«Μάχη» όχι μόνο για τις τιμές της ξαπλώστρας, αλλά και για τις τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων δίνουν οι Έλληνες, που θέλουν να κάνουν ολιγοήμερες διακοπές για να ξεκουραστούν. Όπως συμβαίνει με όλα τα αγαθά, το ζήτημα των τιμών έχει να κάνει με το διαθέσιμο εισόδημα και όχι, ενδεχομένως, με το κόστος διακοπών. Και αυτό, την ώρα που σε πολλές περιπτώσεις η τιμή μίας ξαπλώστρας είναι πιο πάνω από ένα ακτοπλοϊκό εισιτήριο.
Παραμένει ενεργή η συζήτηση για τις τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων στο δημόσιο χώρο, όπως και κάθε καλοκαίρι, «κατ’ αναλογία με ό,τι συμβαίνει τα Χριστούγεννα με τη γαλοπούλα και το Πάσχα με τον οβελία», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ναυτιλιακός παράγοντας στη «Βραδυνή της Κυριακής». Ουσιαστικά, αποτυπώνει τη βαρύτητα που έχει στο «εθνικό συνειδέναι» η Ακτοπλοΐα, ένεκα της νησιωτικότητας, ένεκα του ότι έναντι της Αεροπορίας αποτελεί ένα πιο «λαϊκό μέσο», ειδικά εν μέσω θέρους, αλλά και ένεκα της σημασίας που έχει στην επιλογή προορισμών για τις διακοπές.
Βέβαια, πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει από την παλιά εικόνα, ακόμη και ό,τι ίσχυε πριν λίγα χρόνια, αλλά συχνά εκφεύγουν της προσοχής παράμετροι με κρισιμότητα. Π.χ. οι δεσμεύσεις για συμβατικά πλοία για σταθερή σύνδεση σε 12μηνη βάση με τα νησιά είναι δεδομένες και άκρως κοστοβόρες με τη σημερινή σχεδίαση των γραμμών, οι ανάγκες της Πράσινης Μετάβασης, πολλές (π.χ., μόνο η Attica φέτος θα «μαζέψει» για το κράτος, μέσω των εισιτηρίων, περίπου 25 εκατ. ευρώ, λόγω του Πράσινου Τέλους), οι απαιτήσεις για νέες επενδύσεις μεγάλες, ακόμη και για τις συνδέσεις των άγονων γραμμών, αλλά και τα κόστη εργασίας και καυσίμων σε έντονη διακύμανση – και κυρίως άνοδο. Και έτσι, ακόμη και αν η Αεροπορία έχει αυξανόμενο ρόλο στη μεταφορά, με δυναμική λογική στη διαμόρφωση των τιμών, με προσφορές για έγκαιρες κρατήσεις, αλλά «τσιμπημένες» τις τιμές στην κορύφωση της σεζόν, τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια είναι εκείνα που βρίσκονται στη δημοσιότητα συνεχώς, χωρίς συχνά να «φωτίζεται» επαρκώς το όλο ζήτημα.
Ειδικά, μάλιστα, όταν εκφεύγει της προσοχής το «δέον γενέσθαι» με τις άγονες γραμμές, όπου ναι μεν αυξάνονται οι επιδοτήσεις, αλλά θα πρέπει να προωθηθεί ένας νέος σχεδιασμός, που να εξυπηρετεί τα νέα δεδομένα για κάλυψη δρομολογίων με σύγχρονα πλοία, ή όταν ξεχνάμε ότι σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν «ρυθμισμένες τιμές» από το κράτος, αλλά με διαγωνισμούς με χαμηλό διεθνές ενδιαφέρον, ή όταν η Ακτοπλοΐα είναι εκτός των επιδοτήσεων του Ταμείου Ανάκαμψης και άλλων ανάλογων χρηματοδοτήσεων.
Τι είναι πιο ακριβό;
Άραγε, τι είναι πιο ακριβό, λοιπόν, ένα σετ ξαπλώστρας σε έναν «προσιτό» νησιωτικό προορισμό ή το εισιτήριο πλοίου για τη μετάβαση στον προορισμό αυτό; Μία τυπική τιμή ξεκινά, πλέον, για δύο ξαπλώστρες με ομπρέλα, δηλαδή ένα σετ ξεκινά, π.χ. στα Χανιά Κρήτης, από 14 ευρώ. Ουσιαστικά, η ξαπλώστρα παρέχεται δωρεάν, αλλά η ελάχιστη κατανάλωση είναι στα 7 ευρώ. Να σημειωθεί ότι π.χ. σε χερσαίους προορισμούς η ελάχιστη κατανάλωση είναι στα 4 ευρώ. Από εκεί και πέρα, οι τιμές πάνε στα 20 ευρώ το σετ, και ανεβαίνουν φτάνοντας ή και ξεπερνώντας τα 100 ευρώ το σετ, σε δημοφιλείς και κοσμικές παραλίες.
