Αρκιοί: Κάτοικοι: 36. Γιατρός: κανένας. Παπάς: κανένας. Αστυνόμος: κανένας. Καφενείο: κανένα Μπακάλικο: κανένα. Δασκάλα: μία. Μαθητές δύο (δηλαδή ένας, γιατί ο άλλος παρακολουθεί “ενισχυτικά μαθήματα. Κανονικά έπρεπε να πηγαίνει στο Γυμνάσιο. Να φύγει δηλαδή από το νησί του… Το περιγράφει καλύτερα, η δασκάλα σε ρεπορτάζ της Λίνας Γιάνναρου στην «Καθημερινή»: “Στο νησί δεν υπάρχει τίποτα, ούτε περίπτερο, ούτε μπακάλικο, ούτε φούρνος ή καφενείο. Δεν υπάρχει αστυνόμος, δεν υπάρχει παπάς, ούτε φυσικά γιατρός. «Για το παραμικρό παίρνουμε τηλέφωνο στην Πάτμο. “Κυρ Γεράσιμε, στείλε ένα πακέτο μακαρόνια”». Εννοείται ότι η περιοχή δεν καλύπτεται από σταθερή γραμμή Ιντερνετ. Η επαφή με τον έξω κόσμο εξασφαλίζεται με στικάκι.” Οι Ακρίτες που επιμένουν. Κόντρα στο ψέμα. Μια δική τους, απολύτως ακέραια ύπαρξη. Αγέρωχοι. Στα πολύ δύσκολα…
Κατά τα λοιπά, ανακήρυξαν λέει στη Βουλή σε πανηγυρική συνεδρίαση το 2017 έτος Δωδεκανήσου… Στο οποίο έτος να υποθέσω θα γίνουν όλα όσα δεν έγιναν πολλά έτη τώρα για αυτήν την ξεχασμένη γωνιά-και πολλές άλλες- της Ελλάδας που θέλει να λέγεται Ευρωπαϊκή χώρα.
