(Επιχαρμος ο Κώος 5ος π.χ)
Κύριο χαρακτηριστικό των αγαθών, των σοφών ανθρώπων θεωρούσε ο Επίχαρμος, την προνοητικότητα και όχι την εκ των υστέρων μετάνοια.
Διακριτικό γνώρισμα των πολλών από εμάς, η εκ των υστέρων μετάνοια.
Μετάνοια, γιατί κακώς αξιολογήσαμε τα δεδομένα, ή γιατί δεν τα λάβαμε υπόψη μας, ή γιατί δεν βόλευαν τις επιθυμίες και ορέξεις μας και τέλος γιατί με το «προνοείν» προ καιρού, βρισκόμαστε σε διάσταση.
Αν και η άσκηση πολιτικής είναι, πρόνοια και πρόβλεψη, οι πολιτικές μας ηγεσίες του παρελθόντος και του τώρα, κατέχουν τα αριστεία σε αυτό τον τομέα, του μη προνοείν και του εκ των υστέρων μετανοείν.
Η διασύνδεση του μέλλοντος με το τώρα και το παρελθόν, δεν ευδοκιμεί και δεν φέρει καλά αποτελέσματα, χωρίς την ορθή μελέτη και αξιολόγηση του παρελθόντος και τις ορθές επιλογές του τώρα.
Βιώνουμε στην σημερινή περίοδο της «πανδημικής κρίσης», τα αποτελέσματα των λαθεμένων αξιολογήσεων και πράξεων.
Από άγνοια, από κακές αξιολογήσεις, από ιδεολογικές εμμονές, από καταναγκασμούς εξωγενών παραγόντων, βρεθήκαμε σαν χώρα και σαν κοινωνία (όπως και άλλες χώρες), απροετοίμαστοι και απροστατάτευτοι στον αόρατο, άγνωστο και θανατηφόρο εχθρό.
Τα μέτρα που οι κυβερνώντες επέβαλαν, ναι μεν είναι μέτρα προστασίας, αλλά δεν μπορεί κάποιος να μην δεχθεί, ότι η ανάγκη τα επέβαλε, ως αντίμετρα και αντίδοτο των κενών και των παραλείψεων, που οι επιλογές του παρελθόντος προκάλεσαν.
Από ιδεολογικές εμμονές, λάθος εκτιμήσεις, προσπόριση ιδίων οφελημάτων και από την ενστέρνηση και αποδοχή των όσων οι ισχυροί ιδεολογικοί μηχανισμοί του Παγκόσμιου Χρηματοπιστωτικού συστήματος μας επέβαλαν ως αναγκαιότητα και ως μονόδρομο, φθάσαμε στο σημείο της έλλειψης δυνατοτήτων αντιμετώπισης της πανδημίας.
Ο φόβος κατάρρευσης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, είναι η γενεσιουργός αιτία της λήψης των μέτρων.
Ως απότοκο εμμονών και ιδεολογικών διαστροφών, αφήσαμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας ουσιαστικά να απαξιωθεί και να καταρρεύσει.
Ως «φετίχ» μη επιδεχόμενο καμιά αντίρρηση, αποδεχτήκαμε ότι ο ιδιωτικός τομέας μπορεί καλύτερα από το Δημόσιο να προστατεύσει το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό της Υγείας.
Της μέρες της κρίσης έχει καταστεί πρόδηλο, ότι στο Δημόσιο εναποθέτουμε «την πάσαν ελπίδα μας».
Αμετανόητοι εμμονικοί, δεν παύουν και σήμερα ακόμα να υπερασπίζονται, ότι με εργολαβικές συμβάσεις ανέλαβαν να προστατεύουν και να εξυπνούν.
Διαπιστώσεις που δεν επιδέχονται την όποιου είδους επιφύλαξη, ο ιδιωτικός τομέας εκκωφαντικά παραμένει αμέτοχος στην αντιμετώπιση του κινδύνου.