Συγκριτικά, να αναφέρουμε ότι ένα εισιτήριο σε οικονομική θέση, δηλαδή κατάστρωμα, για το ταξίδι στα Χανιά, χωρίς εκπτώσεις, είναι στα 49 ευρώ, ενώ στα 54 ευρώ με ταχύπλοο. Δηλαδή όσο μία «θέση πρώτο τραπέζι πίστα» σε κοσμική παραλία. Εναλλακτικά, στη Σύρο οι τιμές σε μία «μουράτη» παραλία (υπάρχουν και τέτοιες στη Σύρο), ξεκινούν για την πρώτη σειρά από 35 ευρώ το σετ, και πάνε προς τα πάνω, ανάλογα το beach bar. Ένα εισιτήριο, με δεδομένο ότι ήδη τρέχουν προσφορές, με συμβατικό πλοίο ξεκινά από τα 36,5 ευρώ για τη γραμμή Πειραιάς – Σύρος, ενώ με ταχύπλοο η τιμή είναι από 54 ευρώ και πάνω.
Σε Νάξο και Πάρο η εικόνα παραπέμπει σε μία σχετική «υπεροχή» στις τιμές των εισιτηρίων έναντι της ξαπλώστρας. Π.χ. ένα εισιτήριο οικονομικής για τη Νάξο με συμβατικό πλοίο είναι στα 51,50 ευρώ, με το ταχύπλοο να κοστίζει 64,70 ευρώ. Ουσιαστικά λίγο πιο πάνω από μία «καλή ξαπλώστρα» σε κάποιες από τις χρυσαφένιες και συνάμα κοσμικές παραλίες του νησιού. Ούτε λόγος, βέβαια, για τα ανάλογα «μουράτα» στέκια της Μυκόνου ή της Πάρου. Πάντως, πάντα υπάρχει η λύση του… my coast και του… αράγματος με τον προσωπικό εξοπλισμό σκίασης στο ελεύθερο τμήμα της παραλίας, που σε πολλά νησιά, πλέον, είναι κατοχυρωμένο.
Δεν μειώνεται ο ΦΠΑ για Ι.Χ. στα πλοία
Μείωση του ΦΠΑ από το 24% στο 13% δεν θα υπάρξει για τα ακτοπλοϊκά των μεταφορών οχημάτων ιδιωτών στα νησιά, καθώς, όπως εκτιμήθηκε, το κόστος είναι υψηλό και το αποτέλεσμα αμφίβολο. Στο Παρατηρητήριο όλες οι ακτοπλοϊκές επιχειρήσεις θα έχουν υποχρέωση να αναρτούν το κόστος των εισιτηρίων σε εβδομαδιαία βάση, ώστε να υπάρχει δυνατότητα άμεσων συγκρίσεων και καταγραφής των όποιων ανατιμήσεων.
Μέσω του Παρατηρητηρίου θα ήταν εύκολο να φανεί εάν και κατά πόσο μία μείωση του συντελεστή ΦΠΑ θα περνούσε στον τελικό καταναλωτή ή θα την έβαζαν στην τσέπη οι εταιρίες. Σήμερα το πηγαινέλα, μόνο για το Ι.Χ., στην Τήνο κοστίζει 220 ευρώ, και στη Ρόδο φτάνει τα 300 ευρώ. Για μία τετραμελή οικογένεια με αυτοκίνητο η μετακίνηση στην Τήνο έφτασε να κοστίζει σχεδόν έναν κατώτατο μισθό. Η κυβέρνηση εισπράττει πολιτικό κόστος από τις υψηλές τιμές και στα ακτοπλοϊκά, αλλά πέραν της εμπλοκής της Επιτροπής Ανταγωνισμού (όταν και εφόσον καταλήξει σε αποφάσεις) και του Παρατηρητηρίου Τιμών, άλλα μέτρα στον ορίζοντα δεν φαίνονται. Μόνο πιέσεις στις εταιρίες για εκπτώσεις και προσφορές.
Για τις τελικές αποφάσεις βάρυνε και το δημοσιονομικό κόστος. Σύμφωνα με πληροφορίες, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους κοστολογεί ενδεχόμενη μείωση του ΦΠΑ στα ακτοπλοϊκά των οχημάτων στα 100 εκατ. ευρώ.
Σε αυτό το σκηνικό το υπουργείο Ναυτιλίας αναμένεται να πιέσει τις ακτοπλοϊκές εταιρίες να ρίξουν στην αγορά εκπτώσεις και προσφορές στις τιμές των εισιτηρίων, μέτωπο στο οποίο κάτι φαίνεται να κινείται λίγο πριν από τον Αύγουστο (όπου μάλλον οι περισσότεροι έχουν κλείσει τα εισιτήριά τους).
Πηγή: vradini.gr
