Ο Αύγουστος είναι για τους Ορθοδόξους ο μήνας της Παναγίας. Η μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεώς της δεσπόζει καταμεσής του, και οι Παρακλήσεις προς τη Χάρη της, που αρχίζουν από την πρώτη κιόλας μέρα του και συνεχίζονται ως την προπαραμονή της γιορτής, καθώς και η «απόδοσή» της στις εικοσιτρείς, τα «εννιάμερα της Παναγίας» -όπως συνηθίσαμε να τα λέμε- αγιάζουν όλο το μήνα.
Παράλληλα, η γιορτή της Καταθέσεως της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου στις τριάντα μία, τον επισφραγίζει. Έτσι, ολόκληρο τον Αύγουστο, η παρουσία της Μεγάλης Μάνας του Χριστού και των Χριστιανών γλυκαίνει τις ψυχές μας.
Γιορτάζοντας την Κοίμηση της Θεοτόκου, ουσιαστικά γιορτάζουμε τη νίκη της ζωής ενάντια στο θάνατο. Δεν γιορτάζουμε τον θάνατο της Παναγίας, αλλά την αγία Κοίμησή της και τη Μετάστασή της στους ουρανούς.
Ο τάφος της Παναγίας είναι κενός. Άδειος. Έτσι, η γιορτή του Δεκαπενταύγουστου έχει πολλά από το χαρακτήρα του Πάσχα: Πέρασμα από τη φθορά στην αφθαρσία, από τη γη στον ουρανό, από το θάνατο στη ζωή την αιώνια. Έχει επίσης αρκετά κι απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως, γιατί, όπως λέει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, «Με την Ανάληψη και τη Μετάσταση μπήκαν στον Παράδεισο σωματικά ο καινούργιος Αδάμ και η καινούργια Εύα, ο Ιησούς Χριστός και η Παρθένος Μαρία».
Έτσι, έχει πολύ δίκιο ο χριστώνυμος λαός της Ελλάδας να ονομάζει το Δεκαπενταύγουστο «Πάσχα του καλοκαιριού» και να πανηγυρίζει χαρούμενα σε πόλεις και σε χωριά, όπου η ευσέβειά του έστησε «στης Πανάγιας τη Χάρη, προσκυνητάρια κι εκκλησιές και λαύρες κι εξωκκλήσια».
Για τον Δεκαπενταύγουστο και την σημασία της εορτής, μιλάει σήμερα στην «δημοκρατική» ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος, υπογραμμίζοντας πως μετά την διετία της πανδημίας, ο κόσμος ξαναγυρίζει στους ναούς, με μεγάλη συμμετοχή στις λειτουργίες.
«Ήδη βρισκόμαστε στις ημέρες της περιόδου της προετοιμασίας για την μεγάλη εορτή της Παναγίας, το λεγόμενο Πάσχα του Καλοκαιριού. Όπως όλοι γνωρίζουμε, όλες οι μεγάλες γιορτές τις Χριστιανοσύνης, έχουν μια περίοδο προετοιμασίας που χαρακτηρίζονται από τη νηστεία. Έχουν ξεκινήσει ήδη οι παρακλήσεις που είναι και το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου. Είναι οι παρακλήσεις προς την Παναγία μας.
Αυτό που παρατηρήσαμε στις παρακλήσεις που προηγήθηκαν είναι ότι η συμμετοχή του κόσμου, ήταν σε επίπεδο προ-πανδημίας (!) Την συμμετοχή του κόσμου –σύμφωνα και με άλλους ιερείς που μιλάμε- είναι πλέον πολύ σημαντική, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός πως όλοι στην Ρόδο αυτή την περίοδο, είναι στις εργασίες τους και κυρίως την φετινή τουριστική περίοδο, με τόση μεγάλη κίνηση που καταγράφεται στο νησί.
Η μεγάλη αυτή γιορτή, είναι ριζωμένη στην συνείδησή μας. Στην εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου, όλοι οι ορθόδοξοι Έλληνες θα πάνε στην εκκλησία, θα επισκεφτούν ένα προσκύνημα, θα ανάψουν ένα κερί στην Χάρη της, θα επικαλεστούν την βοήθειά της. Την Παναγία, την έχουμε όλοι μας ιδιαίτερη ανάγκη. Η σχέση μας με την Παναγία είναι διαφορετική, είναι η παρηγοριά μας.
