Ευφάνταστες λύσεις αλλά και ευτράπελα. Προσπάθειες αλλά και δυσφορία. Αλληλεγγύη και βοήθεια μεταξύ εκπαιδευτικών αλλά και κόπωση, άγχος, προσωπικά προβλήματα. Είναι καταστάσεις που βιώνουν καθημερινά οι εκπαιδευτικοί στην προσπάθειά τους να οργανώσουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση για τους μαθητές τους.
Ειδικότερα, οι εκπαιδευτικοί προσέρχονται στα διαδικτυακά μαθήματα, πολλές φορές μαθαίνοντας και οι ίδιοι στην πράξη πώς λειτουργεί το σύστημα. Μάλιστα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν ήδη οργανωθεί ομάδες όπου κυρίως οι εκπαιδευτικοί θέτουν τεχνικές απορίες, ενώ δεν λείπουν εκείνοι που εκφράζουν και τα παράπονά τους αλλά και τις περιπέτειές τους.
Για παράδειγμα, υπάρχει ζευγάρι αναπληρωτών εκπαιδευτικών με τρία γλυκύτατα παιδιά σε μικρή ηλικία. Σε αυτό το σπίτι πόσοι υπολογιστές πρέπει να υπάρξουν για να γίνει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση από τους διδάσκοντες και από τους εκπαιδευόμενους της οικογένειας; «Φανταστείτε σύγχρονη εκπαίδευση με το καθημερινό χαρούμενο Βατερλώ του σπιτιού», λένε αφοπλιστικά οι δύο γονείς.
«Μήπως γνωρίζετε εάν μπορεί κάποιος να μπαίνει από το ίδιο λάπτοπ σε δύο ή σε τρεις συνδέσμους, ώστε να μπορούν τα μέλη της οικογένειας να χρησιμοποιούν τον ίδιο υπολογιστή στην τηλεκπαίδευση;», ρωτά φιλόλογος που διδάσκει σε λύκειο.
Βεβαίως, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως δήλωσε στη Βουλή ότι «θα δοθούν τάμπλετ σε όσους μαθητές και εκπαιδευτικούς διαπιστωμένα τα έχουν ανάγκη γι’ αυτή τη χρονική περίοδο που πραγματοποιείται εξ αποστάσεως διδασκαλία. Οι διευθυντές των σχολείων θα μοιράσουν το σχετικό υλικό στους μαθητές και εκπαιδευτικούς. Οταν λήξει η εξ αποστάσεως διδασκαλία οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να επιστρέψουν τα τάμπλετ στα σχολεία». Ωστόσο, η διαδικασία διανομής είναι χρονοβόρος και η απόφαση ορθή αλλά έχει καθυστερήσει για τον σκοπό που προορίζεται.
«Καμία προετοιμασία»
«Το φαινόμενο με τις κλειστές κάμερες πώς το αντιμετωπίζεις;», «πώς θα ζητεί ο καθένας τον λόγο, χωρίς να μιλά ο ένας πάνω στον άλλο;» ρωτούν δάσκαλοι, ενώ βιολόγος σε γυμνάσιο ρωτά και «πώς ξέρει κάθε μαθητής σε ποιον απευθύνομαι;». «Τύπωσε τις φωτογραφίες όλων των μαθητών σε καρτέλες και σήκωνέ τις όταν απευθύνεις τον λόγο σε καθέναν από αυτούς» του απαντά συνάδελφός του. «Ποιος ρώτησε τους εκπαιδευτικούς αν μπορούν να δια-χειριστούν μια τόσο ευφάνταστη και τόσο φαινομενικά εντυπωσιακή πρωτόγνωρη κατάσταση; Ενα πείραμα δίχως καμία προετοιμασία!», διαπιστώνει άλλος.
«Γίνεται πραγματικός πόλεμος στις διάφορες πλατφόρμες και οι εκπαιδευτικοί, εκτός από όλα τα άλλα “λιώνουν” σε διαρκείς τηλεδιασκέψεις, οι οποίες όταν τελειώνουν έχουν δημιουργήσει περισσότερες απορίες και γκρίζες ζώνες από όσες υπήρχαν πριν αρχίσουν», αναφέρει ο κ. Σταύρος Πετράκης γενικός γραμματέας της ΔΟΕ.
Από την πλευρά του, ο δάσκαλος Ευθύμιος Δημόπουλος παραδέχεται ότι «στο δημόσιο δημοτικό σχολείο που δουλεύω είμαστε κάπου 30 εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι και ειδικότητες μαζί. Τον μέσο όρο ηλικίας δεν τον λες και μικρό. Οι περισσότεροι έχουμε περιορισμένες γνώσεις σχετικά με τους υπολογιστές, κανείς δεν είχε εμπειρία εξ αποστάσεως διδασκαλίας και αρκετοί έχουν έναν υπολογιστή σπίτι τους που συχνά τον χρειάζονται δύο άτομα για τηλεργασία. Ομως όλοι προσπαθούν, κανένας δεν κρύβεται, ούτε έφυγε για το χωριό του. Ολοι έχουμε καταφέρει με ξενύχτι, με βοήθειες άλλων, με αρκετή προσπάθεια και άγχος να ανοίξουμε έναν αγωγό εκπαιδευτικής επικοινωνίας με τα παιδιά και ετοιμαζόμαστε για επιπλέον βήματα».
