Με την υπ’ αρίθμ. Α284/2021 απόφαση του 1ου Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου έγινε εν μέρει δεκτή η ανακοπή που άσκησε ο Δήμος Ρόδου για την ακύρωση των από 24 Ιανουαρίου 2017 πινάκων βεβαιώσεως ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών εισφορών των υπό εκκαθάριση εταιρειών ΑΔΕΚΑΜ του πρ. Δήμου Πεταλούδων, συνολικού ποσού 2.917.290,20 ευρώ και ΑΔΕΚΤ Α.Ε. του πρ. Δήμου Ρόδου, συνολικού ποσού 4.110.962,08 ευρώ, που με τις προσαυξήσεις σήμερα αγγίζει τα 9 εκατ. ευρώ.
Στο Δήμο Ρόδου είχε ανακύψει, όπως έγραψε η «δ», μείζον θέμα μετά την αρχική απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου να απορρίψει την αίτηση του για χορήγηση προσωρινής διαταγής με την οποία θα αναστέλλονται κάθε είδους καταδιωκτικά μέτρα καθώς και η απαγόρευση έκδοσης ασφαλιστικής ενημερότητας, μετά και την νέα απόφαση του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, διαδόχου του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων – Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Μισθωτών, να κινήσει διαδικασίες για την είσπραξη 7.028.252,28 ευρώ για οφειλές, κυρίως εισφορών και πρόσθετων τελών των ως άνω, υπό εκκαθάριση, δημοτικών επιχειρήσεων.
Το θέμα ανέλαβε ο νομικός σύμβουλος του Δήμου Ρόδου κ. Θεόδωρος Παπαγεωργίου ο οποίος σθεναρά υποστήριξε από την πρώτη στιγμή την άποψη ότι η τακτική που έχει ακολουθήσει ο ΕΦΚΑ είναι εσφαλμένη.
Ο ΕΦΚΑ εκπροσωπήθηκε από την δικηγόρο κ Μαρία Μητσού.
Θυμίζουμε ότι με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, υποβλήθηκε αίτηση για ρύθμιση των οφειλών στον ΕΦΚΑ και έγιναν καταβολές ενώ στην απόφαση τονίζεται ότι η υπαγωγή στη ρύθμιση του Ν. 4611/2019 κατηγορηματικώς δεν συνιστά αναγνώριση συνυπευθυνότητας ή άλλης ευθύνης, ούτε αναδοχή, ούτε αποδοχή της οφειλής των ως άνω υπό εκκαθάριση δύο ανωνύμων εταιρειών εκ μέρους του Δήμου, ούτε επίσης αναγνώριση μη ύπαρξης και μη απόδοσης ευθυνών των οργάνων των ως άνω εταιρειών που βαρύνονται με τη γέννησή τους, σε περίπτωση δε ευδοκίμησης της ανακοπής και ακύρωσης των πράξεων συνυπευθυνότητας θα αναζητηθούν από τον ΕΦΚΑ τα καταβληθέντα ως αχρεωστήτως καταβληθέντα και κατά τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.
Εν πάση περιπτώσει με την ανακοπή ζητήθηκε η ακύρωση της 1777/26-1-2017 ατομικής ειδοποίησης του Διευθυντή του Περιφερειακού Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (Κ.Ε.Α.Ο.) Ρόδου του Ε.Φ.Κ.Α., με την οποία κλήθηκε ο ανακόπτων Δήμος, βάσει της 21109/18-11-2013 απόφασης της Διευθύντριας του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Ρόδου του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ., με την οποία είχε αποφασιστεί η συνυπευθυνότητα αυτού με έξι δημοτικές επιχειρήσεις του, τελούσες υπό εκκαθάριση, για οφειλές τους από ασφαλιστικές εισφορές έως την 31η-12-2010, να καταβάλει ληξιπρόθεσμες οφειλές ασφαλιστικών εισφορών που είχαν καταλογιστεί σε βάρος των υπό εκκαθάριση δημοτικών επιχειρήσεων «Α.Δ.Ε.Κ.Α.Μ. Α.Ε.» και «Α.Δ.Ε.Κ.Τ. Α.Ε.», συνολικού ύψους 7.028.252,28 ευρώ, και των, περιλαμβανομένων στους συνημμένους στην ως άνω ατομική ειδοποίηση από 24-1-2017 πίνακες ληξιπρόθεσμων χρεών, που είχαν εκδοθεί σε βάρος των δύο δημοτικών επιχειρήσεων, για τις οποίες επισπεύδεται σε βάρος του ανακόπτοντος Δήμου, δυνάμει της ανωτέρω απόφασης συνυπευθυνότητάς του, αναγκαστική εκτέλεση.
