Ο Γιώργος Τσούμας, είναι από τους νεότερους υποψηφίους ευρωβουλευτές στην Ελλάδα, με διεθνή αναγνώριση στέλεχος της νέας γενιάς της Δημοκρατικής Παράταξης, μιλά σήμερα στη «δημοκρατική» για την απόφασή του να ασχοληθεί με τις ευρωεκλογές.
Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας απ’ όπου αποφοίτησε το 2016 ως Μηχανικός Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Σχολή Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου στο τομέα «Πολεοδομία-Χωροταξία» απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα.
Από το 2017 έως το 2019 εργάστηκε στον Δήμο Αθηναίων ως ειδικός σύμβουλος Αστικής Ανάπτυξης ενώ τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στον τομέα της εστίασης και του τουρισμού. Είναι εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής από το 2018 και εκλεγμένο μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής από το 2022. Από το Δεκέμβριο του 2020 έως σήμερα είναι συντονιστής του Δικτύου Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής ενώ από τον Σεπτέμβριο του 2023 είναι συντονιστής του Δικτύου Ειρήνης και Δημοκρατίας της Διεθνούς Ένωσης Σοσιαλιστικών Νεολαιών. Τo 2019 συμμετείχε στο International Visitor Leadership Program for young European Leaders του US Department of State.
• Κύριε Τσούμα, η ακραία πόλωση τείνει να θολώσει το πολιτικό διακύβευμα των ευρωεκλογών. Θεωρείτε ότι αυτή η κατάσταση που τροφοδοτείται από όλες τις πλευρές θα συσπειρώσει το εκλογικό σώμα ή θα δούμε όπως ακούγεται πρωτόγνωρα ποσοστά αποχής;
Όπως λέτε το πραγματικό διακύβευμα είναι πως οι ευρωεκλογές διεξάγονται σε μια περίοδο πολιτικής αναταραχής για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας αυξανόμενος αριθμός ευρωπαίων πολιτικών δεν ασπάζεται τη Δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τη διάκριση των εξουσιών και άλλες αξίες της ανοιχτής κοινωνίας. Μιλάμε για μια αρνητική συγκυρία που απειλεί κεκτημένα κι επιτεύξεις της Ένωσης. Με απλά λόγια, αυτό το “εθνικιστικό ντόμινο” που ελλοχεύει απειλεί να αποδυναμώσει μια Ευρώπη που αναζητά τη νέα της ταυτότητα και θέση στο ταχαίως μεταλλασσόμενο παγκόσμιο τοπίο.
Τι σημαίνει αυτό για εμάς; Αντί να ασχολούμαστε με κομματικές κόντρες και μικροπολιτική, πρέπει κοινός στόχος να είναι να βγάλουμε τον κόσμο από το περιθώριο ώστε να πνίξουμε την τροφοδότηση της ακροδεξιάς. Η κοινωνική και οικονομική επανένταξη αποφορτίζει και αποδυναμώνει την πόλωση, τίποτα άλλο. Όσο λύνουμε προβλήματα ό κόσμος θα ακούει και θα ασχολείται, όσο τρωγόμαστε μόνοι μας, θα χαιρόμαστε και μόνοι μας.
Για αυτό για μένα, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να πείσεις τους ψηφοφόρους ότι έχει σημασία να ασχοληθούν με τις ευρωεκλογές. Οτι νοιάζονται, τους επηρεάζει. Οι νόμοι που εγκρίνει το ΕΚ θέτουν τις προτεραιότητες που απαντούν σε άμεσες καθημερινές ανάγκες όλων. Ο πληθωρισμός, η ακρίβεια (τα καταναλωτικά δικαιώματα), η ασφάλεια, το περιβάλλον, η ισότητα, η ανεργία, η οικονομική ανάπτυξη, το κράτος δικαίου. Όλα επίκαιρα εθνικά θέματα που έχουν και ευρωπαϊκή οπτική.
