Κάθε μέρα που περνάει η χώρα βρίσκεται όλο και πιο κοντά στο χείλος της καταστροφής. Βιώνουμε μια πραγματικότητα, που για τους περισσότερους Έλληνες θα έμοιαζε αδιανόητη πριν από ενάμισι χρόνο, ωστόσο σήμερα είναι η καθημερινότητά μας. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα, η Ελλάδα σε πληγώνει, κατά το γνωστό στίχο, του ποιητή. Ασφαλώς τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία.
Έχοντας μια κυβέρνηση ιδεοληπτική, αναποτελεσματική, ανίκανη να διαχειριστεί κάθε πρόβλημα, από το πιο μικρά μέχρι τα μείζονα, οι αντοχές και οι ανοχές της ελληνικής κοινωνίας έχουν πλέον εξαντληθεί. Τα ψέματα και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός έχουν γίνει η σταθερά της διακυβέρνησης. Το κυνήγι μαγισσών έχει υποκαταστήσει κάθε έννοια κράτους δικαίου και ορθολογικής λειτουργίας των θεσμών.
Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων μετέτρεψε τη χώρα σε ένα απέραντο hotspot προσφύγων και μεταναστών. Η εθνική ακεραιότητα και ασφάλεια βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού, ως αποτέλεσμα των ερασιτεχνισμών της κυβέρνησης και της παντελούς απουσίας κάθε έννοιας στρατηγικού σχεδιασμού στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Κι αν η Αθήνα μπορεί να νιώθει ακόμη προστατευμένη, εμείς οι νησιώτες ζούμε καθημερινά με την ανησυχία για τους εθνικούς κινδύνους που διαγράφονται.
Την ίδια στιγμή, η οικονομία πνέει τα λοίσθια, μέσα στο συνεχιζόμενο καθεστώς της άγριας υπερφορολόγησης και των capitalcontrols. Με τον ΦΠΑ της Δωδεκανήσου να φεύγει πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρεις», τιμωρώντας την Νησιωτικότητα ως έγκλημα. Με ένα τέταρτο μνημόνιο να βρίσκεται anteportas.
Παιδεία; Αστεία πράγματα. Καταδικάζουν αντί να επιβραβεύουν την αριστεία. Λειτουργία του κράτους; Μόνο για τα εγγόνια των ανταρτών του ΕΛΑΣ, κατά δήλωση των ίδιων. Υγεία; Για κλάματα, με τα δημόσια νοσοκομεία σε κατάρρευση, χωρίς καν τα βασικά φάρμακα και υλικά, χωρίς τους αναγκαίους λειτουργούς της.
Είναι ενδεικτικό πως σε ζητήματα αντιμετώπισης της φτώχειας, δημόσιας Υγείας, εκπαίδευσης, κοινωνικής πρόνοιας τα ποσοστά αποδοχής της κυβερνητικής πολιτικής από τους πολίτες κινούνται μεταξύ 20%-25% με τάση παραπέρα υποχώρησης. Ακόμα και ο τουρισμός που προσπάθησε να μείνει όρθιος παρά τον αβάσταχτο ΦΠΑ στην διαμονή και την εστίαση και να συνεχίσει να βάζει πλάτη στα δύσκολα, ο τουρισμός που αποτελεί πηγή ζωής για τα νησιά μας, βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με τις μεγαλύτερες προκλήσεις των τελευταίων χρόνων.
Τα ψέματα τελείωσαν. Κανένας Μεσσίας και κανένας σωτήρας δεν θα κατέβει από τον ουρανό για να μας σώσει. Είναι αστείο να περιμένουμε βοήθεια από το πουθενά ή να παραμυθιάζουμε τους εαυτούς μας πως τάχα κάτι θα γίνει και τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Τίποτα δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο αν παραμείνουμε αδρανείς. Ο «καναπές» είναι ο δρόμος που οδηγεί την κατάσταση από το κακό στο χειρότερο. Είναι η ώρα να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να δηλώσουμε παρόντες. Να ξανακάνουμε την πολιτική υπόθεση των πολιτών.
Το διακύβευμα είναι σαφές: Ή με την επαπειλούμενη καταστροφή, ή με τη δημιουργική αναγέννηση και με την πραγματική ελπίδα.
Είναι, κατά τη γνώμη μου, η τελευταία μας ευκαιρία και δεν πρέπει να την αφήσουμε να χαθεί. Είναι η ώρα της προσωπικής ευθύνης του καθενός μας απέναντι στον εαυτό του, στα παιδιά του, στον τόπο του, στην πατρίδα. Κανείς δεν επιτρέπεται να σηκώνει πλέον αδιάφορα τους ώμους ή να περιμένει μοιρολατρικά το αναπόφευκτο.
Προσωπικά πιστεύω πως δεν χωρούν δεύτερες σκέψεις ή αμφιταλαντεύσεις. Η επιλογή είναι μία: Στην πρώτη γραμμή, για να ξαναφέρουμε την ελπίδα στην Ελλάδα μας!
Το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ είναι αχτίδα ελπίδας. Χρειάζεται όμως ακόμη πολλή, συλλογική δουλειά, δέσμευση στις φιλελεύθερες αξίες, αφοσίωση στα εθνικά ιδεώδη και πίστη στις αρχές που μας ενώνουν με την Ευρώπη της προόδου, της αλληλεγγύης και της ευημερίας. Χρειάζεται η συμμετοχή και η συστράτευση όλων μας. Για αυτό και αποφάσισα να διεκδικήσω την προεδρία της Νομαρχιακής Διοικούσας Επιτροπής Δωδεκανήσου της Νέας Δημοκρατίας κατά τις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές.
Αυτή η προσπάθεια μας αφορά όλους!
” Μας αφορά όλους” – Άρθρο Dr. Παύλου Μπακίρη
