Τα… τεφτέρια και τα αιτήματα για «βερεσέ» που μέχρι πρότινος γέμιζαν ολόκληρα τετράδια ξαναμπήκαν στα συρτάρια καθώς και οι αγορές επί πιστώσει από συνοικιακά καταστήματα με την παραδοσιακή μέθοδο του βερεσέ εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης!
Όπως λέει στη «δ» ιδιοκτήτης συνοικιακού σούπερ μάρκετ, μετά την ενεργειακή κρίση, την κατακόρυφη αύξηση της βενζίνης και την εκτόξευση των τιμών στα ύψη, αναγκάστηκε να διακόψει τα ψώνια βερεσέ, πριν κινδυνεύσει η βιωσιμότητα του καταστήματός του.
«Κυρίως στη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, τα τεφτέρια ξαναβγήκαν από τα συρτάρια όπου παρέμειναν μέχρι και την περίοδο των lockdown. Κι εμείς ως επιχείρηση αλλά και πολλοί πελάτες μας επιβιώσαμε χάρις στα “βερεσέδια” αλλά πλέον αρχίσαμε να τα ξανακλείνουμε στα συρτάρια. Είμαστε οικογενειακή επιχείρηση και προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι σε δύσκολες συνθήκες και με τον ανταγωνισμό από τις αλυσίδες να είναι εναντίον μας. Δυστυχώς η ενεργειακή κρίση δεν μας άφησε ανεπηρέαστους, έχει μειωθεί ο τζίρος και τα αιτήματα για βερεσέ κάθε μέρα είναι και περισσότερα μέχρι που είπαμε STOP. Δυστυχώς δεν πάει άλλο, γιατί θα φτάσουμε σε σημείο να κινδυνεύει η βιωσιμότητα της επιχείρησης», λέει ο ιδιοκτήτης στη «δ».
Όπως ανέφερε, πολλοί πελάτες που παρότι μέχρι πριν από λίγο χρονικό διάστημα ήταν συνεπείς και ξεχρέωναν τις οφειλές τους πλέον είναι… άφαντοι!
«Εχουμε πελάτες που μας χρωστάνε και έχουν εξαφανιστεί. Τους βλέπουμε να πηγαίνουν σε κοντινά ομοειδή καταστήματα αλλά από τη δική μας πόρτα δεν περνούν κι αν τους φωνάξουμε κάνουν πως δεν είδαν και δεν άκουσαν.
Εχω περίπτωση πελάτη που οι οφειλές του έφτασαν τα χίλια ευρώ για είδη πρώτης ανάγκης και όσο ο λογαριασμός αυξανόταν και ζητούσα χρήματα έστω έναντι, αντί για χρήματα έπαιρνα υποσχέσεις μέχρι που μετακόμισε, έφυγε από τη γειτονιά.
Αντε βρες τον τώρα και σας μιλώ για πελάτη που πάντα ήταν συνεπής. Δεν μπορώ να μη δώσω βερεσέ στη γιαγιά που θέλει να πάρει γάλα ή ψωμί ή στη μάνα που θέλει να πάρει φαγητό στα παιδιά της αλλά πια είμαστε πολύ προσεκτικοί. Κατανοώ ότι οι πελάτες μας, που γνωριζόμαστε χρόνια, βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται από τους λογαριασμούς του ρεύματος και από τα καύσιμα, αλλά έχουμε κι εμείς ανάγκες.
Οι λογαριασμοί του ρεύματος στην επιχείρηση είναι σχεδόν τριπλάσιοι και δεν μπορούμε να τους πληρώσουμε με βερεσέ.
Εξυπηρετούμε μόνο όσους γνωρίζουμε ότι έχουν μεγάλες ανάγκες και με τον κίνδυνο να μην πάρουμε τα λεφτά μας. Στους τελευταίους μήνες τα χαμένα βερεσέ έφτασαν να απειλούν τη βιωσιμότητά μας και τότε, είπαμε τέλος γιατί αν συνεχίσουμε έτσι θα το κλείσουμε το μαγαζί».
