Εννιά χρόνια πέρασαν και ακόμη πονάμε. Εννιά χρόνια από την ημέρα (4 Μαρτίου 2012) που ο Δήμαρχος Τήλου, ο γιατρός Τάσος Αλιφέρης, μας «άφησε». Το νησί που τόσο αγάπησε και τόσο τον αγάπησε, δεν είναι το μόνο που ένιωσε την απώλεια. Όλη η Δωδεκάνησος πόνεσε εκείνη την ημέρα.
Άνθρωπος της αυτοδιοίκησης, πρωτοπόρος σε ιδέες, πράξεις, μάγευε όσους είχαν την τύχη να τον ακούσουν. Να μιλάει για τα όνειρα του, για αυτόν τον τόπο, την Τήλο, τα Δωδεκάνησα. Τον τόπο που δεν ήταν ο δικός του, αλλά εν τέλει ήταν.
Γεννημένος στο Λάχιον Λακωνίας στις 12 Νοεμβρίου 1951, παντρεμένος με την Χρύσα και περήφανος πατέρας του Σπύρου και της Ανδρομάχης. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή της Σιένας στην Ιταλία και έκανε μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης.
Μέλος της ΕΔΗΝ από τη δεκαετία του 1960, στη Λακωνία, για ότι αυτό σήμαινε εκείνη την εποχή. Πλήρωσε και αυτός το τίμημα των πολιτικών του επιλογών. Πάλεψε για την επιβίωση, εργαζόμενος παντού, σε φαρμακοβιομηχανία, σιδηροκατασκευές, οικοδομή, φορτοεκφορτώσεις, σε εργοτάξια.
Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, στην Οργάνωση του Πειραιά, πρόεδρος της ΠΑΣΠ Σιέννας επί 4 χρόνια, πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών, μέλος τοπικής και Νομαρχιακής οργάνωσης ΠΑΣΟΚ Ιταλίας και αργότερα στην Τήλο, γραμματέας Συντονιστικής Επιτροπής Τοπικής Οργάνωσης και μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Νότιας Δωδεκανήσου.
Γνήσιος σοσιαλιστής, δεν μπορούσε να επιλέξει τον εύκολο δρόμο της πολιτικής και επαγγελματικής καριέρας στην Αθήνα. Ζήτησε από τον Ανδρέα Παπανδρέου να τον στείλει σε ένα μικρό νησί, κάνοντας πράξη το σύνθημα του ΠΑΣΟΚ για αποκέντρωση, για υποστήριξη των απομακρυσμένων περιοχών της Ελλάδας, την αναζωογόνηση της εσχατιάς της Ελλάδας.
Ήταν ο Δήμαρχος της Τήλου από το 1995 έως τον θάνατό του, το 2012. Επί δημαρχίας του, ο πληθυσμός της Τήλου αυξήθηκε με αναπτυξιακούς δείκτες πρωτοφανείς για παραμεθόριο ακριτική περιοχή.
Συνιδρυτής του Ελληνικού Δικτύου Μικρών Νησιών και αναπληρωτής Εκπρόσωπός του στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δικτύων Μικρών Νησιών. Πρόεδρος του ΣΥ.Ν.Δ.ΚΕ (Συμβούλιο Νησιώτικων Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας) από το 2006 έως και τον θάνατο του το 2012, πάλεψε όσο κανένας για τη θεσμοθέτηση του Μεταφορικού Ισοδύναμου. Του πραγματικού μεταφορικού ισοδύναμου (και όχι ψήγμα αυτού που καθιερώθηκε προκειμένου να καταπιούμε το χάπι της κατάργησης των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ). Τον θεσμό που θα έκανε τους νησιώτες και κυρίως των μικρών νησιών, ισοδύναμους εργαζόμενους, επιχειρηματίες, πολίτες, με τους υπόλοιπους έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας. Δεν ζητούσε την επιλεκτική μεταχείριση, αλλά «ότι απολαμβάνει ο πολίτης της ηπειρωτικής Ελλάδας, να το έχει στο ίδιο κόστος, το ίδιο προσβάσιμο και ο νησιώτης». Απλό, σαφές και … τίμιο.
Δήμαρχε θα σε θυμόμαστε πάντα. Τα όνειρά σου, ζουν στις ψυχές μας.
ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
νοτίου συγκροτήματος ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