• Είστε ένας άνθρωπος, έντονα πολιτικοποιημένος και επιτυχημένος στον τομέα σας. Τι είναι αυτό που σας κάνει να μπείτε σε αυτή τη διαδικασία όπου η “τοξικότητα” περισσεύει;
Πράγματι, ακούω συχνά πως για να αποφασίσει ένας σοβαρός (το τονίζω) άνθρωπος να ασχοληθεί με την πολιτική στην Ελλάδα σήμερα, ή τρελός πρέπει να είναι ή… τρελός! Ε αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα, και δε φτάνει να το αναγνωρίζουμε, πρέπει και να το αντιμετωπίσουμε. Ο δικός μου τρόπος είναι να “ρίξω” το κορμί μου στη μάχη. Στην τελική, προτιμώ να εκτεθώ άμεσα στην τοξικότητα, πολεμώντας την, παρά να την αποφεύγω χτίζοντας τα τείχη και τα σιλό μου, και σα θεατής να τη βλέπω να “τρώει” το περιβάλλον μου, τους γύρω μου, την κοινωνία που ανήκω. Ίσως αυτό ακούγεται λίγο “παππουδίστικο”. Δε με πειράζει, είμαι παραδοσιακός ως προς το ό,τι θεωρώ ότι όλες και όλοι πρέπει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να ασχολούμαστε με την πολιτική. Δεν είμαι όμως παραδοσιακός πολιτικός. Αυτό γιατί κρατώ ζωντανό ένα ρομαντισμό χρόνια, ένα όραμα που μου επιτρέπει να απορροφώ και να εξατμίζω την τοξικότητα. Αγαπώ αυτό που κάνω. Αυτό δε σημαίνει πως είμαι αφελής ή αιθεροβάμων. Ξέρω καλά το “παιχνίδι”, τον κυνισμό που τρέφει και απαιτεί, τις θυσίες, τους συμβιβασμούς. Κανείς δεν είπε ότι θα είναι εύκολο, αλλά κάπως αισθάνομαι ότι για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει πρώτα απ’όλα να ξεβολευτούμε, να τσαλακωθούμε λίγο από μόνοι μας.
• Δεν συζητούνται τα ουσιαστικά ζητήματα για την Ευρώπη και το μέλλον των νέων της αλλά βλέπουμε η προεκλογική εκστρατεία γίνεται σαν να έχουμε εθνικές εκλογές ξανά μετά από ένα χρόνο. Πώς το εξηγείτε;
Αλήθεια είναι αυτό. Όμως πρώτον, δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο, αφού ισχύει και στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και δεύτερον, είναι κάτι που συμβαίνει και συζητάμε κάθε φορά στις ευρωεκλογές. Συνεπώς δεν μπορούμε να το ερμηνεύουμε με όρους κουλτούρας, εθνικών ιδιομορφιών ή/και κοινωνικοπολιτικών συγκυριών. Διεθνώς στην πολιτική επιστήμη οι ευρωεκλογές θεωρούνται δεύτερης τάξης (second order) εθνικές εκλογές. Ιδιαίτερα σήμερα που η έννοια του έθνους έχει ανακάμψει ισχυρότερη ως ταυτοτικό στοιχείο στις εθνικές κοινωνίες -όχι μόνο- της Ευρώπης μετά το φρενάρισμα- ή ως αντίδοτο- στην παγκοσμιοποίηση. Κατά τη γνώμη μου, αυτό έχει ένα ενδιαφέρον και μια αξία ως ερμηνευτικό πλαίσιο. Δηλαδή, η παραλληλότητα μεταξύ των εθνικών και των ευρωπαϊκών εκλογών και η επίδρασή της στον πολιτικό λόγο και το περιεχόμενό του. Καθώς οδεύουμε προς τις ευρωεκλογές, το πρότυπο, ο στόχος, η ιδέα της Ευρώπης επαναπροσεγγίζεται, ενώ παράλληλα στην εκάστοτε ευρωπαϊκή χώρα, επαναφέρονται και επαναξιολογούνται οι δυναμικές και οι όροι της εσωτερικής πολιτικής σκηνής. Για αυτό και έχει καθοριστική σημασία για το αποτέλεσμα η χρονική τοποθέτησή τους απέναντι στον εθνικό εκλογικό κύκλο, αλλά αυτό είναι άλλη – και μάλιστα μεγάλη- συζήτηση. Αυτό που θέλω να πω απλά είναι πως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να διαχωρίζουμε τα δύο, να τα βλέπουμε απομονωμένα. Οι ευρωεκλογές δεν είναι απλά rematch των εθνικών εκλογών που καταγράφουν μια σειρά εθνικών συσχετισμών ανεξάρτητα, από την πορεία και το μέλλον της Ευρώπης. Εδώ έρχεται και κολλάει η κρισιμότητα που σας ανέφερα πριν: άλλο το μέλλον της κάθε χώρας και της Ευρώπης που αναζητά η Ακροδεξιά και οι αντιευρωπαϊστές, κι άλλο αυτό που αναζητά η πολιτική οικογένεια των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών.
