιωρό. Δεν ήταν ατύχημα, ήταν ενέργεια σκόπιμη, αυτή είναι η εκτίμησή μου και επαναλαμβάνω αυτό εντάσσεται στη μεθοδευμένη και στοχευμένη τακτική της Αγκυρας, σε βάρος των εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
• Πώς φτάσαμε όμως στο σημερινό σημείο κ. Διακομιχάλη, από το 1996 και μετά; Τι πήγε λάθος;
Κυρία Φώτη, από το 1996, μετά το τραγικό γεγονός με τους τρεις νεκρούς αξιωματικούς και τον λαθεμένο πολιτικοστρατιωτικό χειρισμό, η κατάληξη δεν ήταν η καλύτερη για τα εθνικά μας συμφέροντα. Μετά από εκείνη την τραγική νύχτα της 31ης Ιανουαρίου 1996, δεν είχε αλλάξει το de facto καθεστώς, διότι για επτά ολόκληρα χρόνια ο Δήμος Καλυμνίων, είχε κρατήσει τον βοσκό στα Ιμια. Πριν τα γεγονότα, από το 1984, πήγαινε ο Αντώνης Βεζυρόπουλος στα Ιμια, πριν από τον Αντώνη υπήρχαν κάποιοι άλλοι βοσκοί που πήγαιναν. Συμβαίνει το γεγονός στις 31 Ιανουαρίου του 1996, συνεχίζει όμως από την επομένη κανονικά να πηγαίνει ο βοσκός στις βραχονησίδες, η κυριαρχία μας τότε πάνω στα νησιά, δεν αλλάζει μετά από τη νύχτα εκείνη. Ο Αντώνης Βεζυρόπουλος συνεχίζει να πηγαίνει στα Ιμια, πολλές φορές μάλιστα με την συνδρομή της ελληνικής ακτοφυλακής. Και θα σας πω κάτι, το οποίο δεν είναι πολύ γνωστό. Στις 31 Μαρτίου του 1996, ο τότε πρέσβης μας στην Αγκυρα Δημήτρης Νεζερίτης, κλήθηκε από το Υπουργείο των Εξωτερικών της Τουρκίας προκειμένου να του επιδοθεί διαμαρτυρία, επειδή συνέχιζε ο βοσκός να πηγαίνει στα Ιμια. Τότε η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν ότι εμείς ασκούμε την κυριαρχία μας στα Ιμια, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις. Ο βοσκός λοιπόν συνέχιζε να πηγαίνει στα Ιμια μέχρι τον Απρίλιο του 2004. Εγώ είχα την ευθύνη του Δήμου μέχρι το 2002, οπότε έχασα τις εκλογές. Η επόμενη δημοτική αρχή και βέβαια το επίσημο κράτος, δεν φρόντισαν να καλύπτουν τα έξοδα του βοσκού, ο άνθρωπος επί περίπου 1,5 χρόνο τα πλήρωνε όλα από την τσέπη του. Ο Αντώνης Βεζυρόπουλος είναι ένας άνθρωπος μεροκαματιάρης, φτωχός, πολύτεκνος που δεν άντεξε να καλύπτει αυτό το κόστος γι αυτό πήρε τα ζώα του από τα Ιμια κι έφυγε. Εμείς από το 1996 μέχρι το 2002 πληρώναμε τον βοσκό από τον προϋπολογισμό του Δήμου. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι αυτά τα χρήματα, τα διεκδικεί πίσω το ελληνικό δημόσιο από εμένα μετά από καταλογισμό. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι από τότε είναι που αλλάζει πρακτικά, η κατάσταση στα Ιμια, όταν φεύγει ο Αντώνης Βεζυρόπουλος. Αυτό είναι το κομβικό σημείο το οποίο προσπερνούν όλοι και δεν λένε κουβέντα, επειδή δεν εξυπηρετεί. Αν υπήρχε ο βοσκός στα Ιμια, σας διαβεβαιώ ότι δεν θα είχε αλλάξει τίποτα. Οι Τούρκοι έχουν συγκεκριμένες στοχεύσεις διαχρονικά σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων με απώτερο στόχο τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, γι αυτό ακούμε απ’ όλο τον πολιτικό κόσμο αυτές τις κραυγές, ότι παράνομα κατέχουμε άλλοτε τα 18, ή τα 25, ή τα 152 νησιά, γι αυτό ο Ερντογάν και ο Γιλντιρίμ λένε τα δικά τους, εκτοξεύοντας μονίμως απειλές και γι αυτό και η αξιωματική αντιπολίτευση στη γειτονική χώρα λέει ότι όταν θα κερδίσει τις εκλογές, θα κάνει πόλεμο στην Ελλάδα για να πάρει τα νησιά. Αρα, σε αυτό τον ορυμαγδό των αμφισβητήσεων το ζητούμενο είναι τι κάνει η ελληνική πολιτεία… Πρέπει να υπάρχει επιτέλους χάραξη εθνικής στρατηγικής η οποία θα περάσει και από τη Βουλή, κι ομόφωνα να περάσουμε το μήνυμα όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε όλη τη διεθνή κοινότητα, ότι η απάντηση στην Άγκυρα θα είναι σκληρή και ότι δεν διαπραγματευόμαστε την εδαφική μας ακεραιότητα. Όπως εκείνοι με απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης αποφάσισαν ότι εάν εμείς επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, αυτό είναι αιτία πολέμου, να δείξουμε και εμείς -όλος ο πολιτικός κόσμος της χώρας- ότι είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε τα εθνικά μας σύνορα στη στεριά, στη θάλασσα και στον αέρα.
