Ανήκω σ’ εκείνους τους Έλληνες που μεγάλωσαν βλέποντας με δέος το εθνόσημο. Που σέβονται τα όσια και τα ιερά αυτού που λέγεται πατρίδα. Ίσως γιατί σ’ αυτή την άκρη του Αιγαίου δεν έχουμε την πολυτέλεια να πληγωνόμαστε από τα πανάρχαια πάθη αυτών που την διαφεντεύουν. Ίσως γιατί πολλά πρωινά ξυπνήσαμε τρομαγμένοι από τον εκκωφαντικό θόρυβο του ιπτάμενου εχθρικού μετάλου που έσκισε τον αέρα μας. Ίσως γιατί με θαυμασμό διαπιστώσαμε πόσα καλά έκανε αυτό το έθνος στην ανθρωπότητα.
Σίγουρα δεν μπορεί να αποτελεί άλοθι η ιστορία και η προσφορά μας στον πολιτισμό για τους κακούς πολιτικούς χειρισμούς των τελευταίων χρόνων. Όμως όσο κι αν στριμωχθήκαμε – και δεν ήταν λίγες οι φορές – θηριωδίες σε βάρος της ανθρωπότητας δεν πράξαμε. Αντίθετα υπήρξαν φορές που το φιλότιμο και η ανθρωπιά υπερίσχυσαν των μακροχρόνιων εχθροτήτων. Τρανό παράδειγμα ο μεγάλος φονικός σεισμός που έγινε στην Τουρκία, όπου οι ελληνικές ομάδες διάσωσης ήταν από τις πρώτες που μετέβησαν για να βοηθήσουν στη σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων.
Η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης γεννήθηκε όταν το αίμα πότισε τα χώματα της ηπείρου μας από άκρη σε άκρη. Όταν οι πιο συνετοί ηγέτες της θέλησαν να βάλουν τα θεμέλια για τη συναδέλφωση και τη δημιουργία ίσων ευκαιριών για όλους τους λαούς που την κατοικούν. Δεν πρέπει να ξεχνά όμως κανείς ότι αυτή τη δυνατότητα την έδωσε σε μεγάλο μέρος αυτή η μικρή χώρα που καθυστέρησε το Ναζιστικό Κτήνος, για να το βρει αποκαμωμένο η Ρωσία στα μέσα του πολικού χειμώνα και να το αποτελειώσει. Η μικρή Ελλάδα που θυσίασε τα παιδιά της για την ευημερία μιας ολόκληρης ηπείρου.
Σήμερα αυτή η χώρα αποκαμωμένη από τους πειραματισμούς των τεχνοκρατών, ορθώνει το ανάστημά της και φωνάζει πως δεν αντέχει άλλο την εξαθλίωση. Δεν αμφισβητεί τα λάθη και τα χρέη της. Όμως επισημαίνει πως δεν πάει άλλο. Τους λέει ότι μιλάνε οι ηγεσίες για χρέη και δεν μιλούν πια για την ευημερία των λαών τους. Ότι μιιλάνε για λογιστικά υπόλοιπα και δεν μιλούν για ανθρώπινες ζωές. Ότι μιλάνε για ανάπτυξη σαν κάτι αόριστο την ώρα που οι λαοί τους βυθίζονται στην εξαθλίωση.
Κατανοούμε την ανησυχία της Καγκελαρίας και των τραπεζιτών να μη χάσουν τον έλεγχο από τα χέρια τους, αλλά αυτή η ανησυχία δεν συνάδει με το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης. Αντίθετα φαίνεται πως είναι εχθρός της. Είναι η μέγγενη που πνίγει την αξιοπρέπεια και τη δημιουργικότητα της γενέτειρας των μεγάλων ιδεών της ανθρωπότητας.
Μας δείχνουν έμμεσα το δρόμο της εξόδου αν δεν ακολουθήσουμε το πλάνο τους, για να παραδειγματιστούν κι οι άλλοι “κολασμένοι”. Αναρωτήθηκαν όμως τι είναι η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα; Ακόμα και το όνομά της ελληνικό είναι. Μα κι αν ακόμα μας αναγκάσουν σε φυγή, θα έχουν λύσει το πρόβλημα ή απλά θα το βρουν μπροστά τους πιο σύνθετο και πιο μεγάλο;
Αυτοί που επιδιώκουν να κρατούν τους λαούς σε οικονομική καταστολή, δε λογαριάζουν πως η πείνα και η εξαθλίωση είναι η γενεσιουργός αιτία των μεγάλων ανατροπών. Αυτοί που επενδύουν στο φόβο και στην τρομοκρατία, δεν μπορούν να καταλάβουν πως ο φόβος δαμάζεται από τη θέληση και νικιέται όταν τον κοιτάξεις κατάματα.
Τούτη η χώρα δεν έπαψε ποτέ να γεννά ήρωες. Όχι γιατί είναι ανώτερη έναντι των άλλων, αλλά γιατί στη δύσκολη ώρα μπορεί να παραμερίζει τις διαφορές της και να τρέφεται από τα όνειρά της. Σε κάθε γωνιά της υπάρχει κι ένας ήρωας, επώνυμος ή ανώνυμος, που έβαλε την ιδέα πάνω από τη λογική, που δε λογάριασε τη ζωή του για το καλό της πατρίδας. Ας το λάβουν υπόψη αυτό οι αριθμολάγνοι σκληροπυρηνικοί αφεντάδες του Βορρά προτού ρίξουν την πρώτη σφαίρα. Γιατί αυτή η σφαίρα δεν θα σκοτώσει την Ελλάδα. Θα είναι η αρχή του τέλους της κυριαρχίας τους.
