γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
«Οι πιθανότητες να ζήσω έφταναν το 20%. Έμεινα 20 μέρες διασωληνομένος και μια βδομάδα πάλευαν να με επαναφέρουν. Σύνολο έναν μήνα στη ΜΕΘ. Δεν καπνίζω και οι εξετάσεις μου δεν έδειχναν πρόβλημα. Πέρασα κορονοϊο και σήμερα θα ήθελα να πω μόνο μια κουβέντα. Το νου σας, δεν είναι αστείο. Κολλάει με το παραμικρό, προσέξτε τον εαυτό σας, προσέξτε τους ανθρώπους σας». Γιώργος Σταυριανός
Καθώς κλείναμε το τηλέφωνο είχα μια ανεξήγητα πικρή γεύση στη γλώσσα. Συνηθίζουμε σκέφτομαι, όμως ο κορονοϊός είναι εδώ, μεταλλάσεται και ψάχνει την ευκαιρία να τρυπώσει μέσα μας. Θέλει κι αυτός να ζήσει.
Ωστόσο εμείς, είτε γιατί δε θέλουμε να πιστέψουμε ότι θα γίνουμε θύματα του, είτε γιατί κουραστήκαμε πρώτα και κύρια από τους φόβους μας, ίσως και να θέλουμε λιγάκι να τον αγνοήσουμε. Όμως ο Γιώργος Σταυριανός με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια δε μας αφήνει περιθώρια.
«Έχω μια επιχείρηση πληροφορικής, πρόσεχα ή καλύτερα νόμιζα ότι πρόσεχα! Αλλά οι κοινωνικές σχέσεις είναι στο DNA και μας αρέσουν. Είχε λοιπόν κατέβει ο λογιστής μου από τη Θεσσαλονίκη. Είμαστε πολλά χρόνια συνεργάτες και τώρα πια καλοί οικογενειακοί φίλοι. Συναντηθήκαμε και οι δυο είμασταν με τις γυναίκες μας. Αγκαλιαστήκαμε, δώσαμε τα χέρια και πήγαμε για φαγητό. Τότε τα μαγαζιά ήταν ακόμη ανοιχτά.
Την άλλη μέρα μας πήρε πανικοβλημένος τηλέφωνο και μας το είπε. Ο ίδιος, όπως και η σύζυγός του, ήταν θετικοί. Τα χασα, τρέξαμε στο Νοσοκομείο, κάναμε τέστ, αλλά μας πήραν τηλέφωνο πέντε μέρες αργότερα, για να μας πουν ότι και οι δυο είμασταν θετικοί. Στο μεταξύ, παρά τα μέτρα και τις προφυλάξεις, είχαμε κολλήσει και το γιο μου καθώς ακόμη τρεις εργαζόμενους στο γραφείο μας».
Ήταν αρχές Νοέμβρη 2020 όταν ξεκινούσε η περιπέτεια της υγείας του Γιώργου Σταυριανού. Ακόμη δε μπορούσε να φανταστεί τι θα τραβούσε. Περιγράφει τα γεγονότα και κοντοστέκεται στις λεπτομέρειες.
«Η σύζυγος μου ανέβασε πυρετό και είχε συμπτώματα, εγώ στην αρχή δεν παρουσίασα κάτι ανησυχητικό. Είπα μέσα μου ότι ευτυχώς που αντιδρώ καλά και θα τη βγάλω δίχως προβλήματα.
Αν κάτι με έσωσε ήταν ο μετρητής του Οξυγόνου στο αίμα. Είχαμε παραγγείλει ένα τέτοιο εργαλείο κι ήμουν στο σαλόνι όταν ο ταχυδρόμος έφερε το δέμα με το οξύμετρο. Εκείνες τις πρώτες μέρες η γυναίκα μου έπαιρνε κάποια φάρμακα, που τις είχε γράψει ο γιατρός, εγώ αισθανόμουν καλά κι απέφυγα τη βαριά συνταγογράφηση.
Μετρώντας τον κορεσμό του αρτηριακού μου οξυγόνου το μηχάνημα έδειξε λίγο πάνω από 80. Πήραμε τηλέφωνο στο γιατρό και μας είπε να τρέξουμε στο νοσοκομείο».