• Εσείς κύριε Διακομιχάλη, που έχετε περάσει στη νεότερη ιστορία της χώρας, ως ο δήμαρχος που εκείνη την τεταμένη περίοδο του 1996 ύψωσε στα Ιμια την ελληνική σημαία, σήμερα θα ξανακάνατε το ίδιο;
Κυρία Φώτη, οι συμβολικές κινήσεις, γίνονται μια κάποια χρονική στιγμή… Στον ελληνικό χώρο, όπως τα Ιμια, δεν πρέπει να πάει ο δήμαρχος, πρέπει να πάει το επίσημο ελληνικό κράτος και να κάνει πράξεις διακατοχής εκεί πάνω. Αυτά είναι ψευτοδιλήμματα… Θα σας πω ακόμα κάτι που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος. Πριν την τεχνητή προσάραξη του εμπορικού σκάφους Φιγκέν Ακάτ, στις 25 Δεκεμβρίου του 1995, είχε προηγηθεί η εγγραφή στο κτηματολόγιο του χωριού Καράκαγια, της επαρχίας Μούγκλα, της νομαρχίας Αλικαρνασσού ότι τα Ιμια ανήκουν στην τουρκική κυριαρχία! Τι έκανε το ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών; Τι έκαναν οι επίσημες ελληνικές αρχές; Κάποια στιγμή πρέπει να απαντήσουν… Το θέμα βέβαια έχει κι άλλες πτυχές. Το επεισόδιο των Ιμίων σημειώθηκε το 1996. Με δική μου πολιτική ευθύνη καταφέρνω και κρατάω τον βοσκό στα Ιμια, ενώ αυτό έπρεπε να κάνει το ελληνικό κράτος, όχι ένας δήμαρχος… Το 1997 στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης στο κοινό ανακοινωθέν το οποίο εκδόθηκε μετά τη συνάντηση του τότε προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και του πρωθυπουργού της Ελλάδας Κ. Σημίτη με υπουργό Εξωτερικών τον Θ. Πάγκαλο, για πρώτη φορά αναγνωρίζονται ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο! Αυτά τα πράγματα τα θυμίζουμε, γιατί ο κόσμος δεν τα θυμάται, ή όσοι τα ξέρουν θέλουν να τα κρύψουν κάτω από το χαλί. Το 1999, στα συμπεράσματα της Συνόδου κορυφής στο Ελσίνκι –κρατήστε τις ημερομηνίες – αναγνωρίζουμε παρακαλώ στο πλαίσιο της διεύρυνσης της Ε.Ε. ότι έχουμε συνοριακές διαφορές με την Τουρκία, τις οποίες και πρέπει να επιλύσουμε! Μια είναι η διαφορά που έχουμε με την Τουρκία σταθερά και διαχρονικά: η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Κι εμείς ερχόμαστε και αναγνωρίζουμε συνοριακές διαφορές… Και ερχόμαστε στο σήμερα, όταν δια στόματος του σημερινού πρωθυπουργού στην 80η έκθεση Θεσσαλονίκης οι Τούρκοι άκουσαν ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο. Οι Τούρκοι, επειδή έχουν μια σταθερή διαχρονικά πολιτική επεκτατισμού ζητώντας αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, με αυτά κι αυτά, καταφέρνουν με την απειλή άσκησης βίας, να κερδίζουν σε βάρος των δικών μας εθνικών κυριαρχικών συμφερόντων. Ετσι καταλήξαμε στα «δεύτερα Ιμια» και το ζητούμενο είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα.
• Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε κατά την άποψή σας;
Η δική μου προσέγγιση, την οποία έχω διατυπώσει δημοσίως είναι συγκεκριμένη. Πρέπει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, να καλέσει όλους τους αρχηγούς των κομμάτων και τη στρατιωτική ηγεσία, και κεκλεισμένων των θυρών να αποφασίσουν με βάση τις αντικειμενικές δυνατότητες ισχύος των ενόπλων δυνάμεων ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές, πώς θα αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή καινα χαράξουν την εθνική στρατηγική. Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση έχοντας εκπονήσει σχέδιο με βραχυμεσοπρόθεσμες ενέργειες να δράσει αναλόγως και ει δυνατόν, να δούμε αν αυτό πρέπει να περάσει και από τη Βουλή των Ελλήνων.
