Με απόφαση, που εξέδωσε χθες το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, έγινε δεκτή η πρώτη αγωγή σε βάρος τραπεζικού διευθυντή, που πρωταγωνίστησε στην πολύκροτη υπόθεση παρατραπεζικής δραστηριότητας στην τράπεζα Πειραιώς, αλλά και κατά του τραπεζικού ιδρύματος.
Πιο συγκεκριμένα το δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή ενός κατοίκου της Ρόδου και υποχρεώνει τον εναγόμενο πρώην υπάλληλο και την τράπεζα να του καταβάλουν έκαστος και εις ολόκληρον το ποσό των 17.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση.
Περαιτέρω κηρύσσει την απόφαση προσωρινά εκτελεστή για ποσό ύψους 8.000 ευρώ και επιβάλλει στους εναγόμενους τα δικαστικά του έξοδα που υπολογίζει σε 700 ευρώ.
Ο ενάγων διατείνεται ότι την 1η Απριλίου 2015 άνοιξε στην τράπεζα προθεσμιακό λογαριασμό ύψους 15.000 ευρώ.
Ο πρώην διευθυντής του καταστήματος φέρεται να του πρότεινε διάφορα «τραπεζικά» προϊόντα με προνομιακό επιτόκιο, τα οποία θα μπορούσε ο ίδιος να πετύχει λόγω της ιδιότητάς του και αφήνοντάς του να φανεί κατ’ εξαίρεση για εκείνον λόγω και της προσωπικής γνωριμίας τους.
Επισκέφθηκε το γραφείο του, προκειμένου να καταθέσει τα χρήματα στην τράπεζα και να συνταχθεί η σχετική σύμβαση.
Εκείνη την ώρα, το σύστημα της τράπεζας (όπως του είπε) είχε πρόβλημα, με συνέπεια να μην μπορεί να ολοκληρωθεί η συναλλαγή.
Ο διευθυντής, φέρεται να του πρότεινε να αφήσει τα χρήματα σε εκείνον, ώστε μόλις αποκαθίστατο το σύστημα, να φροντίσει ο ίδιος για το άνοιγμα του λογαριασμού. Ο ενάγων υποστηρίζει ότι δέχτηκε και του ζήτησε μια απόδειξη ένα χαρτί, που θα βεβαίωνε ότι η τράπεζα κράτησε το ποσό των 15.000 €, προκειμένου να ανοιχθεί προθεσμιακός λογαριασμός στο όνομά του.
Του πρότεινε να του το βεβαιώσει σε ένα απλό λευκό χαρτί, πράγμα που αρνήθηκε, με συνέπεια να του χορηγήσει μία προσωπική του επιταγή, ίσης αξίας, ώστε να νιώθει εξασφαλισμένος. Η επιταγή αυτή είχε εκδοθεί με φερόμενη ημερομηνία 25 Μαϊου 2015 εις διαταγήν «εμού του ιδίου».
Ο ενάγων την πήρε και έκτοτε επισκέφθηκε το κατάστημα, ζητώντας του να του παραδώσει τη σύμβαση ανοίγματος του λογαριασμού και τον τίτλο αυτής, αλλά και πάλι επικαλούμενος φόρτο εργασίας και εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι κάθε φορά ήταν απασχολημένος με άλλες εργασίες της τράπεζας, τον παρακαλούσε να πάει άλλη μέρα για να τον εξυπηρετήσει.
Επειδή η συμπεριφορά του του φάνηκε ύποπτη ενήργησε έρευνα σε άλλο κατάστημα της τράπεζας, οπότε και διαπίστωσε πως ουδέποτε ανοίχτηκε προθεσμιακή κατάθεση, ενώ πλέον ήταν σχεδόν βέβαιος ότι τα χρήματα τα ιδιοποιήθηκε ο ίδιος αφού τις μέρες εκείνες ενημερώθηκε από δημοσιεύσεις στον τύπο πως παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί με θύματα επίσης άλλους πελάτες της τράπεζας.
Οι εναγόμενοι αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς του ενάγοντος και υποστήριξαν ότι ο ενάγων επρόκειτο να δανείσει το ποσό των 15.000 ευρώ στον εναγόμενο.
Το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό αυτό, ενώ ως προς την ευθύνη της τράπεζας τονίζει ότι δεν καταλείπεται καμία αμφιβολία ότι υπάρχει σχέση πρόστησης μεταξύ της τράπεζας και του πρώην υπαλλήλου της.
Αποφάσισε έτσι να τον αποζημιώσει με 15.000 ευρώ για την θετική ζημία που υπέστη και με 2.000 ευρώ για την ηθική του βλάβη.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Μηνάς Τσέρκης.
Ευδοκίμησε η πρώτη αγωγή εις βάρος πρ. τραπεζικού διευθυντή