Ο Γιώργος Σταυριανός έχει πατέρα Ροδίτη, όμως η μάνα του είναι Καρπαθιά, το γένος Μαργαρίτη. Αρκετά καλοκαίρια πέρασε με τη γιαγιά του στα Πηγάδια, έχει συγγενείς, φίλους και το κυριότερο αμέτρητες τρυφερές παιδικές εμπειρίες από το νησί. Ίσως για αυτό το λόγο, καθώς μιλά για την Κάρπαθο, εκπέμπει τη νοσταλγία και την αγάπη, που έχει για αυτό. Μετανάστευσαν οικογενειακώς στην Γερμανία κι έτσι τόσο η Ρόδος όσο και η Κάρπαθος έγιναν τα νησιά των ονείρων του. Άλλωστε ο ξάδερφος του, ο Γιώργος Χατζηκουτσός, ήταν η αιτία όχι μόνο να μάθουμε αυτή την ιστορία αλλά και να την δημοσιεύσουμε.
Βρέθηκε λοιπόν απομονωμένος στη ΜΕΘ, το μυαλό του πάλευε με φανταστικά γεννήματα και την ίδια ώρα ο κορονοιός έτρωγε το κορμί του.
«Μετά από 1 ½ μέρα με διασωλήνωσαν. Κι έμεινα έτσι για 20 μέρες. Δεν θυμάμαι και πολλά πράματα. Ήταν 9 Νοέμβρη, όταν ξεκίνησα να παλεύω με το θηρίο. Δεν ξέρω αν ήταν τα φάρμακα, η διασωλήνωση ή τι άλλο με έκανε και έβλεπα εφιάλτες. Ζούσα τους εφιάλτες μου! Αφού έφτασαν να με δέσουν στο κρεβάτι γιατί ήμουν υπερκινητικός. Ζούσα σε έναν φανταστικό κόσμο που παντού παραμόνευε ο κίνδυνος. Μια απίστευτα άγρια κατάσταση σα να ήμουν πρωταγωνιστής στα θρίλερ που έχω δει».
Τι είναι αυτό που θυμάται; Στην ουσία από το κρεβάτι στην εντατική τίποτε δε θυμάται. Πρωταγωνιστές είναι οι γιατροί και οι φίλοι, οι άνθρωποι που στάθηκαν στην οικογένεια του. Εκείνοι που πήγαιναν στη ξωπορτιά και άφηναν ότι μπορούσαν, που βοηθούσαν τους δικούς του στη πιο δύσκολη στιγμή της οικογένειας. Επαγγελματικοί συνεργάτες που τον έψαχναν και έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για τη φαμίλια του.
Ο Γιώργος Σταυριανός πήρε πολλά φάρμακα, ο οργανισμό του ευτυχώς αντέδρασε και μετά από 20ημερη διασωλήνωση κατάφερε να βγει ζωντανός και τότε έπρεπε να μάθει από την αρχή κάποια από όλα εκείνα που θωρούμε δεδομένα. Η ζωή του δε θα είναι ποτέ πια ίδια, μπορεί το σώμα του κάποια στιγμή να ξεπεράσει όλα όσα χτύπησε ο κορονοϊός, όμως το μυαλό του έχει κρατήσει την ευκολία της ανατροπής των δεδομένων της ζωής μας.
«Είναι ανοησία να σκέφτεσαι ότι ο κορονοϊός είναι ένα ψέμα. Προσέξτε, δε λέω ανόητους εκείνους που διαφωνούν. Πρέπει να έχουμε άποψη, να αντιδρούμε και κάθετι να το ψάχνουμε. Όμως για αυτή την περίπτωση προτείνω σε όποιον έχει αντιρρήσεις να κάνει μια βόλτα από τα νοσοκομεία. Να δει τι σημαίνει ναι είσαι θετικός κι όλο αυτό να το περνάς μόνος, σε ένα κρεββάτι διασωληνομένος.
Για αυτό το λόγο χρειάζεται κάτι παραπάνω από προσοχή. Μα τα λένε οι ειδικοί. Εγώ δε δίνω συμβουλές. Σας μιλάω για τη ζωή και το θάνατο. Και ενδιάμεσα, εγώ το έζησα, υπάρχει το μαρτύριο της εντατικής. Ακόμη συνεχίζω τη θεραπεία. Παίρνω φάρμακα, κάνω φυσιοθεραπείες και τα βράδια κοιμάμαι με οξυγόνο».