Το δικαστήριο στην πολυσέλιδη απόφαση του καταρχήν δέχεται τον περί απόσβεσης της οφειλής συνεπεία παραγραφής αυτοτελή ισχυρισμό του ανακόπτοντος. Εκρινε έτσι ότι παραγράφονται αξιώσεις που προέρχονται από την περίοδο οφειλής από 1-8-2001 έως 31-12-2001, εκδοθείσα σε βάρος της Α.Δ.Ε.Κ.Α.Μ. Α.Ε., και από περίοδο οφειλής από 1-5-1995 έως 31-12-1998, εκδοθείσα σε βάρος της Α.Δ.Ε.Κ.Τ. Α.Ε.. Δεν δέχτηκε το ίδιο για άλλες περιόδους και αναγνωρίζει το δικαίωμα του ΕΦΚΑ για την είσπραξη τους.
Περαιτέρω έκρινε για τις οφειλές των Α.Δ.Ε.Κ.Τ. Α.Ε. και Α.Δ.Ε.Κ.Α.Μ. Α.Ε. από ασφαλιστικές εισφορές, πως είχαν εκδοθεί σε βάρος τους οι πράξεις ταμειακής βεβαίωσης, το ύψος και η αιτία αυτών των οφειλών με μνεία των σχετικών καταλογιστικών πράξεων και των αριθμών των αντίστοιχων ως άνω ταμειακών βεβαιώσεων, είχαν επανειλημμένα γνωστοποιηθεί στον Δήμο Ρόδου, κατόπιν αιτημάτων του, προ της εκδόσεως της ανωτέρω απόφασης περί συνυπευθυνότητάς του, με τους από 13-7-2012, 21-1-2013, 19-6-2013 και 18-11-2013 πίνακες ληξιπρόθεσμων χρεών, στους οποίους μνημονεύονται όλα τα προσδιοριστικά στοιχεία του ένδικου χρέους που αναφέρονται και στους συνημμένους στην προσβαλλόμενη ατομική ειδοποίηση πίνακες ληξιπρόθεσμων χρεών.
Ο Δήμος Ρόδου, όπως κρίθηκε, τελούσε σε γνώση του ύψους και της αιτίας του ταμειακώς βεβαιωθέντος χρέους, για το οποίο κηρύχθηκε συνυπεύθυνος με την 21109/18-11-2013 απόφαση της Διευθύντριας του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Ρόδου του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ., απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών του.
Σε ό,τι αφορά τους προβαλλόμενους με την ανακοπή λόγους, με τους οποίους ο Δήμος Ρόδου αμφισβητεί τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της εκ του νόμου αναδοχής των χρεών των ανωτέρω επιχειρήσεων από οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και οι λόγοι περί του στενώς ερμηνευτέου των διατάξεων που προβλέπουν τη διεύρυνση του κύκλου των συνευθυνόμενων προσώπων και την επιβολή σε βάρος των τελευταίων οικονομικών βαρών και περί της αντίθεσης προς τη συνταγματική αρχή της αυτοδιοίκησης των Ο.Τ.Α. κάθε πρόβλεψης ανάληψης από τους Δήμους των οφειλών των συγκεκριμένων δημοτικών επιχειρήσεων, το δικαστήριο έκρινε ότι τυγχάνουν απαραδέκτως προβαλλόμενοι στη δίκη της ανακοπής, εφόσον αφορούν στο κατ’ ουσίαν βάσιμο της απαίτησης του επισπεύδοντος την αναγκαστική εκτέλεση, δοθέντος ότι στην προκείμενη περίπτωση ο ανακόπτων είχε δικαίωμα άσκησης προσφυγής (κατόπιν τήρησης της σχετικής ενδικοφανούς διαδικασίας) κατά της ανωτέρω απόφασης περί συνυπευθυνότητάς του που εξέδωσε η Διευθύντρια του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Ρόδου του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ., ενώπιον δικαστηρίου που αποφαίνεται με δύναμη δεδικασμένου, την οποία (προσφυγή) άσκησε, παραιτούμενος, εν συνεχεία, από το δικόγραφό της.
Περαιτέρω, απορρίφθηκε και ως αβάσιμος ο ισχυρισμός του Δήμου Ρόδου ότι με διατάξεις νόμου προβλέπεται, σε κάθε περίπτωση, η ανάληψη εκ μέρους του μόνο των κύριων οφειλών και ότι μη νόμιμα επιβαρύνθηκε με πρόσθετα τέλη επί των ανωτέρω εισφορών.
Οι δημοτικές επιχειρήσεις ανήκαν στους Δήμους, οι δήμοι ήταν οι αποκλειστικοι τους μέτοχοι, ήταν αυτοί που ασκούσαν την διαχείριση τους μέσω των προέδρων που διοριζαν και που ήταν συνήθως εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι και κατά συνέπεια έφεραν ακέραια την ευθύνη για τυχόν οφειλές προς τρίτους, ως αποκλειστικοι μέτοχοι και διοικούντες αυτές. Αυτα είναι αυτονόητα και όχι μόνο εκ του νόμου προβλεπόμενα. Συνεπώς, πως ο νομικός σύμβουλος του Δήμου υποστηρίζει ότι ο ΕΦΚΑ εσφαλε? Που το εδραζει αυτό?