ΜΠΕΝΕΤΟΣ ΣΠΥΡΟY: Ανάπτυξη που στηρίζεται στην ιστορία παραγωγής του τόπου

Εί­στε ο μα­κρο­βιό­τε­ρος δή­μαρ­χος, ποιο έρ­γο πι­στεύε­τε ό­τι έ­χε­τε να ε­πι­δεί­ξε­τε στους Λει­ψούς;
Πρό­κει­ται για μία γκά­μα έρ­γων που τα διέ­κρι­νε μια φι­λο­σο­φία, που α­νέ­φε­ρα στους συ­μπα­τριώ­τες μου στην πρώ­τη ο­μι­λία μου το ’86, και τους εί­πα πως η κυ­ρίαρ­χη πο­λι­τι­κή α­ντί­θε­ση στην Ελλά­δα εί­ναι το α­θη­ναϊκό κρά­τος με την ελ­λη­νι­κή πε­ρι­φέ­ρεια. Προ­σπά­θη­σα να μην έ­χου­με τη μο­νο­καλ­λιέρ­γεια του του­ρι­σμού. Αν ο του­ρι­σμός θεω­ρεί­ται το συ­γκρι­τι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα των νη­σιών, πρέ­πει να στη­ρι­χθεί πά­νω στη ντό­πια πα­ρα­γω­γή και οι­κο­νο­μία, δεν θα ει­σά­γου­με προϊό­ντα και θα ε­ξά­γου­με υ­πη­ρε­σίες. Ο στό­χος και ο σχε­δια­σμός μας πρέ­πει να εί­ναι να οι­κο­δο­μή­σου­με κοι­νω­νίες 365 η­με­ρών και ό­χι δύο και τριών μη­νών. Σε αυ­τήν τη λο­γι­κή, πρώ­τον, προ­σπα­θή­σα­με να συ­γκρα­τή­σου­με τον κό­σμο στο νη­σί. Ο πλη­θυ­σμός δι­πλα­σιά­στη­κε α­να­πτύσ­σο­ντας τα σχο­λεία. Έχου­με ο­λοή­με­ρο σχο­λείο, πριν θε­σμο­θε­τη­θεί α­πό το υ­πουρ­γείο Παι­δείας. Συ­στή­θη­κε ε­ται­ρεία προώ­θη­σης το­πι­κών προϊό­ντων α­πό τα παι­διά του Λυ­κείου, για να συν­δε­θεί η γνώ­ση με την πα­ρα­γω­γή. Έχου­με σύ­στη­μα δια­χεί­ρι­σης των υ­γρών α­πο­βλή­των α­πό το 91’, ό­πως και στε­ρεών α­πο­βλή­των, με κά­θε σπί­τι να τα ξε­χω­ρί­ζει σε πέ­ντε εί­δη, τα ο­ποία συλ­λέ­γει ο δή­μος σε συ­νερ­γα­σία με τις δη­μό­σιες ε­ται­ρείες α­να­κύ­κλω­σης. Φέ­ρα­με τα α­μπέ­λια στην ε­πι­φά­νεια, το κρα­σί, τα τυ­ρο­κο­μι­κά και τα α­γρο­τι­κά προϊό­ντα.

