Η αποβολή της Ελλάδας από την Συνθήκη της Σένγκεν, η οποία εξάλειψε τους συνοριακούς ελέγχους στην Ευρώπη, δεν θα δώσει τέλος στην προσφυγική κρίση. Οι περισσότεροι αιτούντες άσυλο μετακινούνται από τη στεριά, και η Ελλάδα δεν έχει χερσαία σύνορα με μέλη της ζώνης της Σένγκεν, όπως σημειώνει το Stratfor σε ανάλυσή του.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα ήδη περιβάλλεται από χώρες που έχουν συνοριακούς ελέγχους.
Αφαιρώντας λοιπόν την Ελλάδα από την Σένγκεν θα επηρεάσει μόνο τα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Οι άνθρωποι που ταξιδεύουν με πλοία από την Ελλάδα, θα πρέπει να δείχνουν τα διαβατήριά τους, πριν τους επιτραπεί να εισέλθουν σε άλλες χώρες της ΕΕ. Αυτό δεν είναι κάτι τόσο φοβερό. Χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ρουμανία και η Βουλγαρία δεν είναι μέλη της Σένγκεν και έχουν παρόμοιους περιορισμούς στην κυκλοφορία των πολιτών τους.
Ωστόσο, η αποβολή της Ελλάδας από την Σένγκεν θα σηματοδοτήσει ένα ακόμη ορόσημο στη σταδιακή διάβρωση της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των ανθρώπων στην Ευρώπη.
Θα βλάψει επίσης την ήδη εύθραυστη κυβέρνηση της χώρας. Αλλά ίσως το σημαντικότερο αντίκτυπο είναι ότι θα βλάψει σοβαρά τη δέσμευση των Ελλήνων προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η επιθυμία των Ελλήνων ψηφοφόρων να παραμείνει η χώρα τους στην ευρωζώνη ήταν αυτή που οδήγησε την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να δεχτεί ένα τρίτο πακέτο διάσωσης.
Όσο περισσότερο η Ευρωπαϊκή Ένωση μειώνει τα οφέλη του να είναι η Ελλάδα μέλος του μπλοκ του ευρώ, τόσο λιγότερο ενδιαφέρον θα έχουν οι Έλληνες να θέλουν να παραμείνουν στην νομισματική ένωση και να υφίστανται τις οδυνηρές μεταρρυθμίσεις των δανειστών.
Το μέλλον της διάσωσης της Ελλάδας θα αποφασιστεί από τις ίδιες κυβερνήσεις της Βόρειας Ευρώπης που θέλουν να τιμωρήσουν την Ελλάδα για την έλλειψη συνεργασίας στην προσφυγική κρίση.
οι μηχανισμοί της σημερινής διαφωνίας που υπάρχει μεταξύ της Ελλάδας και της ΕΕ για το προσφυγικό, αποτελούν μια επανάληψη των διαπραγματεύσεων του προγράμματος διάσωσης
Στο επίκεντρο της διαφοράς είναι βασικές αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Τα ευρωπαϊκά προβλήματα αντιμετωπίζονται ως προβλήματα με συγκεκριμένα κράτη, και οι αντικρουόμενες προτεραιότητες των χωρών αντιμετωπίζονται με απειλές για αντίποινα.
Οπως σημειώνει το Stratfor, οι μηχανισμοί της σημερινής διαφωνίας που υπάρχει μεταξύ της Ελλάδας και της ΕΕ για το προσφυγικό, αποτελούν μια επανάληψη των διαπραγματεύσεων του προγράμματος διάσωσης.
Για άλλη μια φορά, κάθε μία από τις δύο πλευρές απειλεί να λάβει δραστικά μέτρα εναντίον της άλλης, που θα καταλήξουν να πλήξουν και τις δύο. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το μνημόνιο, οι δύο πλευρές κατάφεραν να καταλήξουν σε συμφωνία επειδή η Αθήνα αποφάσισε να μην πάρει ακραίες αποφάσεις που θα την οδηγήσουν σε έξοδο από την ευρωζώνη.
Η συνεχιζόμενη διαμάχη με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να βάλει και πάλι την Ελλάδα στην… γωνία και να αναγκάσει την Αθήνα να δεχθεί τα αιτήματα της Ευρώπης. Αν άνθρωποι συνεχίζουν να εισέρχονται στην Ελλάδα από την Τουρκία, αλλά δεν τους επιτρέπεται να μετακινηθούν προς τα βόρεια, λόγω των υφιστάμενων ελέγχων στα σύνορα, η μεταναστευτική κρίση στην Ελλάδα θα επιδεινωθεί. .
Το υψηλό κόστος της συμφωνίας
Αλλά ακόμη και αν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα καταλήξουν τελικά σε συμφωνία για το μεταναστευτικό, αυτή θα έρθει με υψηλό κόστος. Πριν ξεκινήσει η κρίση της ΕΕ, η υπόσχεση της οικονομικής ευημερίας ήταν η κόλλα που κρατούσε ενωμένη την Ευρώπη.
Στα πρώτα στάδια της κρίσης, η θεσμική αδράνεια και φόβος για το άγνωστο – τόσο σε ότι αφορά την χρεοκοπία όσο και την έξοδο από την ευρωζώνη – αντικατέστησε αυτή τη υπόσχεση ως κύρια δύναμη πίσω από την ενότητα της ΕΕ. Το 2015, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιλέξει να καταφύγει σε απειλές έτσι ώστε να περάσει το «δικό της». Αυτή η στρατηγική δεν είναι μια βιώσιμη μέθοδος για να σταματήσει ο εν εξελίξει πολιτικός κατακερματισμός του μπλοκ. Μια έξοδος από την Σένγκεν αυξάνει την απόσταση από την ευρωζώνη.
