Τις τελευταίες ημέρες στη Ρόδο, γίναμε μάρτυρες χυδαίων επιθέσεων απέναντι σε δυο οικογένειες, που μέλη της – ένα βρέφος και μια μητέρα ενός μικρού παιδιού – νόσησαν από τον κορωνοϊό. Χωράει τόσο μίσος στην καρδιά του ανθρώπου; Ναι, χωράει!
Γίναμε όμως μάρτυρες και ενός κύματος αλληλεγγύης από εθελοντές, που βοηθούν με όποιο τρόπο μπορούν στην μάχη με τον αόρατο εχθρό, δείχνοντας εμπράκτως το ενδιαφέρον τους στους αδύναμους και στους έχοντες ανάγκη, χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα και χωρίς κανένα προσωπικό όφελος. Χωράει τόση αγάπη στην καρδιά του ανθρώπου; Ναι, χωράει!
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι οι δύο όψεις της κοινωνίας μας. Εμείς καλούμαστε, ως άνθρωποι -και περαστικοί από αυτή τη ζωή- να επιλέξουμε σε ποια πλευρά θέλουμε να αφιερωθούμε.
…Κάποτε, ένας νομοδιδάσκαλος, ρώτησε τον Ιησού Χριστό τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή. Ο Ιησούς τού υπενθύμισε τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης «ν’ αγαπάς τον Θεόν με όλη σου την ψυχή, με όλη τη δύναμή σου και τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου».
Τότε ο ίδιος νομοδιδάσκαλος, που είχε την ευθύνη της διδασκαλίας του περιεχομένου της Παλαιάς Διαθήκης, ρώτησε τον Ιησού, ποιος είναι ο πλησίον του. Κι ο Ιησούς του λέει την παραβολή του καλού Σαμαρείτη που ταξίδευε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ και έπεσε πάνω σε ληστές, που τον έκλεψαν, τον κτύπησαν άσχημα και τον πέταξαν σε μια γωνιά του δρόμου αφήνοντάς τον να πεθάνει.
Ο πρώτος που τον είδε ήταν ένας κληρικός, ο οποίος έφυγε μακριά του, ο δεύτερος ήταν ένας λευίτης, δηλαδή κάποιος από τους βοηθούς των κληρικών, που κι εκείνος απομακρύνθηκε.
Ο τρίτος άνθρωπος που τον είδε ήταν ένας Σαμαρείτης, που οι κληρικοί και οι λευίτες τον θεωρούσαν ξεπεσμένο και αμαρτωλό. Ο Σαμαρείτης σταμάτησε, καθάρισε τις πληγές του, του φόρεσε δικά του ρούχα και τον μετέφερε σε ένα πανδοχείο, όπου πλήρωσε για τη διαμονή, το φαγητό του και ό,τι χρειαζόταν για να γίνει καλά.
Ο Ιησούς, ολοκληρώνοντας την παραβολή, ρώτησε το νομοδιδάσκαλο ποιος από τους τρεις συμπεριφέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο προς τον πλησίον του, ο κληρικός, ο λευίτης ή ο Σαμαρείτης; Κι ο νομοδιδάσκαλος του είπε, φυσικά ο Σαμαρείτης. Τότε κι ο Ιησούς του είπε “να κάνεις και εσύ το ίδιο”.
Ουσιαστικά, στην παραβολή γίνεται αναφορά, όχι στους ληστές, αλλά στην κοινή γνώμη… Σε εκείνους που κάνουν κακό, σε εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν αλλά αδιαφορούν και σε εκείνους που ασχέτως πού τους έχει κατατάξει η κοινωνία, επιλέγουν να κάνουν το καλό. Να ανταποκρίνονται δηλαδή στις ανάγκες του πλησίον τους, όπως θα ανταποκρίνονταν στα πρόσωπα που αγαπούν.
Η αναγωγή της παραβολής στα σημερινά γεγονότα, σε αυτά που με τρόμο και δέος παρακολουθούμε, γίνεται πολύ εύκολα. Εμείς, καλούμαστε να επιλέξουμε πλευρά. Tο βέβαιον είναι -επειδή γίνεται πολύς λόγος για τους κλειστούς ναούς και πόσο δοκιμάζεται η πίστη μας αυτή την περίοδο- πως για να είναι κάποιος σωστός Xριστιανός προϋποθέτει να είναι πρωτίστως καλός άνθρωπος, μέσα αλλά και έξω από την εκκλησία. Για να είναι κάποιος καλός άνθρωπος ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο να είναι Xριστιανός.
«…Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη γη μας
δε θα `σαι απ’ τον Άννα στον Καϊάφα να σε κρίνει.
Ούτε και θα γυρνάς στράτα τη στράτα
ο όχλος να σε τραβάει και να σε φτύνει.
Είμαστε πια πολιτισμένοι
όλα μας τώρα είν’ απλά
βγάζουμε τόσες αποφάσεις
μέσα σε είκοσι λεπτά…»
