Σε δύο στρατόπεδα χωρίστηκε το τοπικό εμπόριο λόγω της εξάπλωσης των εμπορευμάτων «μαϊμού»

Γράφει ο
Νεκτάριος Καλογήρου
Τα εμπορεύματα «μαϊμού» ζητείται να τεθούν φέτος στο στόχαστρο όλων των ελέγχων και εξαιτίας τους ο εμπορικός κόσμος του νησιού έχει αρχίσει να χωρίζεται σε δυο «στρατόπεδα». Από τη μία πλευρά βρίσκονται εκείνοι που εμπορεύονται επώνυμα είδη και από την άλλη είναι όλοι οι άλλοι που απολαμβάνουν τα οφέλη από τις πωλήσεις αντιγράφων μεγάλων οίκων.
Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, έχουν κατατεθεί καταγγελίες από Ροδίτες καταστηματάρχες που θεωρούν ότι ζημιώνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις πωλήσεις «μαϊμού» εμπορευμάτων.
Οι καταγγελίες αυτές εστάλησαν απευθείας προς την γενική γραμματεία Εμπορίου του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης. Στις καταγγελίες δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά σε καταστήματα που πωλούν τέτοιου είδους εμπορεύματα, ωστόσο σύμφωνα με τις πληροφορίες της «δημοκρατικής» σημειώνεται ξεκάθαρα ότι «κάθε φορά που διενεργούνται έλεγχοι, κάποιος ειδοποιεί τους καταστηματάρχες, κλείνουν τα μαγαζιά τους κι έτσι η παρανομία τους δεν εντοπίζεται». Είναι η πρώτη φορά που Ροδίτες καταστηματάρχες παρακάμπτουν τα τοπικά όργανα (Εμπορικός Σύλλογος, Διεύθυνση Εμπορίου) και στρέφονται απευθείας προς το Υπουργείο. Ισως και αυτό να δείχνει διάθεση για «ανοικτό πόλεμο» καταγγελιών στη διάρκεια της τουριστικής περιόδου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι στη διάρκεια της σεζόν του 2016 είχαν γίνει αρκετοί έλεγχοι στην αγορά της Ρόδου, είχαν εντοπιστεί καταστήματα με αντίγραφα μεγάλων οίκων και είχαν γίνει κατασχέσεις μεγάλων ποσοτήτων εμπορευμάτων. Πάρα ταύτα οι καταγγέλλοντες θεωρούν ότι η καρδιά του προβλήματος παραμένει ανέγγιχτη.
Εκείνοι που γνωρίζουν καλά την αγορά της Ρόδου συμφωνούν ωστόσο ότι τα εμπορεύματα  που είναι χωρίς επωνυμία, παραμένουν στα αζήτητα, ενώ εκείνα που παραπέμπουν σε κάποιο οίκο μόδας πουλιούνται εύκολα, έστω κι αν η ποιότητά τους είναι από χαμηλή έως κάκιστη. Ακόμα και οι αγοραστές είναι ενήμεροι για την επιλογή που κάνουν, όμως φαίνεται ότι μπροστά στη «φιγούρα» η ποιότητα δεν έχει αξία.
Το όλο θέμα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς οι δύο πλευρές θα παραμείνουν αμετακίνητες στη θέση τους. Οι «επώνυμοι» θα επιμείνουν με τις καταγγελίες και οι «άλλοι» θα συνεχίσουν τις πωλήσεις, μιας και τη θεωρούν ως μόνη επιλογή επιβίωσης στο σκληρό ανταγωνισμό.
Από την πλευρά τους οι ελεγκτικές αρχές θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν και σε αυτές τις απαιτήσεις. Το πρόβλημα, όπως έχει διαπιστωθεί, δεν βρίσκεται μόνο στην υποστελέχωση των αστυνομικών υπηρεσιών που καλούνται να συνδράμουν στην προσπάθεια, αλλά εντοπίζεται κυρίως στη μέθοδο δημιουργίας των «μαϊμού» εμπορευμάτων.
Οι «επαγγελματίες» αυτού του κλάδου έχουν μάθει να φυλάσσουν καλά τα νώτα τους και τελικά καταφέρνουν να έχουν αποθήκες ολόκληρες με ανώνυμα εμπορεύματα και σε άλλες περιοχές να διατηρούν τις ετικέτες με και τα διακριτικά σήματα.
Με τον τρόπο αυτό η παραγωγή παραμένει διαρκής, όσο κι αν κατάσχονται εμπορεύματα από μεμονωμένα καταστήματα.