«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους»
Με λίγες λέξεις ο Μέγας Ηράκλειτος μας δίνει την απάντηση για τις αιτίες των πολεμικών συρράξεων και για τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Γενεσιουργό και γενάρχη των «πάντων», τον αποκαλεί ο Ηράκλειτος, και για τους Θεούς και για τους ανθρώπους, αυτόν ονοματίζει και αυτόν θεωρεί υπεύθυνο, που άλλους κάνει δούλους και άλλους ελεύθερους.
Αυτός αποφασίζει το, για ποιός βασιλιάς, ποιός δούλος, ποιός ελεύθερος.
Λογικό φαίνεται πως ο απλός άνθρωπος, ο απλός πολίτης δεν είναι αυτός που αποφασίζει για το αν θα γίνει πόλεμος ή όχι.
Την απόφαση την παίρνουν ή την παίρνει αυτός που θέλει να γίνει «βασιλιάς», αυτοί που επιζητούν την «δύναμη της εξουσίας», αυτοί που επιθυμούν να έχουν την τελική επιλογή ποιός θα είναι ελεύθερος και ποιός δούλος.
Τα επιφαινόμενα και ορατά αυτού του πολέμου που ζούμε και οι υπερπροσπάθειες πληροφόρησης ή παραπληροφόρησης που γίνονται, περιπλέκουν και αποδυναμώνουν, πιστεύω εσκεμμένα, τις δυνατότητες μας για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, για το ποιοί αποφάσισαν και γιατί αυτό τον πόλεμο.
Ποιοί επιδιώκουν την συνέχιση του και για ποιούς στόχους και ποιοί αν υπάρχουν, θέλουν τον τερματισμό του και τον ερχομό της ΕΙΡΗΝΗΣ.
Ο κάθε πόλεμος είναι μέσο, δεν είναι ο στόχος και στόχος του σημερινού πολέμου δεν είναι άλλος από το ποιός θα είναι «ο Παγκόσμιος Ηγέτης», ποιός θα είναι ο κάτοχος της «Παγκόσμιας δύναμης εξουσίας».
Αντιμαχόμενα μέρη, επί της ουσίας, δεν είναι η ΡΩΣΙΑ και η ΟΥΚΡΑΝΙΑ, αλλά η ΡΩΣΙΑ και οι ΗΠΑ, δύο διαφορετικά πολιτικά και οικονομικά συστήματα.
Στον σημερινό κόσμο της υπερπληροφόρησης, δεν υπάρχουν μυστικά καλά φυλαγμένα και πρίν την έναρξη του πολέμου και οι ΗΠΑ και η ΡΩΣΙΑ γνώριζαν τού τί επεδίωκε ο κάθε ένας και ποιές οι επιδιώξεις και στοχεύσεις τους.
Οι ΗΠΑ με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο στόχευαν και στοχεύουν στην αποδυνάμωση της ΡΩΣΙΑΣ και η ΡΩΣΙΑ στην ανάδειξη της σε υπερδύναμη και κύριο στρατηγικό, οικονομικό και στρατιωτικό αντίπαλο δέος.
Στόχος των ΗΠΑ, ίσως και από λαθεμένες εκτιμήσεις, ήταν η εμπλοκή της Ρωσίας σε ένα μακροχρόνιο πόλεμο πόλεμο φθοράς, ο οποίος θα είχε ως αποτέλεσμα την οικονομική της αποδυνάμωση και την απομείωση του Διεθνούς της γοήτρου.
Ο πόλεμος του Αφγανιστάν ίσως τους οδήγησε σε αυτές τις εκτιμήσεις.
Πλήθος των δηλώσεων του κ. Μπάιντεν ότι σήμερα ή αύριο θα ξεκινήσει ο πόλεμος.
