«Τα όμορφα παραμύθια όμορφα καίγονται» – παραλλαγή του τίτλου μιας συγκλονιστικής ταινίας του γιουγκοσλάβου σκηνοθέτη Ντραγκόγεβιτς είναι αυτό, του γνωστού «Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται», που αναφερόταν στην τραγωδία της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, και ειδικότερα στον εμφύλιο της Βοσνίας.
Αν το «τσίμπησα» ελαφρώς για να το παραλλάξω, είναι γιατί δεν βρήκα τίποτε καλύτερο για να επιγράψω το τέλος, έπειτα από σχεδόν μία δεκαετία, μιας άθλιας σκευωρίας που στήθηκε μέσα στην ΕΥΠ και είχε ως στόχο να στηρίξει το παραμύθι ότι ο Καραμανλής, ο γνωστός Καραμανλής, «έπεσε» διότι οι Δυτικοί και κυρίως οι Αμερικανοί δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι την προσέγγιση την οποία υποτίθεται ότι είχε κάνει με τον Πούτιν και τη Ρωσία. Πρόκειται για την περίφημη υπόθεση «Πυθία».
Ζήσαμε χρόνια με το παραμύθι, στη λογική ακολουθία του οποίου αναπτύχθηκε ένα πλήθος θεωριών συνωμοσίας από «ψεκασμένους» και μη, αλλά και από πούρους καραμανλικούς, κεντρικό θέμα των οποίων ήταν ότι ο Καραμανλής δεν συνετρίβη στις εκλογές του 2009, αλλά «έπεσε» προκειμένου η χώρα να οδηγηθεί στα Μνημόνια και να υποδουλωθεί στους κακούς δανειστές.
Σελίδες επί σελίδων γράφτηκαν όλα αυτά τα χρόνια, βιβλία εκδόθηκαν, βαρυσήμαντες αναλύσεις διατυπώθηκαν και αναπτύχθηκαν, ένας εισαγγελέας έκανε έρευνα επί σειρά ετών και κατέληξε και σε καταφατικό συμπέρασμα ο άνθρωπος (!..), κι όλα αυτά με έναν και μοναδικό στόχο: να παραχαραχθεί η αληθινή ιστορία για το πώς οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία και ποιος ήταν ο κύριος υπεύθυνος – ο Καραμανλής!
Παιχνίδια κατασκοπείας
Προχθές λοιπόν, ύστερα από εννέα χρόνια και κάτι μήνες, ανώτατος, πιο ανώτατος δεν γίνεται, παράγων της ΕΥΠ, σε μια κλειστού χαρακτήρα ενημέρωση που έκανε σε ορισμένους δημοσιογράφους, αποκάλυψε με έγγραφα ότι η «Πυθία» δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια «φούσκα». Που τη «φούσκωσαν» πολλοί και διάφοροι, προκειμένου να παίξουν παιχνίδια κατασκοπείας ένθεν κακείθεν, και στο πλαίσιο αυτό δεν δίστασαν ακόμη και να παραπλανήσουν τους θεσμούς της πολιτείας, και ειδικά τη Δικαιοσύνη, να αποκρύψουν κρίσιμα ντοκουμέντα, και να αφήσουν να σέρνεται όλα αυτά τα χρόνια ένα ψέμα. Μια κατασκευή. Μια σκευωρία. Ενα ελεεινό παραμύθι.
Και τώρα δυο λόγια για την υπόθεση, μιας και το ξεκίνησα κινηματογραφικά: τον Ιανουάριο του 2009 (12 του μηνός συγκεκριμένα), ο επικεφαλής του κλιμακίου της ΕΥΠ στη Θεσσαλονίκη Γ.Κ., εν ενεργεία αστυνομικός διευθυντής, αποστέλλει στα κεντρικά της Υπηρεσίας έγγραφο σύμφωνα με το οποίο «πηγή» με κωδικό ΣΘ13 αναφέρει ότι από αξιωματούχο ρωσικής μυστικής υπηρεσίας έλαβε την πληροφορία ότι υπήρξε «σχέδιο δολοφονίας του (τότε) πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή».
Η Υπηρεσία ψάχνεται, ενημερώνει αρμοδίως τον τότε υπουργό Εσωτερικών (και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας) Προκόπη Παυλόπουλο, καθώς και το γραφείο του Κώστα Καραμανλή, αλλά δεν βγάζει κάποιο αποτέλεσμα.