Νομίζω ότι το κλειδί βρίσκεται σε αυτό που αποκαλείτε “ουσιώδη” ζητήματα και όπως πάντα στην ισορροπία. Εξηγούμαι, οι προτεραιότητες του σήμερα όπως η ακρίβεια, η ενεργειακή αυτονομία, η ασφάλεια, η περιβαντολλογική κρίση ή/και η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης, πρέπει να συζητούνται με εθνικούς όρους ώστε να είναι κοντά στους πολίτες, μικραίνοντας την απόστασή τους από το πολιτικό σύστημα ενώ ταυτόχρονα να τοποθετούνται σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο που υπογραμμίζει την αλληλεξάρτηση από την ΕΕ. Οπότε ναι, δεν είναι απαραίτητα λάθος, μάλλον είναι αναπόφευκτο, να υπάρχει “εθνικοποίηση” των ευρωπαϊκών ζητημάτων και της συζήτησης, απλώς ιδανικά, κι αυτό είναι νομίζω το πρόβλημα το οποίο υπαινίσσεστε, δεν πρέπει η σημασία τους να επικαλύπτεται από μικροπολιτικές κόντρες και ζητήματα εθνικής πολιτικής επικαιρότητας. Το τι δρόμο θα τραβήξει η Ευρώπη στο σταυροδρόμι που αναφέραμε πριν, έχει και καθοριστική επίδραση στην πορεία της χώρας μας και κάθε μέλους. . Αυτό πρέπει τοσο να το αναγνωρίσει ο κόσμος όσο κι εμεις να το συμπεριλάβουμε στη συζήτηση των θεμάτων.
• Είναι ρεαλιστικός κι εφικτός ο στόχος που έχει τεθεί από την ηγεσία δεδομένων των δημοσκοπήσεων που σας θέλουν στην τρίτη θέση πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Φυσικά αλλιώς δε θα είχε τεθεί. Μέχρι τη μέρα των εκλογών οι κάλπες είναι άδειες. Η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ και η ανάδειξή του ως ισχυρή εναλλακτική λύση απέναντι στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, είναι μια πρόκληση και ένα στοίχημα που θα το κερδίσουμε, μαζί με τους προοδευτικούς πολίτες. Αποτελεί συλλογική ευθύνη της παράταξης και ατομική ευθύνη του καθενός από εμάς, να δώσουμε νικηφόρα αυτή την κρίσιμη πολιτική και εκλογική μάχη. Κόντρα σε «θεούς και δαίμονες» που απεργάζονται και προωθούν σενάρια διοχέτευσης της δυσαρέσκειας του κόσμου απέναντι στην κυβέρνηση, σε επιλογές «μπρουτάλ» ή lifestyle λαϊκισμού, που δεν αποτελούν παρά σωσίβια για να αποφευχθεί το πολιτικό ναυάγιο του κ. Μητσοτάκη. Σε αυτή την ευθύνη οφείλουμε να ανταποκριθούμε στο ακέραιο.
Γιώργος Τσούμας: «Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεβολευτούμε, να τσαλακωθούμε λίγο από μόνοι μας»