Στο πρόβλημα που όφειλε να δώσει λύση ο ΠΟΥΤΙΝ και η ΡΩΣΙΑ, δεν επέλεξε την αναμονή, αλά την δημιουργία μεγαλύτερου προβλήματος, η λύση του οποίου ίσως να οδηγούσε στην λύση του αρχικού προβλήματος, του στόχου των ΗΠΑ, της αποδυνάμωσης και περιθοροποίησης της.
Δύο τα κέντρα εξουσίας που σχεδίασαν και αποφάσισαν το πόλεμο της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ.
Οι Λαοί της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ και της ΡΩΣΙΑΣ είναι τα θύματα των γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών επιδιώξεων των δύο μεγάλων δυνάμεων.
Αντί της συνδιαλλαγής και την προσπάθεια εξεύρεσης έστω του « ελάχιστου πεδίου συνεννόησης», ο μέν επέλεξε την εισβολή στην Ουκρανία, οι δε την δήθεν για αυτούς δοκιμασμένη και επιτυχή πολιτική «των οικονομικών κυρώσεων».
Επέλεξαν οι ΗΠΑ και η υπόλοιπη ΔΥΣΗ την πολιτική του οικονομικού αποκλεισμού της Ρωσίας, για την επιτυχία των στοχεύσεων τους, της αποδυνάμωσης και διάλυσης.
Μηχανιστική μεταφορά της πολιτικής κατά της τότε ΣΟΒΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ που οδήγησε στην κατάρρευση, διάλυση και λεηλάτηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Ανιστόρητος και πολιτικά ηλίθιος είναι εκείνος που πιστεύει ότι μια ταπεινωτική ήττα του ΠΟΥΤΙΝ και νίκη των ΟΥΚΡΑΝΩΝ θα οδηγήσει στην ΕΙΡΗΝΗ.
Τα κλειδιά της πόρτας της ΕΙΡΗΝΗΣ κρατούν στα χέρια τους οι ΗΠΑ και οι ανεπαρκείς ΗΓΕΤΕΣ ( ο θεός να τους πεί ΗΓΕΤΕΣ) της ΕΥΡΩΠΗΣ.
Σίγουρα απαράδεκτη και καταδικαστέα η βίαιη κατάληψη εδαφών άλλης χώρας, στον ίδιο όμως βαθμό είναι απαράδεκτη και κατακριτέα η προσπάθεια καταστροφής μιάς χώρας, που κατά την άποψη σου μπορεί στο μέλλον να ειναι ανταγωνιστής σου.
Στις σημερινές συγκυρίες η περιοχή που θα πληρώσει και μάλιστα ακριβά το τίμημα της αντιπαράθεσης ΡΩΣΙΑΣ-ΗΠΑ είναι η ΕΥΡΩΠΗ και οι Λαοί της.
Οι ΗΓΕΤΕΣ της, όποιοι και αν είναι, όποιο πολιτικό βάρος και εκτόπισμα και αν έχουν, όφειλαν και οφείλουν να γίνουν οι διαπρύσιοι κήρυκες της ΕΙΡΗΝΗΣ και της συνδιαλλαγής.
Η αντίθεση συμφερόντων υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, για το συμφέρων των Λαών, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί οφείλουν να ασκήσουν την πολιτική «του ελάχιστου κοινού παρανομαστή».
Τα συμφέροντα κάνουν από τώρα τα σχέδια τους, για το πόσα θα κερδίσουν από την δήθεν ανοικοδόμηση της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ και με ποιούς τρόπους θα ληστέψουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της.
Ένα είναι το τέλος που διαφαίνεται, η προσάρτηση με τον όποιο τρόπο των κατακτημένων εδαφών από τη ΡΩΣΙΑ, ο αποκλεισμός της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ από την Αζοφικη θάλασσα και μια ΟΥΚΡΑΝΙΑ δυτικό οικονομικό προτεκτοράτο.
Τα δάκρυα για τους αμάχους και τους πρόσφυγες, προσφέρεται σαν χωνευτικό σε όλους εμάς, που πράγματι νοιαζόμαστε για τον άνθρωπο.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 2/5/2022
