Της Ελένης Καραγιάννη
Η καθημερινότητα στο νησί του Ήλιου, τη Ρόδο, χαρακτηρίζεται από διάφορους παράγοντες, η ομορφιά και η τέχνη συνδυάζονται με το τοπίο, το ήπιο κλίμα, την ιστορική ανάδειξη, την παγκόσμια κληρονομιά, τον τουρισμό, την οικονομική δραστηριότητα, την βιοποικιλότητα, τη νησιωτικότητα, το εμπόριο, τη γεωργική παραγωγή, την εκπαίδευση, τον αθλητισμό, τις μεταφορές, την κοινωνική διαφοροποίηση και πολλά άλλα.
Ο δημότης του νησιού ζει και αναπτύσσεται σε έναν ευλογημένο τόπο, ειδικά για την πόλη της Ρόδου, η Μεσαιωνική Πόλη, το Παλάτι Μεγάλου Μαγίστρου, η Μεσαιωνική Τάφρος, ο Φάρος του Αγίου Νικολάου, τα Κτίρια εξουσίας και άλλων της Ιταλοκρατίας τα Πάρκα της Ρόδου και πολλά άλλα συνθέτουν ένα μαγικό τοπίο στο οποίο χάνονται και ταξιδεύουν επισκέπτες και πολίτες, ανάμεσα στην καθημερινότητα και στην ιστορία του τόπου τους.
Τα πάρκα της πόλης της Ρόδου τα οποία είναι αρκετά, το Πάρκο Δημοκρατίας, Το Πάρκο Σαν Φραντζίσκο, το Πάρκο Φιλικής Εταιρίας, Το Πάρκο Θέρμαι, Το Πάρκο Ανδρέα Παπανδρέου, η Ροδιακή Έπαυλη, το Πάρκο Κασιωτών Αγωνιστών, το Ήχος & Φως, το Ροδίνι, η Πλατεία Γοργοπόταμου, το Πάρκο Αμφιτρίτης (Ορφέα), η Πλατεία Πατριάρχη Δημητρίου, το Πάρκο Ξένιου Διός και ο Ποταμός του Ροδινιού, πλαισιώνουν όλες τις γειτονιές της πόλης. Οι πολίτες καθημερινά διασχίζουν τους δρόμους περνώντας πλησίον των πάρκων αυτών χωρίς όμως να μπορέσουν να χαρούν τη μοναδική ομορφιά που παρέχουν αυτά. Η ανάδειξη και η αξιοποίησή τους θα βοηθούσε ώστε να ανέβει το ποιοτικό και κοινωνικό επίπεδο των πολιτών της Ρόδου.
Ο καθαρισμός και η διαμόρφωση των χώρων και των υπαρχουσών εγκαταστάσεων μέσα στα πάρκα αυτά και η ενθάρρυνση της δραστηριότητας θα βελτίωνε αισθητά την καθημερινότητα των πολιτών. Οι λόγοι εγκατάλειψής τους όλα αυτά τα χρόνια επέφερε ουσιαστικά την κατάργηση του σκοπού για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Η παρατεταμένη εγκατάλειψη των πάρκων της Ρόδου οδηγεί την πόλη και την ποιότητα ζωής των πολιτών σε μαρασμό. Πώς λοιπόν να διατηρηθεί η πολιτιστική κληρονομιά της πόλης όταν η ίδια η πόλη σπαράζει από τους ζωτικούς της χώρους; Η άρνηση δηλαδή να δεχθούμε κι εμείς οι ίδιοι το φυσικό μας τοπίο, την πόλη μας και να ζήσουμε όπως αρμόζει σε εμάς. Η πόλη να αποκτήσει μια νέα ζωή. Ομοίως υπάρχει αντίστοιχη εγκατάλειψη και παραμέληση των πάρκων και σε όλες τις γεωγραφικές περιφέρειες του νησιού μας.
Για τους καταστηματάρχες και τους μικροπωλητές θα βελτιωνόταν αισθητά η εμπορική κίνηση θα υπήρχαν νέα σημεία δραστηριότητάς διότι οι πολίτες και οι επισκέπτες θα είχαν πλέον την επιλογή να διασχίσουν πολλά σημεία της πόλης πεζοί αντί να χρησιμοποιήσουν τα οχήματά τους για τις μεταφορές τους σε κοντινές αποστάσεις, αυτό φυσικά θα είχε και άλλα οφέλη όπως η βελτίωση της υγείας μας όλων. Επίσης τα αθλητικά κέντρα Καλλιπάτειρα και το Στάδιο του Διαγόρα με το βοηθητικό του, είναι κύριοι πόλοι έλξης για τους πολίτες που αθλούνται και αναπτύσσουν αθλητικές δραστηριότητες, παρόλα αυτά η ποιότητα των εγκαταστάσεων αυτών συνεχώς μειώνεται λόγω ελλιπούς συντηρήσεως και τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια των αθλουμένων παιδιών και ενηλίκων.
Ομοίως η δημιουργία και ποδηλατοδρόμων και εισαγωγής νέων καινοτόμων λύσεων μεταφορών θα βοηθούσε πολύ στην εικόνα της πόλης, στην καθημερινότητά μας και στη συγκοινωνιακή αποσυμφόρηση κατά την τουριστική περίοδο.
Ελένη Καραγιάννη του Νικολάου,
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με την
Παράταξη του Στράτου Καρίκη, Νέα Μέρα
