Για «γέλια και για κλάματα» είναι διαχρονικά η διαχείριση του σοβαρού θέματος της μεταγραφής στο Κτηματολόγιο του ακινήτου που στεγάζονται σήμερα οι υπηρεσίες της ΔΕΥΑ Ρόδου και επιδιώκει πλέον εν έτει 2020 να διευθετήσει η νέα δημοτική αρχή.
Πιο συγκεκριμένα ο πρόεδρος της ΔΕΥΑ Ρόδου κ. Βασίλειος Μανέττας κατέθεσε στον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου κ. Μιχάλη Σοκορέλλο αίτημα για την επικαιροποίηση της υπ’ αριθ. 556/1992 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ρόδου.
Στο αίτημα του αναφέρονται τα εξής:
«Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
σας υποβάλλουμε συνημμένα την υπ’ αριθ. 556/1992 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ρόδου που αφορά παραχώρηση ακινήτου ιδιοκτησίας Δήμου Ρόδου στη συμβολή των οδών Εθνικής οδού Ρόδου – Λίνδου και Βρυξελλών στο Οικοδομικό Τετράγωνο 452 του σχεδίου πόλης Δημοτικής Ενότητας Ροδίων Δήμου Ρόδου, όπου στεγάζονται σήμερα οι υπηρεσίες, τα γραφεία και τα συνεργεία της ΔΕΥΑΡ.
ΕΠΕΙΔΗ
η πιο πάνω απόφαση δεν έχει εισέτι υποβληθεί προς μεταγραφή στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου και οι προδιαγραφές των δικαιολογητικών για την κατάθεση της πράξης παραχώρησης στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου έχουν τροποποιηθεί,
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ
για την επικαιροποίηση της πιο πάνω απόφασης, σύμφωνα και με το συνυποβαλλόμενο με αρ. πρωτ. 1963/2020 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού προκειμένου να υποβάλλουμε την επικαιροποιημένη απόφαση για μεταγραφή στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου και έτσι η ΔΕΥΑΡ να δύναται να ενταχθεί σε προγράμματα ενεργειακής αναβάθμισης κτιρίου».
Το όλο ζήτημα ωστόσο δεν είναι τόσο απλό καθώς από το έτος 2011 είχαν προκύψει σοβαρά στοιχεία για «αλχημείες» μεγέθους που έγιναν στο παρελθόν από υπηρεσίες του πρώην δήμου Ροδίων για την «τακτοποίηση» απίθανων αυθαιρεσιών στην οικοδόμηση του κτηρίου της ΔΕΥΑ Ρόδου στο Ροδίνι.
Από επίσημα έγγραφα – βεβαιώσεις του τότε προϊσταμένου του Κτηματολογίου Ρόδου κ. Νικολάου Ματσάκη προκύπτει συγκεκριμένα ότι είναι αδύνατη η έκδοση πιστοποιητικού ιδιοκτησίας στο δήμο για το συγκεκριμένο ακίνητο καθώς αυτό έχει ανεγερθεί σε οικόπεδο για το οποίο δεν υπάρχει καν κτηματολογική μερίδα!!!
Του όλου θέματος είχε επιληφθεί τότε και η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και ο τότε προϊστάμενος κ. Δημήτριος Μπελντέκος είχε ενημερώσει μεταξύ άλλων και την Οικονομική Επιθεώρηση Κρήτης, πως ένα τμήμα κοινόχρηστου χώρου της αρχαίας νεκρόπολης έχει συμπεριληφθεί στο οικοδομικό τετράγωνο και ζήτησε να κινηθεί η διαδικασία αναλογισμού με την οποία αποχαρακτηρίζεται και να ακολουθήσει πολεοδομική και κτηματολογική τακτοποίηση του οικοπέδου, αφού καταβληθεί αποζημίωση στο Ελληνικό Δημόσιο.
Η έρευνα για την όλη υπόθεση έγινε μετά από καταγγελία δημότη για παραχάραξη κτηματολογικών στοιχείων της περιοχής και όχι μόνο, αφού γίνεται λόγος για παράνομη έκδοση οικοδομικών αδειών και εμφάνιση ως άρτιων και δομήσιμων, οικοπέδων μη δομήσιμων.
Σκοπός της «λοβιτούρας» ήταν μεταξύ άλλων να νομιμοποιηθεί το κτήριο της ΔEYAP στο Pοδίνι που οικοδομήθηκε ακόμη και με κατάληψη τμήματος ακινήτου του Δημοσίου. Ο χώρος στον οποίο κατασκευάστηκε το κτήριο φέρεται μάλιστα να αποτελείται από τμήμα ιδιοκτησίας του Eλληνικού Δημοσίου, τμήμα της αρχαίας νεκρόπολης και τμήμα καταργούμενου δημοτικού δρόμου, ενώ όπως προαναφέρθηκε μέχρι σήμερα δεν έχει εξασφαλίσει κτηματολογική μερίδα!