Πώς εν­νο­εί­τε α­κρι­βώς ό­τι η κυ­ρίαρ­χη πο­λι­τι­κή α­ντί­θε­ση εί­ναι αυ­τή του α­θη­ναϊκού κρά­τους με την πε­ρι­φέ­ρεια;
Μια πό­λη κυ­βερ­νά ό­λη την ελ­λη­νι­κή ε­πι­κρά­τεια, ε­νώ έ­χου­με α­νά­γκη α­πό πε­ρι­φε­ρεια­κή συ­γκρό­τη­ση και δο­μές για να προω­θή­σου­με τις πα­ρα­γω­γι­κές, πο­λι­τι­κές και πο­λι­τι­στι­κές δυ­νά­μεις της. Τα πρώ­τα μέ­τρα που α­πο­δο­μή­θη­καν με τα μνη­μό­νια εί­ναι τα ε­λά­χι­στα μέ­τρα νη­σιω­τι­κό­τη­τας, που εί­χαν παρ­θεί. Θεω­ρούν τα νη­σιά σαν πα­ρα­θε­ρι­στι­κές κα­τοι­κίες της πρω­τεύου­σας. Αυ­τό ση­μαί­νει υ­πο­βάθ­μι­ση των υ­πο­δο­μών παι­δείας, υ­γείας κτλ. Ακό­μα δεν έ­χουν κα­τα­λά­βει πως το α­κτο­πλοϊκό εί­ναι το λεω­φο­ρείο του νη­σιώ­τη, που το χρειά­ζε­ται για να πά­ει στα κέ­ντρα διοί­κη­σης και στα νο­σο­κο­μεία. Για πα­ρά­δειγ­μα σε έ­ναν Λει­ψιώ­τη για να πά­ει στο διοι­κη­τι­κό κέ­ντρο της Ρό­δου έ­χει κό­στος 300 ευ­ρώ, ε­νώ για κά­ποιον α­πό την Αττι­κή α­ντί­στοι­χα 5 ευ­ρώ. Αυ­τό δεν εί­ναι ι­σο­νο­μία και ι­σο­πο­λι­τεία, πρέ­πει να υ­πάρ­ξει ε­ξει­δί­κευ­ση των μέ­τρων για τα νη­σιά, σύμ­φω­να και με το άρ­θρο 101 του Συ­ντάγ­μα­τος. Εμείς έ­χου­με κα­τα­φύ­γει για το ζή­τη­μα στο Ευ­ρω­παϊκό Δι­κα­στή­ριο.

Η κοι­νω­νία των 365 η­με­ρών, στον το­μέα της οι­κο­νο­μίας, πώς μπο­ρεί να ε­πι­τευ­χθεί στην πε­ρι­φέ­ρεια;
Πρώ­τον, θα πρέ­πει να α­να­δει­χθεί το α­κτο­πλοϊκό ζή­τη­μα, οι δο­μές υ­γείας και παι­δείας. Για ε­μάς βιώ­σι­μη και α­ει­φό­ρος α­νά­πτυ­ξη εί­ναι η α­νά­πτυ­ξη που στη­ρί­ζε­ται πά­νω στην ι­στο­ρία πα­ρα­γω­γής του τό­που. Το κά­θε νη­σί δεν μπο­ρεί να το α­ντι­με­τω­πί­σεις σαν η­πει­ρω­τι­κή πε­ριο­χή και να κά­νεις έρ­γα που θα ι­σο­πε­δώ­σουν το φυ­σι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Όσον α­φο­ρά για τη βιο­μη­χα­νία του του­ρι­σμού, σε κά­θε βιο­μη­χα­νία υ­πάρ­χουν και οι πρώ­τες ύ­λες, για τα νη­σιά του Αι­γαίου εί­ναι η ι­στο­ρία τους, η πο­λι­τι­στι­κή τους κλη­ρο­νο­μιά, το φυ­σι­κό τους πε­ρι­βάλ­λον, εί­ναι ο τε­ρά­στιος δια­τρο­φι­κός και γα­στρο­νο­μι­κός πλού­τος που έ­χουν. Αυ­τά πρέ­πει να α­ξιο­ποιη­θούν και να α­να­δει­χθούν αυ­θε­ντι­κά, αλ­λιώς τα νη­σιά εί­ναι κα­τα­δι­κα­σμέ­να, για­τί ή­λιος και θά­λασ­σα υ­πάρ­χει πα­ντού. Όλο αυ­τό εί­ναι συ­νυ­φα­σμέ­νο και με μια διοι­κη­τι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, α­πό τον Κα­πο­δί­στρια α­κό­μα εί­χα πει πως πρέ­πει να υ­πάρ­ξει έ­να ε­θνι­κό σχέ­διο για τον α­να­πτυ­ξια­κό προ­σα­να­το­λι­σμό της πε­ρι­φε­ρεια­κής Ελλά­δας, ώ­στε να υ­πάρ­ξει ι­σόρ­ρο­πη α­νά­πτυ­ξη με συ­νερ­γα­σία των δή­μων με­τα­ξύ τους και να μεί­νουν οι άν­θρω­ποι στον τό­πο τους και μά­λι­στα να δώ­σου­με ι­διαί­τε­ρο ρό­λο στα μι­κρο­νή­σια. Για πα­ρά­δειγ­μα να φτιά­ξου­με μια κτη­νο­τρο­φι­κή μο­νά­δα στους κτη­νο­τρό­φους των ο­ρει­νών χω­ριών και να τους δια­σφα­λί­σου­με την α­πορ­ρό­φη­ση των προϊό­ντων τους.

