Υποστηρίζουν αρκετοί την άποψη ότι η μεν ψήφος για τις ευρωεκλογές είναι μια χαλαρή ψήφος, με την έννοια ότι δεν αντιστοιχίζεται πάντοτε με τα κομματικά πιστεύω του ψηφοφόρου, η δε ψήφος για τις τοπικές εκλογές επηρεάζεται πιο πολύ
από την προσωπική σχέση, με τους υποψήφιους, παρά από την κομματική τοποθέτηση.
Πράγματι και εγώ πιστεύω ότι κάπως έτσι ήταν τα πράγματα αλλά στις κανονικές εποχές.
Τώρα, σε αυτές τις εκλογές, θεωρώ ότι δεν μπορεί να είναι έτσι.
Η εποχή μας, δεν είναι μια κανονική εποχή. Μετά τα μνημόνια, τίποτα πλέον στην χώρα δεν είναι ίδιο.
Είτε μας αρέσει να το ακούμε είτε όχι, η πατρίδα μας έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία. Δεν λέω κάτι καινούργιο, αλλά αναφέρω δυο ενδεικτικά παραδείγματα για να μην ξεχνιόμαστε:
α) Το κράτος έχει στην κυριολεξία, καταληφθεί από ξένους κομισάριους, τεχνική βοήθεια το λένε, οι οποίοι νομοθετούν για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων, αγνοώντας την ελληνική πραγματικότητα, όπως π. χ. ότι η Ελλάδα είναι μια νησιωτική χώρα. Οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι απλά κάνουν τους μεταφραστές και τους δακτυλογράφους.
β) Οι δανειακές και όποιες άλλες σοβαρές συμβάσεις υπογράφει η χώρα, διέπονται από το αγγλικό δίκαιο.
Τι επαχθέστερο και τι μεγαλύτερη απόδειξη ότι είμαστε υπό μια ιδιότυπη κατοχή!
Στα πλαίσια αυτά και κατόπιν εντολής των αφεντών-δανειστών στους υπάκουους ντόπιους υπηρέτες, οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται διαρκώς, η ανεργία γιγαντώνεται, το κοινωνικό κράτος δεν υφίσταται πλέον ούτε σαν όνομα, τα νιάτα, «τα μυαλά» αυτού του τόπου, που θα βοηθούσαν και στην ανασυγκρότηση της χώρας ξενιτεύονται, ενώ ο δημόσιος πλούτος, το αίμα και ο ιδρώτας γενεών Ελλήνων ξεπουλιέται για ένα κομμάτι ψωμί!
Με αυτά ως δεδομένα σήμερα, δεν είναι δυνατόν, δεν γίνεται, η ψήφος να είναι χαλαρή ή να καθορίζεται από πρόσωπα. Αυτή τη φορά η ψήφος είναι άκρως πολιτική και εξαρτάται από την σαφή τοποθέτηση του καθένα υποψήφιου, επί αυτών των σοβαρών ζητημάτων.
Γιατί π.χ. αν φταίνε τα μνημόνια που φθάσαμε ως εδώ, η ψήφος μας δεν μπορεί παρά να είναι αντιμνημονιακή.
Δεν γίνεται να ψηφίσουμε αυτούς που υποστηρίζονται από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που φέρανε και συνεχίζουν να στηρίζουν τα μνημόνια, έστω και αν είναι φίλοι μας.
Η ψήφος μας θα εκληφθεί ως υποστήριξη στην πολιτική τους και όχι ως φιλική ή συγγενική προτίμηση.
Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρώ ότι:
-Αν θέλουμε να ανατρέψουμε τις σαρκοβόρες μνημονιακές πολιτικές,
-Αν θέλουμε να σταματήσουμε την τρομερή ανθρωπιστική καταστροφή που λαμβάνει χώρα στην πατρίδα μας,
-Αν θέλουμε να σταματήσουμε την αιμορραγούσα πληγή της μετανάστευσης της ικμάδας του έθνους σε όλη την οικουμένη,
-Αν θέλουμε να ανασυγκροτήσουμε το κράτος, την παιδεία και την υγεία,
-Αν θέλουμε να ανοικοδομήσουμε το κοινωνικό κράτος και να θεσμοθετήσουμε ξανά τα καταργημένα εργασιακά δικαιώματα, για να σταματήσει η διάλυση του κοινωνικού ιστού,
-Αν θέλουμε να μπει η χώρα μας σε τροχιά ανάπτυξης, αξιοποιώντας τα μοναδικά και ζηλευτά συγκριτικά της πλεονεκτήματα και το ικανότατο προσωπικό της,
Τότε σε αυτές ειδικά τις εκλογές πρέπει να ψηφίσουμε πολιτικά.
Ούτε χαλαρά, ούτε φιλικά. Οι καιροί δεν μας επιτρέπουν αυτήν την πολυτέλεια. Πρέπει να στείλουμε μήνυμα ανατροπής !!!
Δεν μπορεί να ψηφίσουμε όλους αυτούς που ενώ δηλώνουν ανεξάρτητοι, μισοκλείνουν το μάτι στα μνημονιακά κόμματα.
Δεν μπορεί να διαμαρτυρόμαστε για την κατάντια της χώρας και στη συνέχεια να ψηφίζουμε αυτούς που μας κατάντησαν έτσι.
Δεν μπορεί να δίνουμε συγχωροχάρτι στους μεσίτες της χώρας, στηρίζοντας τους εκλεκτούς τους.
Δεν είναι δυνατόν να μας παίρνουν μέτρα για μετά τις εκλογές, καινούργιες περικοπές και καινούργιους φόρους, να το λένε ξεδιάντροπα και παρόλα αυτά να τους ψηφίζουμε.
Κάποιος πρέπει να βάλει ένα φρένο. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον λαό, που έχει τη μοναδική και αποκλειστική δύναμη που λέγεται ψήφος. Επιλογές υπάρχουν. Μονοδρόμους και αδιέξοδα οι Δημοκρατίες δεν έχουν. Μπορεί και από αυτές τις εκλογές να αναδειχθεί μια ευρύτατη δημοκρατική συμμαχία πολιτικών δυνάμεων, που θα καθορίσει το μέλλον.
Κατανοώ ότι μας έχουν καθηλώσει και εξουθενώσει. Τα πήραν όλα, μισθούς, συντάξεις, εργασία, υγεία, παιδεία και παιδιά. Ε, αρκετά, ας μη τους δώσουμε και την ψήφο μας…
Γράφει ο Γιώργος Κασσάρας
Πρ. βουλευτής Δωδεκανήσου
Μέλος Πολ. Συμβουλίου Κοινωνικής Συμφωνίας