Όπως έχει καταγγελθεί αρμοδίως με την υπ’ αριθμ. 165/ 18.3.1993 οικοδομική άδεια που εκδόθηκε από το Τ.Π. Π.Ε. (Πολεοδομία) Νομαρχίας Δωδ/σου οικοδομήθηκε από την ΔΕΥΑΡ τριώροφη οικοδομή με υπόγειο εντός ακινήτου ιδιοκτησίας Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο από αρχική (ιταλική) κτηματολογική καταγραφή αποδεικνύεται ότι είναι αρχαιολογικός χώρος διότι αναφέρεται ως Necropoli Demaniale (Νεκρόπολις Δημόσιο).
Την 17-3-1993 (μία ημέρα νωρίτερα από την έκδοση της οικοδομικής αδείας) εκδίδεται από την Κτηματική Υπηρεσία Δωδ/σου το υπ’ αριθμ. ΔΚ.576/17-3-1993 έγγραφο, με το οποίο καλείται η Πολεοδομία της Νομαρχίας Δωδ/σου να διακόψει τις οικοδομικές εργασίες της ΔΕΥΑΡ στο ακίνητο του Ελληνικού Δημοσίου ακόμη και αν έχει εκδοθεί οικοδομική άδεια που τότε όμως δεν υπήρχε.
Αντί να διακοπούν όμως οι οικοδομικές εργασίες εκδίδεται η προαναφερθείσα οικοδομική άδεια ύστερα από την σύνταξη Βεβαίωσης (χωρίς ημερομηνία) επί του συνημμένου τοπογραφικού σχεδιαγράμματος με την οποία για πρώτη φορά βεβαιώνεται η ύπαρξη «Καταργηθέντος δήθεν Νεκροταφείου, δήθεν Ιδιοκτησίας Δήμου Ρόδου» εντός του οποίου οικοδομήθηκε το νέο κτήριο της ΔΕΥΑΡ.
Η βεβαίωση αυτή υπάρχει στο φάκελο της οικοδομικής αδείας της ΔΕΥΑΡ ενώ δεν υπάρχει τοπογραφικό διάγραμμα θεωρημένο από την Πολεοδομία που εξέδωσε την οικοδομική άδεια.
Το προαναφερόμενο παλαιό καταργηθέν νεκροταφείο παραχωρήθηκε ως δήθεν δημοτικό ακίνητο στην ΔΕΥΑΡ για την ανέγερση του νέου κτηρίου της με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου που επικυρώθηκε το Νοέμβριο του 1992 από τη Νομαρχία Δωδεκανήσου.
Ένα χρόνο αργότερα, με την απόφαση ΧΟΠ / ΕΠΑ 25/ 22-3-1994 του τότε Νομάρχη Δωδ/σου, εγκρίνεται η αναθεώρηση του σχεδίου πόλεως Ρόδου στις περιοχές Ανάληψη και Ροδίνι.
Με αυτήν την αναθεώρηση του σχεδίου πόλεως Ρόδου εντάσσεται στο σχέδιο πόλεως το όμορο προς την KM γαιών Ρόδου 221 τμήμα της ιδιοκτησίας του Ελληνικού Δημοσίου (Necropoli – Demaniale), το οποίο σύμφωνα με τα προαναφερόμενα εμφανίζεται ως «καταργηθέν παλαιό δήθεν Νεκροταφείο» ιδιοκτησίας δήθεν Δήμου Ροδίων και σηματοδοτούνται αυθαίρετα τα όρια του «ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟΥ» για κάλυψη αρχαιολογικού χώρου» σε σχετικά μεγάλη απόσταση από το ανεγερθέν πλέον κτήριο της ΔΕΥΑΡ και την KM γαιών Ρόδου 221.
Συγκεκριμένα στην πραγματικότητα η αρχαία Νεκρόπολις είναι όμορη και σ’ επαφή με την κτηματολογική μερίδα Γαιών Ρόδου 221, όπως προκύπτει από την αρχική επί Ιταλών καταγραφή της Νεκρόπολης. Η Νεκρόπολη με την ως άνω απόφαση ΧΟΠ / ΕΠΑ 25/ 94 σχεδιάζεται αυθαίρετα στην απέναντι πλευρά της Εθνικής Οδού Ρόδου- Λίνδου, δηλαδή σε σημείο απέναντι από το κτήριο της ΔΕΥΑΡ, το οποίο, ενώ έχει κτισθεί πάνω στις αρχαιότητες, εμφανίζεται ανακριβώς εκτός αρχαιολογικών χώρων και ότι είναι κτισμένο επάνω σε Νεκροταφείο δήθεν ιδιοκτησίας του Δήμου Ροδίων.
Όμως τέτοιο Νεκροταφείο ουδέποτε υπήρξε, αφού δεν προκύπτει από καμία κτηματολογική καταγραφή.
