Το πραγματικό δίλημμα για τα νησιά μας, όχι μόνο των επερχόμενων εθνικών εκλογών στις 7 Ιουλίου, αλλά ένα διαρκές διακύβευμα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, μικρή ή μεγάλη, σε κάθε πολιτικο-οικονομική «διαπραγμάτευση» που αφορά στο μέλλον τους, είναι τι ακριβώς σημαίνει η έννοια: «Νησιωτική Πολιτική», αυτό που συνήθως αναφερόμαστε ως «Νησιωτικότητα». Τα κρίσιμα ερωτήματα που εγείρονται είναι: Πώς καθορίζεται, πώς ενισχύεται θεσμικά, πως ισχυροποιείται με έργα, πώς, εν τέλει, υλοποιείται η «Νησιωτικότητα» σε κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής, της πραγματικότητας που βιώνει ο νησιώτης. Για όλες τις 365 μέρες του χρόνου, όχι μόνο της «ειδυλλιακής» περιόδου που τεχνηέντως παρουσιάζεται από τους εκάστοτε κυβερνώντες όταν θέλουν να δείξουν ότι κάτι γίνεται (π.χ. μια καλή τουριστική σεζόν) ή της «χειμερινής» – «άγονης» – περιόδου, που επίσης σκόπιμα προβάλλεται από την εκάστοτε αντιπολίτευση. Διότι η χωρική και η δημογραφική πραγματικότητα των νησιών, δεν περιορίζεται ούτε χρονικά, ούτε γεωγραφικά. Είναι συνεχής διαδικασία, που επηρεάζεται μεν από τις πολιτικο-κοινωνικές συγκυρίες (το προσφυγικό στο Αιγαίο, μέσα στην κρίση, αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της επίδρασης), αλλά παράλληλα είναι και μια ολοκληρωμένη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πορεία της Ιστορίας, και έτσι θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Σε αυτή την πραγματικότητα, δεν χωράνε ούτε η μικροπολιτική μιζέρια, ούτε όμως και τα περιστασιακά (όσο το επιτρέπει ο προϋπολογισμός !) «δωράκια» με τη μορφή αντισταθμιστικών κ.ά. «επιδοτήσεων» μπορούν να γεμίσουν το «παζλ» στο μεγάλο θαλάσσιο καμβά των νησιωτικών περιφερειών.
Αυτό που χρειάζονται οι νησιώτες, πρωτίστως, είναι ΟΡΑΜΑ! Όραμα, και ένα στρατηγικό σχέδιο που θα ακολουθεί σαν νησιωτικός «οδικός χάρτης» το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο προσαρμοσμένο κατάλληλα στα ιδιαίτερα χωρικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά των
νησιών μας. Ένα ολοκληρωμένο «δυναμικό» σχέδιο στο οποίο το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το ΕΣΠΑ, οι δράσεις εξωστρέφειας, η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, όλα αυτά μαζί, θα συνδυάζονται προς όφελος των τοπικών οικονομιών. Θα δένουν αρμονικά με τις τοπικές παραγωγικές δυνατότητες του κάθε νησιού ξεχωριστά.
Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι μόνο ο επιπλέον τουρισμός, το Μεταφορικό Ισοδύναμο ή οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ, κλπ. που μετράει. Είναι η ισχυρή θεσμική στήριξη – που είναι αλήθεια, ενδυναμώθηκε τα τελευταία 4 χρόνια, είναι η ποιότητα της Δημοκρατίας μας, το μοντέλο διακυβέρνησης που δοκιμάζεται. Γιατί εκτός από τις θεσμικές, δημοσιονομικές κλπ παρεμβάσεις για την περιφερειακή ανάπτυξη που γίνονται – χωρίς να θεωρείται δεδομένο ότι θα συνεχιστεί, σε περίπτωση αλλαγής «ιδεολογικού» προσανατολισμού στην κεντρική πολιτική εξουσία – καμία απολύτως ουσιαστική εξάλειψη των οικονομικών, κοινωνικών, δημογραφικών, περιβαλλοντικών ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων δεν θα συμβεί αν δεν εισαγάγουμε ένα κρίσιμο για τις νησιωτικές κοινωνίες κριτήριο: Τις δράσεις κοινωνικής συνοχής – το «χρώμα» αυτό που ο πολιτισμός των νησιών μας σαν συνεχή ενότητα ξεδιπλώνει στην ιστορική τους πορεία στο χρόνο, προστατεύοντας πάντα τον πιο αδύνατο, το διπλανό, επιδεικνύοντας έμπρακτα τι σημαίνει σε μια μικρή κοινωνία η έννοια «αλληλεγγύη». Χωρίς αυτό τον παράγοντα, δε θα έχουμε ποτέ πραγματική «Νησιωτική Πολιτική», δεν θα αισθανθούν οι νησιώτες μια ρεαλιστική και ταυτόχρονα δυναμική στήριξη της Πολιτείας στις λιγότερο ευνοημένες περιοχές της Χώρας. Και η αλλαγή θα συντελεστεί μέσα από ουσιαστικό διάλογο με τους πολίτες, χωρίς περιορισμούς ή διαφοροποιήσεις στο στόχο (μικρομεσαίοι, ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα, «φτωχοποιημένοι» της κρίσης).
Μια «νησιωτική πολιτική» για όλους. Και αυτό το ποιοτικό χαρακτηριστικό στην προσέγγιση της πολιτικής στόχευσης που μας εμπνέει είναι ο λόγος και η προσφορά της Αριστεράς. Είναι αυτό που κάνει τη διαφορά στη «Νησιωτική πολιτική».
***
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
