«Τίποτα δεν γίνεται χωρίς δουλειά και θυσίες» ήταν η χαρακτηριστική φράση του 19χρονου Ροδίτη αρσιβαρίστα, Κωνσταντίνου Μαρκόπουλου στο Thesstoday.gr, που αποδεικνύει πως τίποτα δεν σου χαρίζεται. Δουλειά, αφοσίωση, αγάπη και θέληση… συστατικά που έφεραν τον νεαρό εκπρόσωπο της Ελλάδας, σε μόλις οκτώ μήνες να μετράει, έξι ασημένια και δύο χάλκινα μετάλλια στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ψυχολογική πίεση και ανταγωνισμός, βασικά «εμπόδια» που αντιμετωπίζει ο καθένας, «εμπόδια» που φέρνουν στην επιφάνεια κακόβουλα σχόλια. Σχόλια που πολλούς τους «γονατίζουν», αλλά στην περίπτωση του Κωνσταντίνου, αποτελούν κινητήρια δύναμη για να τον φτάσει όλο και πιο κοντά στον στόχο… στο δικό του μοναδικό όνειρο.
Αναλυτικά τα όσα είπε ο Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος στο Thesstoday.gr:
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με το άθλημα της άρσης βαρών;
«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον χώρο του αθλητισμού από πολύ μικρή ηλικία. Βασικό μου κίνητρο εκτός από το πάθος που έχω για αυτό που κάνω, ήταν πως στην Ρόδο, εκεί που ξεκίνησα, δεν υπήρχε αθλητής της άρσης βαρών».
Υπήρχαν στιγμές που να απογοητεύτηκες τόσο που να είπες τέλος;
«Δυστυχώς στη ζωή δεν γίνεται να είναι όλα ρόδινα. Σίγουρα υπάρχουν συχνά δυσκολίες που φέρνουν απογοητεύσεις θέμα είναι να το δέχεσαι και να γίνεσαι πιο δυνατός και κυρίως να μην τα παρατάς. Οπότε, όσο δύσκολες στιγμές και να ήρθαν ποτέ δεν είπα και δεν θα πω τέλος. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς δουλειά και θυσίες. Και αν κάποια στιγμή έφτασα στα όρια… πριν ξεστομίσω το τέλος, θυμήθηκα γιατί ξεκίνησα».
Ποια είναι τα «εμπόδια» που αντιμετωπίζεις;
«Εμπόδια δυστυχώς ή ευτυχώς αντιμετωπίζουμε και καθημερινά στη ζωή μας. Τα εμπόδια που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας αθλητής άρσης βαρών δεν διαφέρουν πολύ από τα εμπόδια που πιθανότατα «βρίσκει» ο κάθε αθλητής μπροστά του. Όπως και στα περισσότερα αθλήματα, το κυριότερο, κατά την γνώμη μου, είναι ο τραυματισμός. Ένας ξαφνικός τραυματισμός ή ένα τραύμα που με τον καιρό χειροτερεύει και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί άμεσα ή καθόλου, μπορεί εύκολα να αποτελέσει το τέλος μιας καριέρας, ενός ονείρου ή ακόμα και των στόχων που έχει βάλει ο καθένας. Ένα άλλο εμπόδιο που βρίσκουμε μπροστά μας σε ό,τι και να κάνουμε πλέον, είναι ο ανταγωνισμός. Με τον ανταγωνισμό έρχονται και τα αρνητικά σχόλια είτε από συναθλητές είτε από τον κόσμο έξω. Πρέπει λοιπόν κάποιος να έχει πολύ δυνατό χαρακτήρα ώστε να τα αντέξει γιατί η ψυχολογική πίεση είναι μεγάλη».
Ποιο είναι το πρότυπο σου;
«Το πρότυπο μου είναι ο πατέρας μου διότι στα δύσκολα δεν το έχει βάλει ποτέ κάτω. Παλεύει πάντα γι’ αυτό που θέλει να καταφέρει. Έτσι μεγάλωσε και εμένα».
Ποιος είναι ο αθλητής που θαυμάζεις;
«Δύο είναι οι αθλητές που θαυμάζω. Ο ένας είναι ο Conor McGregor, Ιρλανδός αθλητής μεικτών πολεμικών τεχνών. Ο λόγος που τον θαυμάζω είναι γιατί ταυτίζομαι με την ιστορία του και θέλω πάρα πολύ να καταφέρω όσα και εκείνος. Ο δεύτερος , είναι ένας Έλληνας αθλητής και τέσσερις φορές ολυμπιονίκης της άρσης βαρών, ο Πύρρος Δήμας».
Ποιες είναι οι διακρίσεις που έχεις καταφέρει να αποκομίσεις μέσα σε μόλις 8 μήνες;
«Έχω κατακτήσει 3 μετάλλια πρώτης και δεύτερης θέσης σε περιφερειακούς αγώνες. Όμως, για αυτό που είμαι περήφανος είναι για τα μετάλλια δεύτερης και τρίτης θέσης που κατέκτησα στο φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Πήρα έξι μετάλλια δεύτερης θέσης και δύο τρίτης. Θα είναι μια αξέχαστη εμπειρία για μένα».
Ποιος είναι ο στόχος σου;
«Στόχος μου τώρα είναι η πρόκριση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αργότερα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και έπειτα η Ολυμπιάδα του 2024».