Είναι τραγελαφικές οι δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων για τις δήθεν συμφωνίες με τις Ιδιωτικές κλινικές, για το κόστος της ημερήσιας αποζημίωσης τους, σε περιπτώσεις εξυπηρέτησης ασθενών από τον ΙΟ.
Δυσσανάγνωστες ακόμα οι ανακοινώσεις για την πρόσληψη ιατρικού προσωπικού στα Νοσοκομεία και οι ενέργειες για την αύξηση των κλινών των ΜΕΘ.
Η αξιολόγηση και αποτίμηση των εμπειριών του τώρα, αυτό που αύριο θα είναι παρελθόν, θα πρέπει να απεμπλακούν από διεστραμμένα ιδεολογήματα και θα πρέπει η Πολιτεία να επανεκτιμήσει την άποψη, για το τι σημαίνει ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ και ποιες θα πρέπει να είναι οι περαιτέρω ενέργειες.
Είναι ώρα να στείλουμε στα αζήτητα την άποψη, ότι τίποτα Δημόσιο δεν λειτουργεί σωστά και ότι η λειτουργία του Δημοσίου είναι Ευρωβόρα.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, γιατί να μην ζητηθεί και η κατάργηση των Υπουργείων (δεν εννοώ τους πολιτικούς προϊσταμένους αλλά το προσωπικό) και η λειτουργία τους να ανατεθεί σε ιδιώτικές επιχειρήσεις.
Είναι γεγονός πως το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του ΕΣΥ διατυπωμένο από το 1982 δεν ανταποκρίνεται πλήρως στα σημερινά ζητούμενα.
Το θέμα της αναγκαιότητας του άνοιξε και δεν πρέπει να κλείσει, απαιτείται αρχικά τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του ΕΣΥ, ούτως ώστε να εναρμονισθεί με τις υπάρχουσες συνθήκες.
Πρώτιστο μέλημα μιας ευνομούμενης πολιτείας είναι η προστασία της Υγείας των κατοίκων και η πρόσβαση τους στο Σύστημα Υγείας είναι να ανεμπόδιστη και αποτελεσματική.
Η όποια προσπάθεια αναπροσαρμογής του Συστήματος είναι βέβαιο πως θα κληθεί να δώσει απαντήσεις σε δύσκολα προβλήματα.
Πρώτον, η χρηματοδότηση του θα πρέπει να έχει ως στόχο την εύρυθμη και αποδοτική λειτουργία του και όχι να υπακούει στις όποιες δημοσιονομικές επιταγές.
Είναι αναγκαιότητα η αναπροσαρμογή των Οργανισμών λειτουργίας τους, η κάλυψη των οργανικών τους θέσεων, οι νέες διαδικασίες επιλογής και αξιολόγησης του ιατρικού δυναμικού, η αποδέσμευση της λειτουργίας των Νοσοκομειακών μονάδων από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό τους από το Κράτος και η αποκέντρωση του συνόλου του Συστήματος Υγείας.
Είναι γνωστό στους επαίοντες, χωρίς ισχυρή και λειτουργούσα Πρωτοβάθμια περίθαλψη, δεν υπάρχει εύρυθμη λειτουργία Νοσοκομειακών μονάδων.
Για τις εκτός κέντρου Νοσοκομειακές Μονάδες είναι απαραίτητη η επιστημονική συνεργασία τους με Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, για την συνεχή μετεκπαίδευση των γιατρών.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος 3/4/2020
ΥΣΤ. Σαν Ροδίτες έχουμε χρέος να σταθούμε αρωγοί όσων παλεύουν για την σωστή λειτουργία του Νοσοκομείου μας.
Με την ευκαιρία που μου δίνεται θα ήθελα να εκφράσω και δημόσια τις ευχές μου για την γρήγορη αποκατάσταση της υγείας του φίλου γιατρού Δημήτρη Κρεμαστινού.
