Σε όλο τον έντυπο, διαδικτυακό τύπο, αλλά και σε τηλεοπτικά δελτία, ήταν πρώτη είδηση αυτή η ντροπιαστική ιστορία μεταφοράς ενός τραυματισμένου πάνω σε ένα… παντζούρι. Και έκλεινε αυτή η περιγραφή, με την επωδό «κι αυτά συμβαίνουν στη βιτρίνα της Ελλάδας. Σε ένα νησί που δέχεται εκατομμύρια τουρίστες κάθε καλοκαίρι. Ρεζίλι θα γίνουμε, θέλουμε και τουρίστες.»
H αλήθεια είναι, ότι ποτέ δεν με αντιπροσώπευαν σχόλια για ότι στραβό, να προτάσσεται πάντα ως επιχείρημα το «τι θα πουν οι τουρίστες.» Τι θα πουν οι τουρίστες με τα σκουπίδια, τι θα πουν οι τουρίστες για τον δρόμο που χάσκει ακόμη άφτιαχτος, τι θα πουν οι τουρίστες για τις παροχές υγείας. Λες και το νησί είναι ακατοίκητο τον υπόλοιπο χρόνο. Μπορούμε να πνιγόμαστε στην πρώτη βροχή, να μένουμε χωρίς ηλεκτρικό, όλοι μαζί να πνιγόμαστε στο σκουπίδι και να πεθαίνουμε ησύχως, όταν, όχι ειδική σανίδα μεταφοράς δεν υπάρχει, όχι γιατρός στα μικρότερα νησιά, αλλά ούτε καράβι .
Έχω την αίσθηση, ότι ένα τέτοιο σκεπτικό δεν προσφέρει στον τουρισμό. Ιθαγενείς εξαθλιωμένοι και κρυμμένοι πίσω από την βιτρίνα του τουρισμού τον υπόλοιπο χρόνο, δεν είναι σε θέση να προσφέρουν στο τουριστικό προϊόν, έτσι όπως αρμόζει σε μια πολιτισμένη χώρα αλλά και σε ένα νησί με την αίγλη και την ιστορία που φέρνει πίσω του. Το επίπεδο ζωής και η ευημερία των πολιτών ενός τόπου, είναι και ο δείκτης πολιτισμού και του τόπου και της χώρας αλλά και επιτυχίας για όλα τα υπόλοιπα του τουριστικού προϊόντος
Και τέλος πάντων οι πράκτορες και οι αρμόδιοι, ας μη γελιόμαστε… έχουν τρόπο να τακτοποιήσουν το θέμα και να μην υπάρξει πρόβλημα με τους τουρίστες. Ιδιωτικοποίηση της Υγείας που λέγαμε (κι ονόματα δε λέμε…). Το θέμα είναι τι γίνεται όταν ο ιθαγενής κινδυνεύει να πεθάνει στην άσφαλτο γιατί το ασθενοφόρο είμαι μια ώρα μακριά και μπορεί να μην υπάρχει και κοντινή οικοδομή με… παντζούρια.
ΣΗΜ: Από το λεξικό η λέξη: ιθαγενής αρσενικό ή θηλυκό, αυτός/αυτή που γεννήθηκε σε μια χώρα, σε αντίθεση με τους αποίκους της. Συνώνυμο : ντόπιος ‘ Ισως κάποιοι ονειρεύονται ιθαγενείς της φωτογραφίας…
