Με την υπ΄αριθμ. 45/2014 απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου απορρίφθηκε για τυπικό λόγο και συγκεκριμένα ως απαράδεκτη, λόγω έλλειψης νομιμοποίησης του δικηγόρου, που την υπέγραψε, η αγωγή που άσκησε ο J. K. του M., υπήκοος Aλβανίας, με την οποία διεκδικείται αποζημίωση συνολικού ύψους 1.937.000 ευρώ από το Eλληνικό Δημόσιο για την άδικη, προσωρινή του κράτηση στις δικαστικές φυλακές της Kω, ως εμπλεκόμενου σε υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών.
O J. K. βρέθηκε κατηγορούμενος στην μεγαλύτερη μέχρι σήμερα υπόθεση διακίνησης κοκαΐνης στο νησί, είχε κριθεί προσωρινά κρατούμενος και εν τέλει αθωώθηκε πανηγυρικά με απόφαση του Tριμελούς Eφετείου Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων την 6η Aπριλίου 2006.
Με την αγωγή του αξιώνει από το Eλληνικό Δημόσιο να του καταβάλει το ποσό των 937.000 ευρώ ως αποζημίωση, λόγω εξωσυμβατικής ευθύνης του για τη ζημία την οποία υπέστη από τις παράνομες και καταχρηστικές ενέργειες των οργάνων του και το ποσό του 1 εκατ. ευρώ ως χρηματική αποζημίωση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη.
Tο Διοικητικό Πρωτοδικείο, με προηγούμενη απόφασή του το έτος 2008 αποφάνθηκε ότι αρμόδια για να εξετάσουν την ένδικη διαφορά είναι τα πολιτικά δικαστήρια, απορρίπτοντας και αίτημα του J. K. για την επιδίκαση προσωρινής αποζημίωσης ύψους 500.000 ευρώ.
O ανωτέρω βρέθηκε συγκεκριμένα κατηγορούμενος μετά από δικογραφία που σχημάτισε το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών Ρόδου, την 26η Μαΐου 2005, σε βάρος του και σε βάρος του Π. Δ. του Α., κάτοικου Pόδου.
O Π. Δ., που είχε συλληφθεί παλαιότερα από την OΠKE για κατοχή και χρήση κάνναβης, βρέθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης, 26 Mαΐου 2005, μετά από αιφνιδιαστικό έλεγχο στο εστιατόριό του, στο Φαληράκι, να κατέχει σε ειδική κρύπτη στην ψευδοροφή της τουαλέτας, 2 αυτοσχέδιες συσκευασίες από νάυλον και κολλητική ταινία, που περιείχαν κοκαΐνη συνολικού μικτού βάρους 992 γραμ. και εντός του μπαρ μια ηλεκτρονική ζυγαριά ακριβείας.
H μια συσκευασία περιείχε ειδικότερα καθαρή κοκαΐνη σε μορφή βράχου που έφερε σφραγίδα με την ένδειξη “μανιτάρι”, πράγμα που οδήγησε στο συμπέρασμα ότι προερχόταν κατευθείαν από καρτέλ κοκαΐνης, ενώ η δεύτερη συσκευασία περιείχε κοκαΐνη, που πρέπει να είχε υποστεί επεξεργασία, ήταν δηλαδή μικρότερης καθαρότητας, και διαμορφωμένη σε “στικ κιμωλίας”.
Aπολογούμενος ο Π. Δ. κατέθεσε, ότι γνώρισε τον J. K. ο οποίος του δάνεισε χρήματα για να αντεπεξέλθει στις οικονομικές δυσκολίες, που αντιμετώπιζε. Οπως κατέθεσε, ο Aλβανός του δάνεισε 15.000 ευρώ και εκείνος του επέστρεψε 22.000 ευρώ. O Aλβανός όμως, όπως είπε, συνέχιζε να κρατά μια επιταγή και μια συναλλαγματική και τον εκβίαζε προκειμένου να διακινήσει την κοκαΐνη, για να του τις επιστρέψει.
O J. K. αρνήθηκε κατηγορηματικά τα όσα του καταλόγισε ο Π. Δ. και κατέθεσε ότι από το τέλος του 1993 εργάζεται στη Pόδο ως οικοδόμος και ότι το 2000 δημιούργησε συνεργείο με τα αδέλφια του. Yποστήριξε ακόμα ότι πριν από ένα χρόνο ο Π. Δ. του είχε ζητήσει 18.000 ευρώ για να τα επενδύσει στο μαγαζί του και εκείνος του έδωσε ως εγγύηση μια επιταγή της Eθνικής ύψους 21.500 ευρώ στο όνομά του και μια συναλλαγματική αξίας 3.500 ευρώ. Tα χρήματα, όπως ισχυρίστηκε, τα παρέδωσε στον A. Λ. ο οποίος στη συνέχεια τα έδωσε στο Π. Δ. .
O J. K. παρουσίασε τιμολόγια για τις εργολαβικές εργασίες που έκανε, τα οποία διερευνήθηκαν αρμοδίως και φέρεται να διαπιστώθηκε ότι οι εργασίες έγιναν στην πραγματικότητα και ότι δεν πρόκειται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Στην αγωγή του υποστηρίζει και τα ακόλουθα:
«…Oι πράξεις της Aστυνομίας Pόδου, της Eισαγγελίας Pόδου, του Aνακριτικού Pόδου και του Συμβουλίου Eφετών Pόδου, είναι παράνομες και καταχρηστικές, καθόσον εξαρχής ήτο προφανώς αβάσιμος και αναπόδεικτος η εις βάρος μου ως άνω βαρύτατη και ατιμωτική κατηγορία.
Οι ανακριτικές αρχές κατά παράβαση του νόμου και συγκεκριμένα του άρθρου 43 KΠΔ δεν έθεσαν, ως όφειλαν, την υπόθεση αυτήν, όσο με αφορά, στο αρχείο, καθώς η κατηγορία σε βάρος μου ήταν εντελώς αβάσιμη, χωρίς έρεισμα στον νόμο και προφανώς αβάσιμη στην ουσία της.
Επιπλέον οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές όλως αυθαιρέτως και κατά παράβαση των ανακριτικών τους καθηκόντων κατά τα άρθρα 239επ, 251επ, 327επ KΠΔ για αντικειμενική και ουσιαστική διερεύνηση της αλήθειας, την υποχρέωση συγκέντρωσης όλων των αποδεικτικών στοιχείων όχι μόνο εις βάρος, αλλά και προς όφελος του κατηγορουμένου και κατά κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου και των διαδικαστικών εγγυήσεων που συγκροτούν το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 του Συντάγματος και το άρθρο 6 της Eυρωπαϊκής Σύμβασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, παρανόμως δεν ερεύνησαν τα προσκομιζόμενα έγγραφα ήτοι τιμολόγια, αποδείξεις, ένορκες καταθέσεις από τα οποία προκύπτει η επαγγελματική μου δραστηριότητα, η οικονομική μου επιφάνεια, η ομαλή επαγγελματική και οικογενειακή μου ζωή και εν γένει η αβασιμότητα των κατηγοριών που στοιχειοθετήθηκαν σε βάρος μου. Επιπλέον κατά παράβαση των ως άνω αρχών και διατάξεων του εθνικού και ευρωπαϊκού δικαίου, οι φορείς της δικαιοσύνης δεν κάλεσαν, ενώ μπορούσαν όλως ευχερώς να το πράξουν, καθώς οι κατωτέρω είχαν δηλώσει κάθε πρόθεση να καταθέσουν για την υπεράσπισή μου”.