Να σας αναφέρω ένα παράδειγμα. Τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα, τον έγραψε ένας μεγάλος Αυτοκράτορας ο Θεόδωρος Β’ Δούκας Λάσκαρις –ο οποίος έπασχε από κατάθλιψη. Γι’ αυτό και ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας βγάζει έναν πόνο ψυχής –ομολογώντας πως η Παναγία είναι η ελπίδα του και η δύναμή του. Αυτό είναι η Παναγία και για εμάς.
Στις δυσκολίες μας, μικρές και μεγάλες χρειαζόμαστε ένα γερό θεμέλιο, να πατάμε. Αυτό το θεμέλιο είναι η πίστη και η παράδοσή μας –όπως την βίωσε διαχρονικά ο λαός μας, οι πατεράδες μας, οι γιαγιάδες μας, οι μανάδες μας, όπως μας την κληροδότησαν και είναι η παρακαταθήκη, η περιουσία που θα αφήσουμε στα παιδιά μας», όπως τόνισε.
Σε ερώτηση αν υπάρχει συμμετοχή του κόσμου και στα πανηγύρια που γίνονται όλο αυτό το διάστημα σε διάφορα χωριά στο νησί μας, με αφορμή εορτές αγίων κ.λπ. ο Μητροπολίτης Ρόδου, απάντησε καταφατικά:
«Υπάρχει συμμετοχή, σε συνάρτηση με τον τόπο. Δηλαδή, τα πανηγύρια που βρίσκονται πιο κοντά στην πόλη έχουν πολύ κόσμο, ενώ προς την Νότια Ρόδο, ο κόσμος είναι πολύ λιγότερος. Κι αυτό το αποδίδουμε στα έξοδα μετακίνησης. Πλέον, δεν βλέπουμε αυτοκίνητα να έρχονται από το κέντρο προς τα χωριά. Προτιμούν περισσότερο τα λεωφορεία ως εκδρομείς.
Υπάρχει, ωστόσο και μια άλλη παράμετρος. Φέτος ήρθαν πολλοί περισσότεροι ομογενείς σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, οπότε η συμμετοχή τους, στις εορτές, στα πανηγύρια, στις λειτουργίες κ.λπ. δίνει έναν άλλον τόνο πολύ πιο όμορφο».
Η ΡΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Σημειώνεται πως οι ναοί της Κοίμησης της Θεοτόκου στο νησί της Ρόδου, είναι αρκετοί. Όπως τόνισε και ο Μητροπολίτης κ. Κύριλλος, στην Ρόδο σχεδόν κάθε χωριό έχει και μία εκκλησία της Παναγίας: «Οι εκκλησίες της Κοιμήσεως είναι πάρα πολλές. Κεντρικές εκκλησίες είναι: του Ασκληπιείου, της Λίνδου, της Κρεμαστής, της Ιαλυσού, του Αφάντου, του Αρχαγγέλου, της Έμπωνας, της Σαλάκου, της Υψενής, της Καλόπετρας και σε πολλά άλλα χωριά όπως η Μεσσαναγρός. Και βέβαια, είναι τόσες πολλές αφού ο λαός μας ευλαβούνταν αυτή την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου».
Κλείνοντας, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος υπογραμμίζει τα εξής:
«Να τιμούμε και να ευλαβούμαστε την Παναγία. Γιατί αυτή είναι η απαντοχή μας σε όλες τις δυσκολίες της ζωής μας, αλλά και η χαρά μας σε όλες τις καλές μας στιγμές. Η Παναγία στο Βυζάντιο, απεικονιζόταν ως ‘Παναγία Οδηγήτρια’ (στην εικόνα απεικονίζεται να κρατάει στο αριστερό της χέρι τον Χριστό και με το δεξί να το έχει λίγο υψωμένο και να τον δείχνει –μας οδηγεί σε Αυτόν). Η μεγαλύτερη τιμή που μπορούμε κι εμείς σαν πιστοί να της κάνουμε είναι να αναζητούμε τον Χριστό, να προχωρούμε προς Αυτόν».