• Πέρα πάντως από τις πολιτικές προεκτάσεις, υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας. Πώς είναι να βλέπεις μερικά μίλια μπροστά σου τα τουρκικά πλοία να παραβιάζουν τα θαλάσσια σύνορα της πατρίδας σου;
Δεν μπαίνω στη λογική ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο πατριώτης… Εδώ διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα της χώρας. Ξέρετε ότι οι ψαράδες μας δεν μπορούν να πάνε να ψαρέψουν όχι μόνο στα Ίμια και στην ευρύτερη περιοχή αλλά σε ολόκληρο το Αιγαίο, δεν μπορούν οι Έλληνες ψαράδες να ψαρεύουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα! Δεν μπορεί αυτό να γίνει καθεστώς, την ώρα που έρχονται τα τουρκικά σκάφη και ψαρεύουν συνοδεία των τουρκικών ακταιωρών εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Αρα λοιπόν, εδώ δεν είναι μόνο το συναίσθημα το οποίο καταρρακώνεται, πρόκειται πλέον για ζητήματα που αγγίζουν αυτό που ορίζουμε εδαφική ακεραιότητα και πόσο είμαστε διατεθειμένοι να την υπερασπιστούμε.
• Ο εμβολισμός του «Γαύδος» ήταν, θεωρείτε, ανάλογης έντασης και κλίμακας περιστατικό όπως αυτό του 1996;
Θα μπορούσε να ήταν χειρότερο! Διότι, αν δεν επεδείκνυε αυτά τα αντανακλαστικά ο δικός μας καπετάνιος, και δεν το έβρισκε στο αριστερό πίσω μέρος της πρύμνης, ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να συμβεί… Αν το βούλιαζε, εκεί μέσα υπήρχαν 27 άνθρωποι που ποιος ξέρει τι τύχη θα είχαν… Ηταν τεράστιο αυτό το δεύτερο επεισόδιο στα Ιμια, δεν ήταν ήσσονος σημασίας γιατί έγινε κι αυτό εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.
• Η ένταση που βαίνει κλιμακούμενη στην περιοχή των Ιμίων, εκτιμάτε ότι έχει ως σκοπό στοχοποίηση της ευρύτερης περιοχής;
Μα δεν βλέπετε ότι δεσμεύουν ολόκληρες περιοχές γύρω από το Καστελόριζο και το κάνουν κατ΄επανάληψη; Προσέξτε, εδώ αμφισβητούν ολόκληρες περιοχές, δεσμεύοντάς τες για ασκήσεις με πραγματικά πυρά! Λοιπόν, τα Ιμια ίσως είναι το τυρί και δεν είναι η φάκα. Η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν ευθύνη απέναντι στο έθνος αυτή την ώρα, απέναντι στον ελληνισμό. Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι ενώ η Ε.Ε. χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα – δια μέσω του κ. Τουσκ – για τη στάση της Τουρκίας, από την άλλη η χρηματοδότηση προς την Τουρκία ρέει, στο πλαίσιο της διεύρυνσης και οι σχέσεις σε άλλα επίπεδα είναι πολύ καλές. Όλα αυτά πρέπει να αναλυθούν από τους ειδικούς, ελπίζω ότι αναλύονται, αλλά η αντίδρασή μας απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα πρέπει να θεσμοθετηθεί και να μην είναι υπόθεση του κάθε υπουργού των Εξωτερικών ή της όποιας κυβέρνησης. Νομίζω ότι είμαι ξεκάθαρος, για το τι θα πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα.
• Κλείνοντας τη συνέντευξη κ. Διακομιχάλη τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σήμερα, ως ο άνθρωπος που ύψωσε την ελληνική σημαία στα Ιμια το 1996;
Εμείς εδώ στη Δωδεκάνησο, πρέπει με πολλή προσοχή, με αποφασιστικότητα ως τοπικές κοινωνίες η κάθε μια ξεχωριστά, και όλες μαζί να αντιμετωπίζουμε τα όσα διαδραματίζονται και να μην εφησυχάζουμε, διότι η Δωδεκάνησος στο σύνολό της είναι στο στόχαστρο των τουρκικών διεκδικήσεων και του τουρκικού αναθεωρητισμού. Εδώ είναι που παίζεται το μεγάλο παιχνίδι, στο νομό μας. Πρέπει ο κάθε Δωδεκανήσιος, οι φορείς, η Τοπική Αυτοδιοίκηση να είμαστε όλοι σε εγρήγορση και να μην κινούμαστε στη λογική του ωχαδελφισμού και ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα και όλα βαίνουν καλώς επειδή έχουμε πολλούς τουρίστες από τη γειτονική χώρα… Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, σύνθετα κι έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε
