Με την υπ’ αριθμ. 433/2023 απόφαση του ΣΤ’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου αναιρέθηκε εν μέρει η υπ’ αρ. 149/2022 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Δωδεκανήσου, ως προς τη διάταξη περί ενοχής του αναιρεσείοντος για την πράξη της ηθικής αυτουργίας σε υφαρπαγή ψευδούς βεβαίωσης και αναγκαίως ως προς τις διατάξεις περί ποινής για την ως άνω πράξη και περί συνολικής ποινής.
Ο Αρειος Πάγος παραπέμπει την υπόθεση κατά το αναιρούμενο ως άνω μέρος, για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλους Δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως και απέρριψε κατά τα λοιπά την αίτηση του ημεδαπού κατηγορούμενου για αναίρεση της ως άνω απόφασης ως προς την αξιόποινη πράξη της απόπειρας εκβίασης.
Με την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος για τις αξιόποινες πράξεις της ηθικής αυτουργίας σε υφαρπαγή ψευδούς βεβαιώσεως και της απόπειρας εκβίασης, και του επιβλήθηκε συνολική ποινή 15 μηνών, ανασταλείσα επί τριετία.
Το έτος 2003 εταιρία της οποίας ημεδαπός είναι ο μοναδικός μέτοχος αγόρασε έναντι ποσού 1.200.000 δολαρίων ΗΠΑ σκάφος αναψυχής το οποίο νηολογήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο και από το έτος 2003 βρισκόταν στην Ελλάδα.
Το 2007 γνώρισε τον κατηγορούμενο και τον προσέλαβε για να εργαστεί ως καπετάνιος του σκάφους. Τα καθήκοντά του ήταν να κυβερνά το σκάφος κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών όταν ερχόταν στην Ελλάδα και να τηρεί τα αναγκαία έγγραφα και διατυπώσεις για το σκάφος ώστε αυτό να είναι αξιόπλοο.
Με το από 10-06-2013 πληρεξούσιο ενεργώντας με την ιδιότητα του νομίμου εκπροσώπου και αποκλειστικού αντιπροσώπου της εταιρίας παρείχε την εξουσιοδότηση στον κατηγορούμενο και καπετάνιο του σκάφους να προβεί στο κλείσιμο της προαναφερόμενης εταιρίας ενώπιον κάθε αρμόδιας αρχής και να προβεί στο άνοιγμα μιας νέας εταιρίας στην οποία θα μεταφέρει το σκάφος, καθώς και να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια για να εξυπηρετούνται οι παραπάνω εντολές σε οποιοδήποτε σχετικό έγγραφο που υπογράφεται ενώπιον οποιωνδήποτε ελληνικών αρχών.
Με βάση το ανωτέρω πληρεξούσιο, ο κατηγορούμενος ενεργώντας ως εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος της εταιρίας πώλησε το σκάφος που βρισκόταν ελλιμενισμένο στη μαρίνα Μανδρακίου στην αδελφή της συζύγου του έναντι του ποσού των 20.000 ευρώ.
Η αγοράστρια γνώριζε ότι η αξία του πλοίου δεν ήταν η αναγραφόμενη στο πωλητήριο, αλλά ανερχόταν, όπως η ίδια αναφέρει σε σημείωμα παροχής εξηγήσεων προς την εισαγγελική αρχή, το έτος 2015 σε ποσό 350.000 ευρώ.
Ο κατηγορούμενος ισχυρίζεται ότι αιτία για την ανωτέρω μεταβίβαση υπήρξε η μη καταβολή από τον ιδιοκτήτη της εταιρείας των αμοιβών του για την εργασία του στο σκάφος, των εξόδων και των λοιπών επιβαρύνσεων του σκάφους που ανέρχονταν στο ποσό των 219.610 ευρώ εκείνη την εποχή, με τη ρητή συμφωνία ότι σε περίπτωση που ο ανωτέρω κατέβαλλε το σύνολο των οφειλομένων, τότε θα φρόντιζε να επαναμεταβιβαστεί η κυριότητα του σκάφους σε εκείνον ή σε υποδεικνυόμενο από τον τελευταίο πρόσωπο.
Ωστόσο, με το ανωτέρω πληρεξούσιο δεν του χορήγησε την πληρεξουσιότητα να πωλήσει και να μεταβιβάσει σε τρίτο το σκάφος έναντι τιμήματος 20.000 ευρώ, το οποίο άλλωστε ουδέποτε κανείς εισέπραξε, αλλά αντίθετα να μεταβιβάσει το σκάφος σε εταιρία συμφερόντων του μηνυτή. Η αξία του σκάφους κατά τον χρόνο της μεταβίβασης ήταν τουλάχιστον 290.000 ευρώ.
Επιπλέον, ο κατηγορούμενος ισχυρίζεται ότι ο μηνυτής γνώριζε για την επίδικη μεταβίβαση, δεδομένου ότι την 20-07-2014 υπέγραψε στη θέση του ναυλωτή ναυλοσύμφωνο έναντι ποσού 7.500 ευρώ, στο οποίο πλοιοκτήτης αναγραφόταν η συγγενής του που το αγόρασε.
Ωστόσο, ο μηνυτής δεν αναγνωρίζει ότι η υπογραφή που φέρει το ναυλοσύμφωνο ανήκει στον ίδιο, ενώ δεν αποδείχθηκε ότι το ανωτέρω ποσό πληρώθηκε πράγματι από τον ίδιο στην ανωτέρω φερόμενη πλοιοκτήτρια, που εξέδωσε ισόποσο τιμολόγιο.
Εξάλλου, αν ο μηνυτής γνώριζε για τη μεταβίβαση του σκάφους δεν θα προέβαινε το 2018 σε διαπραγματεύσεις για λήψη δανείου, με την παραχώρηση ως εγγύηση του σκάφους στη δανείστρια τράπεζα.
Κρίθηκε περαιτέρω ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε την πράξη της ηθικής αυτουργίας σε υφαρπαγή ψευδούς βεβαίωσης, εφόσον η συγγενής του η οποία κηρύχθηκε αθώα λόγω αμφιβολιών ως προς τον δόλο της με την εκκαλουμένη απόφαση τέλεσε την πράξη ως φυσική αυτουργός.
Επίσης, αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος σε μη επακριβώς καθορισμένο χρόνο αλλά πάντως εντός του δεύτερου εξαμήνου του 2018 ενεργώντας με πρόθεση, απείλησε τον εγκαλούντα με την φράση “αν θες να έχεις πάλι το σκάφος σου, δώσε μου αυτά τα λεφτά ειδάλλως ξέχνα το. Θα το εξαφανίσω στο άγνωστο” επιδιώκοντας την καταβολή σε αυτόν του ποσού των 400.000€ για το οποίο δεν είχε νόμιμη αξίωση.
Εντούτοις, η πράξη του δεν ολοκληρώθηκε από αίτια εξωτερικά και ανεξάρτητα της βούλησής του και ειδικότερα επειδή ο εγκαλών δεν ενέδωσε στην ανωτέρω απειλή.
Αναιρέθηκε απόφαση του Τριμελούς Εφετείου για μια απίθανη υπόθεση διαχείρισης σκάφους
