Οι Βουλευτές πιγκουίνοι

Το διάβασα στην “Καθημερινή” , από ρεπορτάζ Βουλής την κρίσιμη ημέρα της ψηφοφορίας, από την δημοσιογράφο η Λίνα Γιάνναρου.
Παραθέτω όλα τα στοιχεία γιατί μερικά πράγματα μοιάζουν απίστευτα. Σαν αυτό το κείμενο-έκκληση στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δημοσιεύτηκε στην Αυγή, που τους καλεί να υπερψηφίζουν τα σκληρά μέτρα εκ περιτροπής, και μετά από κλήρωση μεταξύ τους! Το υπογράφει η κ. Χρύσα Κουλουφάκου, θεατρική σκηνοθέτις και βιολόγος, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη «ρηξικέλευθη» πρότασή της, η κ. Κουλουφάκου εκτιμά ότι η συγκυβέρνηση θα συνεχίσει να καλύπτει τον αντιμνημονιακό χώρο, ενώ παράλληλα γλιτώνει την ντροπή να φέρνει νομοσχέδια – τέρατα στη Βουλή σε ένα άρθρο, προσπαθώντας να… μαντρώσει τους βουλευτές. Συγκεκριμένα: «Προτείνω: Πριν από κάθε τέτοια ψηφοφορία στην ολομέλεια της Βουλής, καλέστε συνεδρίαση της Κ.Ο. και βάλτε κλήρο, σύντροφοι βουλευτές. Βάλτε στην κληρωτίδα τόσα διπλωμένα χαρτάκια όσοι είστε. Δηλαδή 149 αν είστε μόνοι σας, ή 162 αν είστε μαζί με τους ΑΝΕΛ. Τα 151 χαρτάκια θα γράφουν μέσα “Ναι”. Τα υπόλοιπα θα γράφουν “Οχι”. Τραβήξτε κλήρο. Καθένας που τραβάει δείχνει δημόσια στην ομάδα τι τράβηξε.” Σατανικό; Αλλά δεν σταματά εδώ. Για να τους πείσει αναφέρει και παραδείγματα: «Τότε που οι πατεράδες μας ήταν κλεισμένοι στα στρατόπεδα και στα ξερονήσια, όταν κάποιος ανάμεσά τους τύχαινε να λάβει δέμα από το σπίτι του, δεν το κράταγε για την πάρτη του». Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό, υπάρχουν και οι πιγκουίνοι. Ναι, καλά διαβάζετε οι πιγκουίνοι. Συνεχίζει η κυρία Κουλουφάκου ακάθεκτη «Πριν από λίγα χρόνια προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ “Το ταξίδι του αυτοκράτορα”. Δείχνει τη ζωή των αυτοκρατορικών πιγκουίνων στη διάρκεια του χειμώνα στην Ανταρκτική. Εκεί, στις σκληρότερες συνθήκες για τη ζωή στη Γη, χωρίς κανένα δομημένο καταφύγιο, οι πιγκουίνοι επιβιώνουν ως είδος, αλλά και ως άτομα (το καθένα με τις ιδιαιτερότητές του) σχηματίζοντας μια σφιχτή ομάδα, μέσα στην οποία αλλάζουν συνεχώς θέση μεταξύ τους, έτσι ώστε κανείς ποτέ να μη μένει για πολύ στις παρυφές του κοπαδιού εκτεθειμένος στο κρύο και κανείς αντίστοιχα να μη μένει συνεχώς στο κέντρο προστατευμένος χάρις στη ζεστασιά των άλλων σωμάτων.» Συμπέρασμα : Αυτό το καλοκαίρι, μετά όλα όσα έχουν μεσολαβήσει, οι περισσότεροι κυκλοφορούσαμε με τη βεβαιότητα ότι τουλάχιστον τίποτα δεν μπορεί πια να μας εκπλήξει. O σουρεαλισμός έχει γίνει πια πιο οικείος απ’ ότι στον Νταλί.