Στις 13-3-2009, με την υπ’ αριθμόν 53 αναφορά του, ο επικεφαλής του κλιμακίου Θεσσαλονίκης της ΕΥΠ Γ.Κ. επανέρχεται, ότι καθ’ α τον ενημέρωσε η «πηγή» ΣΘ13, το σχέδιο δολοφονίας Καραμανλή το απέτρεψαν ρώσοι πράκτορες της FSB (είναι η υπηρεσία που διαδέχθηκε τη διαβόητη KGB), οι οποίοι βρίσκονταν, λέει, στην Ελλάδα για να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη επικοινωνία Καραμανλή – Πούτιν από διαρροές προς τρίτες δυνάμεις. Αυτοί οι ρώσοι πράκτορες διαπίστωσαν, υποτίθεται, ότι κατά το διάστημα 20 με 25 Απριλίου 2008 ομάδα περίπου 20 ατόμων παρακολουθούσε στενά τον πρωθυπουργό κατά τις μετακινήσεις του από το σπίτι του στη Ραφήνα μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου. Σε μία από αυτές τις επιχειρήσεις, οι Ρώσοι συνεπλάκησαν, στη Νέα Μάκρη, με κάποια από τα άτομα αυτά, τα οποία όμως διέφυγαν, αφήνοντας στον τόπο της συμπλοκής ένα λευκό βαν, μέσα στο οποίο υπήρχαν οπλισμός, εκρηκτικά, χάρτες και ξηρά τροφή.
Παρότι ουδείς μπήκε από την ΕΥΠ στον κόπο να αναρωτηθεί, «έγινε» μεν η συμπλοκή, εκείνο το έρμο το βαν πού διάολο πήγε, είναι δυνατόν να άνοιξε η γη και να το κατάπιε (εγώ έδωσα κάποτε μια εκδοχή – προσγειώθηκε… Αντόνοφ στη Λεωφόρο Μαραθώνος και το φόρτωσαν!), η ΕΥΠ, η ΕΛ.ΑΣ. και το σύστημα Καραμανλή βολεύτηκαν με την εξήγηση ότι «το πήραν οι Ρώσοι στη Μόσχα για να βρουν στοιχεία».
Αναζητώντας την «Πυθία»
Αλλά, όπως αποδεικνύεται τώρα, δεν μάσησαν όλοι. Ετσι διατάχθηκε επείγουσα έρευνα εντός ΕΥΠ, το αποτέλεσμα της οποίας περιγράφεται στην υπ’ αριθμόν 509/17-3-2009 αναφορά, την οποία υπογράφει ο τότε διοικητής Ιωάννης Κοραντής. Σύμφωνα με το απόρρητο έως προχθές περιεχόμενο του εγγράφου, η Υπηρεσία δηλώνει ξεκάθαρα προς κάθε κατεύθυνση ότι «δεν ήταν αξιόπιστες οι πληροφορίες της πηγής» από τη Θεσσαλονίκη περί σχεδίου δολοφονίας του πρωθυπουργού. Και πως δεν επιβεβαιώθηκε ούτε η αξιοπιστία, γενικώς, της «πηγής» ΣΘ13!!
Το έγγραφο αυτό, το οποίο διαβιβάστηκε αυθημερόν στον τότε υπουργό Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλο, πολιτικό προϊστάμενο εκείνη την εποχή της ΕΥΠ, αλλά και στον ίδιο τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, δεν παραδόθηκε ποτέ στη Δικαιοσύνη, και ειδικότερα στον εισαγγελέα Φούκα, ο οποίος επέμενε να διερευνά ένα σχέδιο δολοφονίας το οποίο ποτέ δεν υπήρξε!!!
Ποιος το απέκρυψε, είναι ένα θέμα. Ενα δεύτερο θέμα είναι γιατί τόσο ο Κώστας Καραμανλής όσο και ο Προκόπης Παυλόπουλος άφησαν όλα αυτά τα χρόνια να σέρνεται μια σκευωρία και δεν ενημέρωσαν τον εισαγγελέα, ο οποίος έβγαλε και πόρισμα για την «Πυθία» (!!!), περί της υπάρξεως του συγκεκριμένου εγγράφου, το οποίο αποδεικνύει ότι όλο αυτό ήταν ένα στημένο πράγμα.
Φυσικά υπάρχουν και άλλα ζητήματα, όπως για παράδειγμα τι έγινε με τον διοικητή της ΕΥΠ Θεσσαλονίκης, ο οποίος ερχόταν σε επαφή με την υποτιθέμενη «πηγή» ΣΘ13. Και βέβαια ποια είναι η σχέση της «Πυθίας» με το κράτος εν κράτει που είχαν στήσει για πολλά χρόνια εντός της ΕΥΠ συγκεκριμένα πρόσωπα της Υπηρεσίας προς ίδιον όφελος.
Ο ανώτατος παράγων που ξεσκέπασε – με παρρησία, πρέπει να ομολογήσω – τη συνωμοσία ανέφερε ότι μεταγενέστερα ο ίδιος ενημέρωσε τον Καραμανλή περί της υπάρξεως του εγγράφου, στην ελάχιστη πιθανότητα να μην είχε λάβει γνώση την περίοδο της πρωθυπουργίας του. Και πάλι όμως σιωπή.
Θέλω να ελπίζω ότι θα το κάνει τώρα που αποκαλύφθηκαν όλα. Η σιωπή δεν είναι πάντοτε χρυσός…
