Κάθε κρίση μας λένε «πως γεννά ευκαιρίες», σιωπούν και δεν εκφράζουν άποψη και θέση, «για ποιους δημιουργούνται και ποιοι μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτές τις ευκαιρίες».
Χρόνια τώρα, πλησιάζουμε τα δεκαπέντε χρόνια συνεχούς, απαξιωτικής, ατιμωτικής και αβάσταχτης κρίσης, οικονομικής, θεσμικής, αξιών και η μόνιμη επωδός κατάληξης των όποιων αναλύσεων και αναφορών είναι μία, αυτή είναι η ευκαιρία επίλυσης όλων των δυσλειτουργιών που έφεραν την κρίση.
Δεν θα ισχυριστώ πως η οικονομική δημοσιονομική κρίση του 08-09 ήταν απόλυτα εισαγόμενη, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ότι η μεγέθυνση του φαινομένου και η επικινδυνότητα του, δεν ήταν αποτέλεσμα της άποψης αυτών που θεώρησαν πως, η κατ ουσία ή όχι, Ελλαδική δημοσιονομική κρίση ήταν για αυτούς ευκαιρία.
Θα έπρεπε όμως να πειστεί ο Ελληνικός Λαός, ότι αυτός και οι πολιτικές που είχαν ακολουθηθεί ήταν υπεύθυνοι, για τον κατ αυτούς οικονομικό εκτροχιασμό της χώρας και θα έπρεπε να σκύψουν το κεφάλι και να πληρώσουν το μάρμαρο.
Ευκαιρία διεύρυνσης και ενίσχυσης της δικής τους, πολιτικής και οικονομικής επικυριαρχίας στην χώρα μας, θεώρησαν την όλη κατάσταση οι γεωπολιτικοί και οικονομικοί επικυρίαρχοι, οι αναλύσεις και απόψεις των διαφόρων εντεταλμένων οικονομικών και πολιτικών αναλυτών, παρουσίαζαν και υπερασπίζοντο τα συμφέροντα των εργοδοτών τους, για την διευκόλυνση πραγμάτωσης των στόχων τους.
Κανείς δεν γράφει και δεν εμφανίζεται στα διάφορα ΜΜΕ, χωρίς πίσω του να υπάρχει ο εργοδότης χορηγός και μεγαλύτερο το ύψος της αντιμισθίας του, όσο πιο ψηλά είναι, η τεχνιέντως διαμορφωμένη αμεροληψία του.
Οι αριθμοί, αυτούς που εμφανίζουν οι διάφορες στατιστικές υπηρεσίες, με δεδομένο ότι και αυτές υπηρετούν το κατεστημένο και το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, μπορούμε να δεχθούμε ότι προσεγγίζουν πιο πολύ την υφιστάμενη πραγματικότητα.
Το χρέος της χώρας σήμερα είναι αριθμητικά και ποσοστιαία σε σχέση με το ΑΕΠ, πιο ψηλά από το 08-09, οφείλουμε πιο πολλά από τότε, τότε μας έβαλαν στον γύψο, σήμερα μας επαινούν και εμμέσως πλην σαφώς, θεωρούν ότι η χώρα μας είναι για αυτούς ένα καινούργιο Ελ ντοράντο.
Στα πρώτα χρόνια της κρίσης, διαμόρφωσαν θεσμούς και συνθήκες, οικονομικές και πολιτικές, που σήμερα τους δίνουν το δικαίωμα της περαιτέρω αφαίμαξης του Δημόσιου πλούτου, με την συνέργεια και συμμετοχή σχεδόν όλου του φάσματος της εγχώριας πολιτικής μας εκπροσώπησης.
Η Νεοφιλελεύθερη εκδοχή του Καπιταλισμού, μάλλον θεωρεί ότι το υφιστάμενο Νομοθετικό πλαίσιο εμφανίζει κενά, τα οποία εμποδίζουν την ολοκληρωτική υλοποίηση των επιδιώξεων τους και για αυτό το λόγο, σε μια περίοδο που η πολιτική τους παντοδυναμία δεν τίθεται σε αμφισβήτηση, με γρήγορους ρυθμούς και ανεξέλεγκτα ψηφίζουν νόμους επί νόμων.
Με δεδομένη την πενία, την φτώχεια, για την πλειοψηφία των πολιτών, με εξωραϊσμένο τίτλο, φέρνουν προς ψήφιση το νομοσχέδιο για την δήθεν διαφάνεια και την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Φοροδιαφεύγοντες δεν είναι αυτοί που αποκομίζουν και συσσωρεύουν υπερκέρδη, αλλά οι ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες και μη, που στην καλύτερη των περιπτώσεων τα έσοδα τους δεν είναι περισσότερα των 20 ή 30 χιλιάδες τον χρόνο.
Οι διατάξεις του Νομοσχεδίου φορολογούν επαγγέλματα και όχι έσοδα, δεν υπάρχουν προβλέψεις για τους χώρους και εκείνες τις δράσεις, που διακινούν το μεγάλο μέρος των κεφαλαίων και ελέγχουν την αγορά και τις παραγωγικές διαδικασίες.
Χωρίς ντροπή καταθέτουν νομοσχέδιο για την επίλυση του προβλήματος των κόκκινων δανείων και η μόνη μέριμνα και στόχευση τους, δεν είναι άλλη από την προστασία των Τραπεζών και των διαφόρων funds, αυτό που δεν έχουν κατανοήσει, βεβαίως όμως δεν τους ενδιαφέρει, είναι ότι πίσω από το όποιο νούμερο χρέους υπάρχουν άνθρωποι.
Εάν η πολιτεία δεν δώσει λύσει στο Εθνικό πρόβλημα του Ιδιωτικού χρέους, αυτό θα αφανίσει την εναπομένουσα Κοινωνική συνοχή και τις όποιες αντοχές επιβίωσης.
Η όλη λειτουργία του Τραπεζικού Συστήματος, είναι στρεβλή, ζημιογόνος για την οικονομία και την Κοινωνία, αμέτοχο το σύστημα στην όποια προσπάθεια ανάπτυξης και συμμέτοχο μόνο, στους στόχους εξυπηρέτησης του μεγάλου Κεφαλαίου.
Τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο και χωρίς αιτία, ο σχεδιασμός και οι εντολές έρχονται άνωθεν, έρχονται από αυτούς που κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν μας έβαλαν στον γύψο και όλοι αυτοί έχουν ονοματεπώνυμο, το γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελλών, με ότι αυτό υπηρετεί, είναι η αιτία των δεινών των πολιτών, αυτών που βιώνουμε σήμερα και αυτών που έρχονται.
Θα παραφράσω ένα παλιό σύνθημα «ένας είναι ο εχθρός, ο οχετός των Βρυξελλών», οι κρίσεις είναι δικά τους δημιουργήματα και και οι ευκαιρίες των κρίσεων, το δικό τους ορεκτικό.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος, 4/12/2023