Ένα άλ­λο με­γά­λο ζή­τη­μα που α­ντι­με­τω­πί­ζει η νη­σιω­τι­κή πε­ρι­φέ­ρεια εί­ναι αυ­τό της με­τα­νά­στευ­σης και της σκλη­ρής τους α­ντι­με­τώ­πι­σης α­πό το κρά­τος, ποια εί­ναι η δι­κή σας θέ­ση;
Σε αυ­τό το ζή­τη­μα σε δύο πράγ­μα­τα πρέ­πει να ε­στιά­σου­με. Το έ­να εί­ναι το αν­θρώ­πι­νο στοι­χείο, δια­φω­νού­με κά­θε­τα με τη με­τα­χεί­ρι­σή τους που τους πε­τά­νε σε διά­φο­ρα, λε­γό­με­να, κέ­ντρα υ­πο­δο­χής. Το άλ­λο στοι­χείο εί­ναι αυ­τό της συν­θή­κης του Δου­βλί­νου ΙΙ, την ο­ποία έ­χου­με σκο­πό να την α­να­τρέ­ψου­με. Εστίες πο­λέ­μου δεν δη­μιουρ­γεί η Ελλά­δα, αλ­λά ό­ποιοι που­λά­νε ό­πλα στα κα­θε­στώ­τα που δη­μιουρ­γούν την προ­σφυ­γιά. Ή θα στα­μα­τή­σει αυ­τό, ή του­λά­χι­στον θα ε­πι­με­ρι­στού­με ό­λοι ι­σο­με­ρώς στην Ευ­ρώ­πη αυ­τούς τους αν­θρώ­πους.

Σε ποια άλ­λα προ­βλή­μα­τα της πε­ρι­φέ­ρειας θα θέ­λα­τε να ε­στιά­σε­τε;
Το κυ­ριό­τε­ρο εί­ναι το α­κτο­πλοϊκό ως δη­μό­σιο α­γα­θό. Έπει­τα βα­σι­κά εί­ναι τα ζη­τή­μα­τα της υ­γείας, της παι­δείας και του πε­ρι­βάλ­λο­ντος. Τα πο­λυ­δύ­να­μα ια­τρεία των νη­σιών έ­χουν κα­ταρ­ρεύ­σει, ι­δίως στα μι­κρά νη­σιά έ­τσι ό­πως δί­νο­νται τα κοι­νο­τι­κά πλαί­σια στή­ρι­ξης. Στους Λει­ψούς για πα­ρά­δειγ­μα έ­χου­με τις δο­μές, αλ­λά δεν υ­πάρ­χει για­τρός, γι’ αυ­τό και κά­να­με μή­νυ­ση στον υ­πουρ­γό Υγείας. Στην παι­δεία, ε­πί­σης, πρέ­πει να δώ­σουν κί­νη­τρα να έρ­θουν εκ­παι­δευ­τι­κοί. Στο ζή­τη­μα του πε­ρι­βάλ­λο­ντος μπο­ρούν να γί­νουν αλ­λα­γές, ό­πως στους Λει­ψούς που μά­θα­με πως ο ρυ­παί­νων πλη­ρώ­νει και αυ­τή τη στιγ­μή βρα­βευ­τή­κα­με για τα πο­σο­στά α­να­κύ­κλω­σης α­νά κά­τοι­κο. Αυ­τή η χώ­ρα δεν μπο­ρεί να συ­νε­χί­σει να κρύ­βει τα προ­βλή­μα­τά της κά­τω α­πό το χα­λί και τα μνη­μό­νια να α­πο­τε­λούν το μο­να­δι­κό δρό­μο. Πρέ­πει να α­νοί­ξου­με μια με­γά­λη συ­ζή­τη­ση για την οι­κο­νο­μία, την πα­ρα­γω­γή και το μο­ντέ­λο α­νά­πτυ­ξης που θέ­λου­με.
http://epohi.gr