Πίσω από κάθε επιτυχημένο αθλητή κρύβεται πάντα και ένας επιτυχημένος προπονητής που τον καθοδηγεί με μαεστρία προς το καλύτερο. Πίσω από την Νικόλ Κυριακοπούλου βρίσκεται τα τελευταία 13 χρόνια ο Μανώλης Καραγιάννης οδηγώντας την με σταθερά βήματα όλο και πιο ψηλά.
Θα είναι άραγε η 13η χρονιά της συνεργασίας τους και η πιο γούρικη με την κατάκτηση του διαμαντιού στην σειρά των αγώνων της IAAF αλλά και ενός μεταλλίου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Πεκίνου; Η αντίστροφη μέτρηση για να μάθουμε έχει αρχίσει και λίγο πριν τους πιο σημαντικούς αγώνες της χρονιάς το Sportsfeed μίλησε με τον Μανώλη Καραγιάννη για όλα.
Συνεχείς υψηλές πτήσεις για τη Νικόλ φέτος. Μέχρι που μπορεί να φτάσει σε υψος;
«Στο επι κοντώ δεν μπορείς να πεις ότι θα φτάσεις κάπου και δεν μπορείς να βάλεις όριο. Βελτιώνεις όσα πράγματα μπορείς και έτσι πας πιο ψηλά. Είναι ένα αγώνισμα περίεργο που παίζει ρόλο και πόσο πολύ το θέλεις και δεν βάζεις ποτέ ταβάνι. Εμείς έχουμε αλλάξει κάποια πράγματα στην προπόνηση μας και στα κοντάρια και έτσι η Νικόλ πάει πιο ψηλά. Θέλουμε να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται χωρίς να βάζουμε ταβάνι.»
Ποια είναι η συμβουλή που της δίνετε πριν τους αγώνες;
«Η Νικόλ είναι έμπειρη αθλήτρια και ξέρει τι να κάνει. Εγώ ουσιαστικά την ενθαρρύνω λέγοντας της ότι είναι καλά και να κάνει αυτό που μπορεί.»
Ποιο είναι το μυστικό της άρτιας συνεργασίας σας και ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που σας ενώνουν και ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχετε αντιμετωπίσει στη μεταξύ σας σχέση όλα αυτά τα χρόνια;
«Αυτό που μας ενώνει είναι ότι είμαστε διαφορετικοί τύποι. Η Νικόλ είναι πιο εκρηκτικός και δυναμικός άνθρωπος ενώ εγώ πιο ήπιων τόνων. Αν ήμουν και εγώ εκρηκτικός τότε θα είχαμε πρόβλημα. Ταιριάξαμε σαν χαρακτήρες, τα βλέπουμε μεν με διαφορετικό μάτι τα πράγματα αλλά αυτό σε συνεργασία πάει καλά. Την μεγαλύτερη δυσκολία την αντιμετωπίσαμε μετά την Πράγα γιατί ήταν πολύ καλά και μας βγήκε η απογοήτευση. Ψάξαμε τι έφταιξε και το ξεπεράσαμε. Θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα και πλέον αυτό θέλουμε να το βγάλει στη Ζυρίχη και στο Πεκίνο.»
Ποιες αντίπαλες υπολογίζετε περισσότερο στο παγκόσμιο;
«Σύμφωνα με όλα αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα η Κουβανή Σίλβα, η Βραζιλιάνα η Μούρερ και η Ρωσίδα Σιντόροβα είναι πολύ δυνατές. Η Σουρ έχει κάποια περίεργα σκαμπανεβάσματα αλλά δεν μπορείς να μην την υπολογίζεις. Φυσικά θα παίξει ρόλο και σε τι μέρα θα βρεθούν όλες οι αθλήτριες εκεί. Εμείς θέλουμε να είμαστε εμείς καλά και να πηδήξουμε ψηλά.»
Ποια από όλες πιστεύετε ότι μπορεί να πλησιάσει την Ισινμπάεβα;
«Πραγματικά δεν ξέρω αν μπορεί κάποια να το κάνει. Το 5.07μ. είναι πάρα πολύ δύσκολο. Δεν ξέρω αν οι επόμενες γενιές το καταφέρουν αλλά είναι πολύ δύσκολο. Το 4.90μ., τα 5μ. είναι άλλο πράγμα αλλά τα 5.07μ. Δεν τα φτάνεις εύκολα.»
Πόσα χρόνια γυμνάζετε τη Νικόλ και ποια χρονιά ήταν αυτή που την περιμένατε να κάνει τη μεγάλη έκρηξη;
«Από το 2002 που γυμνάζω τη Νικόλ το 2008 έκανε το μεγάλο μπαμ κάνοντας 25 πόντους πάνω από το ρεκόρ της αλλά και το 2011 πήδηξε καλά. Μετά τραυματίστηκε, έχασε πολλούς μήνες και από πέρυσι δεν έχει σταματήσει καθόλου βάρη και δρόμους και αυτό βγαίνει πολύ καλά φέτος που φαίνεται πως είναι η χρονιά της.»
Πως θα την περιγράφατε με μια φράση;
«Είναι μεγάλος τσαμπουκάς.»
Πίσω από Κυριακοπούλου και Στεφανίδη ποιο είναι το μέλλον του επί κοντώ στην Ελλάδα;
«Ο δρόμος έχει ανοίξει ώστε και τα άλλα παιδιά να αρχίσουν να πηδάνε ψηλά και αυτό είναι πολύ σημαντικό και υπάρχουν από πίσω και πολλά παιδάκια που ακολουθούν. Έχει μεγάλη σημασία όμως και τι στόχους έχει ο καθένας. τι προπόνηση κάνει και τι χαρακτήρα έχει ο καθένας.»
Η Ελλάδα έχει (από εποχής Ρουμπάνη) παράδοση στο επί κοντώ πολλών δεκαετιών. Πως το εξηγείτε;
«Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Ίσως να ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας και να μας τραβάει η δυσκολία που έχει.»