Η ίδια κατάσταση επικρατεί σε πολλά συνοικιακά καταστήματα του νησιού, κρεοπωλεία, φούρνους, mini market, περίπτερα, μπακάλικα, αλλά και φαρμακεία που έχουν βγάλει ξανά τα τεφτέρια στην επιφάνεια, παρ΄ότι ξέρουν οι ιδιοκτήτες ότι κάποια χρωστούμενα ίσως και να μην τα εισπράξουν ποτέ.
Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, μεγαλύτερη πελατεία που πληρώνει επί πιστώσει, εφαρμόζει τη μέθοδο σε παντοπωλεία και ψιλικατζίδικα -λιγότερο σε περίπτερα- όπου ψωνίζει πολλά διαφορετικά είδη (τσιγάρα, εφημερίδες, γάλα κ.ά.).
Το βερεσέ δεν τελειώνει όμως εδώ. Υπάρχουν ακόμη και ταβέρνες και καφενεία που δέχονται από τακτικούς θαμώνες τους βερεσέ, γνωρίζοντας ότι κάποια από αυτά θα πάνε υπέρ… πίστεως και πατρίδας αλλά και σχολικά κυλικεία, παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του έτους ήταν κλειστά.
Εκτός από τις παραφουσκωμένες πιστωτικές κάρτες τα συνοικιακά παντοπωλεία, μανάβικα, φούρνοι, ζαχαροπλαστεία, καφενεία, ταβέρνες δουλεύουν συχνά με το… τεφτέρι των χρεωστούμενων ποσών για τους γνωστούς πελάτες όμως με το ρίσκο ότι ορισμένοι μπορεί και να εξαφανιστούν, φορτώνοντας ενίοτε και με γερό… φέσι τον καταστηματάρχη, τείνει να μην αποτελεί την εξαίρεση αλλά τον κανόνα γι΄αυτό και περιορίζεται σταδιακά.
Βέβαια υπάρχουν κι εκείνοι που μόλις έπιασαν δουλειά με το άνοιγμα της σεζόν αποπλήρωσαν τα χρέη ή μέρος των χρεών τους σε παντοπωλεία, φούρνους και κρεοπωλεία αλλά η ενεργειακή κρίση δημιουργεί ένα νέο κύμα ένδειας, όπως λένε καταστηματάρχες στη «δ», που έρχονται καθημερινά σε επαφή με πελάτες οι οποίοι όλο και περιορίζουν τις αγορές τους, θυμίζοντας τη δεκαετία του 1950 (!) τότε που δεν υπήρχαν σούπερ μάρκετ και μεγάλες αγορές και ο κόσμος ψώνιζε για το φαγητό της ημέρας με το «ζύγι».
«Οι ιδιοκτήτες συνοικιακών καταστημάτων, που γνωρίζουν τους πελάτες τους με το μικρό τους όνομα είναι έρμαιο των καλών προθέσεων των αγοραστών. Αυτό να γράψετε», λέει ο Χ.Π. που διατηρεί συνοικιακό παντοπωλείο στις παρυφές της πόλης σημειώνοντας ότι έχει διαγράψει από το τετράδιο πολλά «βερεσέδια» που δεν πρόκειται να εισπράξει. «Τα διέγραψα γιατί δεν θέλω να τα βλέπω και να συγχύζομαι. Φταίμε εμείς που είμαστε ευκολόπιστοι, φταίνε αυτοί οι πελάτες που είναι παραδόπιστοι;
Όμως πώς να αρνηθείς σε έναν καθημερινό πελάτη που ζητά φαγητό για τα παιδιά του. Για τσιγάρα και είδη που δεν είναι χρειαζούμενα βερεσέ δεν δίνω, αλλά για ηλικιωμένους και για παιδιά πώς να πεις όχι όταν σε κοιτούν στα μάτια;», λέει στη «δ».
Τέρμα στις αγορές «βερεσέ» βάζουν οι καταστηματάρχες!
