Δήλωση του Λουκά Κωτσαδάμ μέλους της Κομματικής Επιτροπής Αιγαίου του ΚΚΕ και υποψήφιου Αντιπεριφερειάρχη με τη Λαϊκή Συσπείρωση:
Όταν χορεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια. Αυτή η λαϊκή ρύση πάει γάντι με αυτό που εφαρμόζει ο όμιλος «Aldemar» στα ξενοδοχεία «Paradise Mare» και « Village» στη Ρόδο. Δεν θέλουν συνδικαλισμένους εργαζόμενους, και μάλιστα το βάζουν σαν όρο για την επαναπρόσληψή τους φέτος στα ξενοδοχεία τους.
Οι μεγαλοξενοδόχοι έχουν αποθρασυνθεί, έχουν επιβάλλει συνθήκες μεσαίωνα στα ξενοδοχεία. Μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς με αύξηση των ωρών εργασίας, γενικότερες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις (ατομικές συμβάσεις εργασίας κλπ), απλήρωτη δουλειά. Για να επιβάλλουν αυτή την πολιτική εξαπολύουν το φόβο της απόλυσης. Την τρομοκρατία. Από πού παίρνουν αυτό το θράσος;
Από την πολιτική της ανταγωνιστικότητας (δηλαδή τη μείωση του κόστους εργασίας), που ευαγγελίζεται η Ε.Ε. και τα κόμματα της κυβέρνησης (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ), όλα τα υπόλοιπα πολιτικά μορφώματα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει κάνει σημαία την υγιή ανταγωνιστικότητα και τους «καλούς» μεγαλοεπιχειρηματίες που «θέλουν το καλό του τόπου μας».
Από τα νέα μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τη στήριξη τους . Απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση των εισφορών των επιχειρηματιών. Νομοθετεί τα «λοκ άουτ» των εργοδοτών.
Οι συμβιβασμένες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα αποκρύπτουν την αλήθεια, προβάλλοντας σαν αιτία την έλλειψη υπαλλήλων της επιθεώρησης εργασίας και την αθέτηση των δεσμεύσεων των συλλογικών συμβάσεων από την μεριά των μεγαλοξενοδόχων.
Παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους. Η πολιτική της ΕΕ των κυβερνήσεων, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου είναι πώς θα εξυπηρετήσουν την κερδοφορία των μεγαλοκαπιταλιστών. Αυτό είναι το αίτιο που κρύβουν όλοι πλην του ΚΚΕ.
Αυτό το «θαύμα» της τουριστικής ανάπτυξης στο «σχέδιο εθνικής ανάπτυξης» προτάσσει η κυβέρνηση, το «δυναμικό» της ανάπτυξης ευαγγελίζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ είχε τονίσει: Μετά τις πρόσφατες εκλογές και τα παχιά λόγια για την στήριξη των εργαζομένων θα έρθουν σκληρότερα μέτρα.
Γι’ αυτό ένας δρόμος υπάρχει για τους εργαζόμενους. Να μη φοβηθούν τίποτα. Να γραφτούν στα συνδικάτα , να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, να αλλάξουν συσχετισμό δύναμης υπέρ του ταξικού συνδικαλιστικού πόλου. Μόνος δρόμος είναι ο ανειρήνευτος αγώνας των εργαζομένων, η ταξική τους συσπείρωση με τους αυτοαπασχολούμενους, τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών, τις γυναίκες και τους συνταξιούχους, για να γίνουν αυτοί αφέντες στον τόπο τους. Να διώξουν τους κηφήνες που τους απομυζούν και να πάρουν στα χέρια τους τον αμύθητο πλούτο που οι ίδιοι βγάζουν, για να ικανοποιήσουν όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους.
