Άλλη μια συζήτηση για το εκλογικό σύστημα, ενόψει της κατάθεσης του προγράμματος «Κλεισθένης Ι» στη Βουλή. Τόσα χρόνια η ίδια εξαντλητική συζήτηση. Σε ποικίλα fora. Χωρίς αποτέλεσμα πάντα. Προφανώς. γιατί «Το εκλογικό σύστημα αποτελεί τον πιο εξειδικευμένο χειραγωγικό μηχανισμό της πολιτικής» όπως έλεγε ο Ιταλός διανοητής Τζιοβάνι Σαρτόρι. «Εξειδικευμένος επειδή είναι δύσκολο να τον καταλάβεις και χειραγωγικός γιατί κάποιον εξυπηρετεί» Και τα δύο (ιδίως το τελευταίο) αποτυπώνονται στην τεχνική της απονομής των εδρών, αφού έχει αποδειχθεί πως ένα bonus της τάξης των 50 εδρών είναι πρωτοφανές έως «σκανδαλώδες» όσον αφορά στην αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος και της ψήφου των πολιτών. Στην Ελλάδα, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα ο εκλογικός νόμος έζησε επτά ζωές. Στο διάστημα αυτών των 42 χρόνων εφαρμόστηκαν επτά διαφορετικά εκλογικά συστήματα (1974, 1977, 1985, 1989, 1990, 2004, 2008). Ο αριθμός είναι αρκετά μεγάλος, αν αναλογιστεί κανείς ότι συνολικά στην ιστορία της χώρας έχουν εφαρμοστεί περίπου δεκατέσσερα. Η μορφή του εκλογικού συστήματος λειτουργούσε σχεδόν πάντα ως πεδίο διαμάχης και αντιπαράθεσης μεταξύ των πολιτικών κομμάτων αλλά και ως «υπερόπλο» στα χέρια των κυβερνήσεων.
Υπερόπλο
