• Σε εκκρεμότητα η πληρωμή των δικαιούχων για το 2ο εξάμηνο του 2022! • Γιάννης Πάππου: «Αυτό δεν είναι στήριξη, είναι πρόκληση»
Ανοίγει η τουριστική σεζόν, με τριετείς καθυστερήσεις στην καταβολή, ελέγχους χωρίς τέλος και υποσχέσεις που ακόμα δεν έχουν υλοποιηθεί.
Ενώ η τουριστική σεζόν στα νησιά ανοίγει επισήμως, οι μικρές επιχειρήσεις, βασικός αιμοδότης της τοπικής οικονομίας, ξεκινούν με το ίδιο γνώριμο αίσθημα: οικονομική ασφυξία.
Η ακρίβεια, το υψηλό κόστος ενέργειας και πρώτων υλών, αλλά και η μεγάλη καθυστέρηση σε ουσιαστικά μέτρα στήριξης, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που απειλεί τη βιωσιμότητα εκατοντάδων μικρών επαγγελματικών μονάδων σε όλο το νησιωτικό σύμπλεγμα.
Στην καρδιά των παραπόνων βρίσκεται ξανά το Μεταφορικό Ισοδύναμο (Μ.Ι.), το οποίο ενώ σχεδιάστηκε για να μειώσει τις ανισότητες στα κόστη μεταφοράς, σήμερα λειτουργεί με πολυετείς καθυστερήσεις, διοικητική επιβάρυνση και πλήρη απουσία αξιοπιστίας.
Χαρακτηριστικό είναι ότι, όπως δήλωσε στη «δ» ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, κ. Γιάννης Πάππου, η πληρωμή των δικαιούχων επιχειρήσεων για το 2ο εξάμηνο του 2022 βρίσκεται ακόμη στη φάση της έγκρισης της σχετικής λίστας, που έγινε πριν από μερικές ημέρες. «Εγκρίθηκαν οι λίστες — όχι τα ποσά. Το 2ο εξάμηνο του 2022 θα πληρωθεί, στην καλύτερη περίπτωση, το 1ο εξάμηνο του 2025. Δηλαδή καταβολή του μεταφορικού ισοδύναμου με σχεδόν τρία χρόνια καθυστέρηση. Αυτό δεν είναι στήριξη, είναι πρόκληση», λέει στη «δ» ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου.
Από το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής πάντως έχει γίνει γνωστό ότι στις επόμενες εβδομάδες αναμένεται να ξεκινήσει η αποπληρωμή των δικαιούχων, χωρίς όμως να προσδιορίζεται ακριβές χρονοδιάγραμμα ή να δοθούν εγγυήσεις για πλήρη εκκαθάριση.
Την ίδια ώρα, για τους πολίτες (φυσικά πρόσωπα), δεν έχει καταβληθεί ούτε ένα ευρώ για ολόκληρο το έτος 2024 (!), σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της πλατφόρμας του Μ.Ι., εντείνοντας την αίσθηση εγκατάλειψης και άνισης μεταχείρισης.
Ο κ. Γιάννης Πάππου πάντως, ξεκαθαρίζει ότι το μεταφορικό ισοδύναμο έτσι όπως έχει εξελιχθεί όχι μόνο δεν είναι αντιστάθμισμα, δεν είναι ούτε καν λειτουργικό μέτρο. «Το μέτρο σχεδιάστηκε για να εξισώσει το κόστος μεταφοράς ενός επαγγελματία στη Ρόδο με έναν στη Λαμία. Αλλά στη νησιωτική Ελλάδα πληρώνεις προκαταβολικά και περιμένεις δύο-τρία χρόνια να σου επιστραφεί ένα μέρος. Στην ηπειρωτική Ελλάδα, πληρώνεις απευθείας χαμηλότερα κόστη. Ποια ισότητα;».
Η απογοήτευση εντείνεται καθώς, όπως σημειώνει, το μέτρο παρουσιάστηκε στο παρελθόν ως αντισταθμιστικό της απώλειας των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ.
«Είναι ένα γραφειοκρατικό τέρας που απαιτεί από τις επιχειρήσεις να μαζεύουν αποδείξεις, παραστατικά, να κάνουν δηλώσεις, να περιμένουν ελέγχους, χωρίς καμία εγγύηση πότε θα πάρουν τα χρήματά τους. Οι λογιστές δουλεύουν μέρα-νύχτα. Αυτό δεν είναι στήριξη – είναι επιβάρυνση», δηλώνει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου.
Οι μικρές επιχειρήσεις —οι περισσότερες οικογενειακές, εποχικές και πλήρως εξαρτώμενες από την τουριστική ροή— λειτουργούν χωρίς ρευστότητα, σε μία αγορά με συνεχείς ανατιμήσεις. Η ανάγκη για κεφάλαιο κίνησης είναι επιτακτική, αλλά οι καθυστερήσεις του Μεταφορικού Ισοδύναμου τις αφήνουν ουσιαστικά χωρίς στήριξη, σε μία περίοδο που πρέπει να προετοιμαστούν για την υψηλή ζήτηση της καλοκαιρινής περιόδου.
«Οι επιχειρήσεις δεν αντέχουν να χρηματοδοτούν από την τσέπη τους τα κόστη μεταφοράς και να περιμένουν τρία χρόνια να αποζημιωθούν. Ούτε έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν προσωπικό ή να επενδύσουν σε νέες υποδομές όταν βασικές ενισχύσεις καθυστερούν τόσο. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη – είναι καθημερινός αγώνας για επιβίωση» αναφέρει ο κ. Γιάννης Πάππου.
Η απουσία προγραμματισμού, η έλλειψη διαφάνειας και η πολύπλοκη δομή του συστήματος καθιστούν το Μεταφορικό Ισοδύναμο αναποτελεσματικό και αναξιόπιστο.
Όπως φαίνεται, το κόστος της γραφειοκρατίας και της διαχείρισης του μέτρου συχνά ξεπερνά ακόμα και την αξία της ενίσχυσης που τελικά αποδίδεται, ιδιαίτερα για μικρές επιχειρήσεις.
«Το Μεταφορικό Ισοδύναμο δεν είναι λύση – είναι πρόβλημα. Αν δεν αλλάξει ριζικά η φιλοσοφία και η υλοποίησή του, απλώς θα διαιωνίζει τη στρεβλότητα. Χρειαζόμαστε μέτρα άμεσα, με διαφάνεια, προβλεψιμότητα και σεβασμό στον νησιώτη», τονίζει ο κ. Πάππου.
Το Μεταφορικό Ισοδύναμο έχει εξελιχθεί σε έναν γραφειοκρατικό μηχανισμό χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Οι επιχειρήσεις των νησιών, και κυρίως οι μικρές, που αποτελούν τον κορμό της τοπικής οικονομίας, καλούνται να προετοιμαστούν για τη σεζόν χωρίς ουσιαστική στήριξη, με βάρη ετών και υποσχέσεις που διαρκώς μετατίθενται.
Όταν το “ισοδύναμο” σημαίνει αναμονή τριών ετών, τότε δεν μιλάμε για πολιτική στήριξης — μιλάμε για συνταγή εγκατάλειψης.
